Το ελληνικό ποδόσφαιρο βάλλεται. Και χάνει παιδιά. Χάνει ταλέντα. Κυριολεκτικά. Η πανδημία και το γεγονός ότι δεν έχει μεριμνήσει κανείς τα τμήματα υποδομών να μπουν σε τροχιά επιστροφής στη δράση, προκαλεί ένα τεράστιο κενό εξέλιξης. Προκαλεί τεράστια προβλήματα στους συλλόγους.
Στους συλλόγους που βλέπουν επενδύσεις εκατομμυρίων να μην πιάνουν τόπο. Συλλόγους που έχουν φροντίσει να προστατεύσουν με κάθε τρόπο τα παιδιά και να τους παρέχουν όλες τις απαραίτητες συνθήκες, ώστε να μπορέσουν να εξασκήσουν το χόμπι, να ακολουθήσουν το όνειρό τους. Αλλά δεν τους επιτρέπεται. Χωρίς σοβαρή επιχειρηματολογία επί της απόφασης αυτής.
Το πρωτάθλημα Κ19 της Super League είναι «νεκρό» για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν. Όπως και τα πρωταθλήματα υποδομών. Διεκόπησαν τον περασμένο Μάρτιο. Το Κ19 δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο και όλα δείχνουν ότι πάμε ολοταχώς στο να μην ολοκληρωθεί ούτε φέτος. Προκαλώντας τεράστια ζημιά στην εξέλιξη των νεαρών ποδοσφαιριστών, αλλά και στις ομάδες που έχουν επενδύσει εκατομμύρια, αλλά και έχουν επενδύσει στην ανάδειξη του αύριο του ελληνικο΄που ποδοσφαίρου.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στις 2 ή 3 Μαρτίου (σ.σ. θα προσδιορισθεί πότε στο working group της UEFA), η Κ19 του Ολυμπιακού θα αγωνιστεί εναντίον της αντίστοιχης ομάδας Νέων της Μάντσεστερ Σίτι στα πλαίσια του UEFA Youth league.
Το Champions league των Νέων ξεκινάει και οι Ερυθρόλευκοι, όπως και ο ΠΑΟΚ, που αντιμετωπίζει την Γκόρνικ Ζάμπρζε, θα παίξουν με τις ομάδες τους να έχουν αποχή από τους αγώνες για πάνω από δύο μήνες. Και προπονήσεις… κουτσουρεμένες.
Η Μάντσεστερ Σίτι θα αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό γεμάτη παιχνίδια (σ.σ. 2η στο σχετικό πρωτάθλημα της Premier League), με πλήρη αγωνιστικό ρυθμό, καθώς στην Αγγλία όπως και σε όλες τις ποδοσφαιρικά προηγμένες χώρες τα πρωταθλήματα υποδομών δεν διεκόπησαν και διεξάγονται τούτη την ώρα κανονικά. Και παρά το γεγονός ότι οι χώρες αυτές έχουν πληγεί σε πολλαπλάσιο βαθμό απ’ ότι η Ελλάδα από την πανδημία του κορωνοϊού και υφίστανται αυτή τη στιγμή συνθήκες lockdown κατά πολύ δυσμενέστερες σε σχέση με τα μέτρα που η κυβέρνηση έχει επιβάλει στην ελληνική κοινωνία.
Τι θα γίνουν αυτά τα παιδιά; Ποια θα είναι η εξέλιξή τους; Ποιον νοιάζει το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός, το ελληνικό ποδόσφαιρο χάνει παιδιά. Διότι, εντάξει, όσοι νεαροί έχουν επαγγελματικά συμβόλαια, ίσως έχουν κάποιο μέλλον. Οι υπόλοιποι; Η συντριπτική πλειοψηφία; Τι θα κάνουν; Ποιο είναι το αύριο στον χώρο; Και σε αγωνιστικό επίπεδο, πώς ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει επί ίσοις όροις, όχι μόνο την Μάντσεστερ Σίτι, αλλά οποιαδήποτε ομάδα επιπέδου Champions League; Πώς θα το κάνει όταν πέραν της απαγόρευσης προπονήσεων και επίσημων αγώνων, απαγορεύονται ακόμη και τα φιλικά;
Είναι σαφές ότι η επανέναρξη των προπονήσεων και η έναρξη του πρωταθλήματος για τις ομάδες υποδομής είναι επιτακτική. Σε διαφορετική περίπτωση τόσο ο Ολυμπιακός όσο και ο ΠΑΟΚ κινδυνεύουν να διασυρθούν αγωνιστικά στις επικείμενες διεθνείς υποχρεώσεις τους. Κινδυνεύουν να παρουσιάσουν εικόνα που δεν συνάδει με την επένδυση και τη δουλειά που έχουν κάνει.
Με κάθε τρόπο, λοιπόν, από τη στιγμή που βεβαιώνεται ακόμη και από τις επιστημονικές αρχές ότι ο αθλητισμός δεν παράγει εστίες υπερμόλυνσης, αντιθέτως, είναι ένα απολύτως ασφαλές και διαχειρίσιμο περιβάλλον, είναι ζωτικής σημαντικής να ανάψει το πράσινο φως η Κυβέρνηση στο άνοιγμα των αγώνων των τμημάτων υποδομής. Με αυστηρά κριτήρια και πρωτόκολλο, αλλά να ανοίξουν. Διότι πλέον οι ημερομηνίες είναι ασφυκτικές, δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε εναλλακτικές.
Απομένει πλέον κάτι λιγότερο από ένας μήνας προετοιμασίας, κάτι που σημαίνει πως πρέπει να παρθούν οι απαραίτητες αποφάσεις για επιστροφή στην ποδοσφαιρική κανονικότητα όσο το δυνατόν συντομότερα. Και δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ότι τον Μάρτιο η Εθνική Ελλάδος Κ19 έχει επίσημες υποχρεώσεις για το Euro! Με ποιους παίκτες θα διεκδικήσει την πρόκριση και με ποια ετοιμότητα προπονητική, ψυχολογική και αγωνιστική, εάν δεν ξεκινήσει άμεσα η αγωνιστική δράση στις υποδομές;
Το θέμα είναι τεράστιο και θα επανέλθουμε. Καθώς υπάρχουν λεπτομέρειες, αλλά και πτυχές που δεν τις σκέφτονται εκείνοι που καλούνται να πάρουν αποφάσεις.
