Ο τομέας των φυλακών δεν προσφέρει εύκολα επικοινωνιακά οφέλη για το πολιτικό μας σύστημα, δείχνει όμως το επίπεδο της … ευνομούμενης Δημοκρατίας μας. Η πικρή για τους κυβερνώντες αλήθεια είναι ότι έχουν αποτύχει εντελώς στη στοιχειώδη διαχείριση του σωφρονιστικού συστήματος της χώρας. Δεν έχουν επιδείξει σοβαρό ενδιαφέρον για την επίλυση χρόνιων προβλημάτων και πορεύονται υποτιμώντας το βάθος του τεράστιου αυτού κοινωνικού ζητήματος.
Οι ευθύνες των Υπουργών Προστασίας του Πολίτη και Δικαιοσύνης είναι μεγάλες και, πραγματικά, από ένα τυχαίο γεγονός μπορεί να έχουμε έκρυθμες καταστάσεις στις ελληνικές φυλακές.
Οι κρατούμενοι υπερβαίνουν τις 13.000. Όταν το σύστημα μετά βίας μπορεί να σηκώσει 10.000. Οι συνθήκες διαβίωσης άθλιες, σύμφωνα, όχι μόνο με τα λεγόμενα σωφρονιστικών υπαλλήλων, κρατουμένων, συγγενών και δικηγόρων τους, αλλά και από τις διεθνείς εκθέσεις οργανισμών, όπως το Συμβούλιο της Ευρώπης, το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο Συνήγορος του Πολίτη, κλπ.
Ιδιαίτερα τα τελευταία δύο χρόνια η αντιμετώπιση του ζητήματος είναι προβληματική, σαν συνέπεια θεσμικών παρεμβάσεων του Υπουργείου Δικαιοσύνης χωρίς μελέτη (αυστηρότερες προβλέψεις στον Ποινικό Κώδικα), αλλά και ανικανότητας όσων χειρίζονται πολιτικά το χαρτοφυλάκιο των φυλακών (Γεν. Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής). Αυτοί πού σήμερα έχουν την ευθύνη της κατ΄όνομα σωφρονιστικής πολιτικής βαρύνονται με την ανυπαρξία πρωτοβουλιών, την έλλειψη στόχου και τη μίζερη διαχειριστική τους πολιτική.
