Ο τραγουδιστής Κρις Ρέα, γνωστός για επιτυχίες όπως το “Driving Home For Christmas”, πέθανε σε ηλικία 74 ετών, σύμφωνα με εκπρόσωπο της οικογένειάς του.
«Με μεγάλη θλίψη ανακοινώνουμε τον θάνατο του αγαπημένου μας Κρις. Πέθανε ειρηνικά στο νοσοκομείο νωρίτερα σήμερα, μετά από σύντομη ασθένεια, περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του» αναφέρεται στην ανακοίνωση.
Πριν γίνει η φωνή που συντρόφευε εκατομμύρια ανθρώπους, ένιωθε ξένος στην ίδια του την πόλη. Μεγαλώνοντας στο Μίντλεσμπρο τη δεκαετία του ’50, παιδί ενός Ιταλού και μιας Ιρλανδής, η καθημερινότητά του μοιραζόταν ανάμεσα στο εργοστάσιο παγωτών του πατέρα του και σε σκληρές χειρωνακτικές δουλειές.
«Το να είσαι Ιταλο-ιρλανδός σε ένα καφέ στο Μίντλεσμπρο… ξεκίνησα τη ζωή μου ως περιθωριακός», είχε εξομολογηθεί ο ίδιος, περιγράφοντας τα πρώτα του χρόνια με την ειλικρίνεια που τον χαρακτήριζε.
Από το εργοστάσιο παγωτού στις μεγάλες σκηνές
Η μουσική μπήκε στη ζωή του σχετικά αργά, στα 22 του, όταν εγκατέλειψε τις σκέψεις για τη δημοσιογραφία και βρέθηκε στο συγκρότημα Magdalene, αντικαθιστώντας τον David Coverdale. Η σόλο πορεία του ξεκίνησε το 1974, αλλά η αληθινή αποδοχή δεν ήρθε εύκολα.
Παρόλο που οι ΗΠΑ τον υποδέχτηκαν θερμά με το «Fool (If You Think It’s Over)» και μια υποψηφιότητα για βραβείο Grammy, ο Rea ένιωθε συχνά παγιδευμένος στα γρανάζια της μουσικής βιομηχανίας.
Όπως μεταδίδει εκπρόσωπος της οικογένειάς του, ο θάνατος του καλλιτέχνη επήλθε μετά από μια γεμάτη ζωή, η οποία όμως είχε και περιόδους έντονης αμφισβήτησης.
Ο ίδιος δεν δίσταζε να περιγράψει τις τότε συνθήκες στον χώρο του θεάματος με σκληρά λόγια, παρομοιάζοντας τις εσωτερικές διαδικασίες των εταιρειών με έναν «τεράστιο σωρό από κοπριά που σιγοβράζει. Δεν είχα κανέναν έλεγχο πάνω σε αυτό, δεν ήξερα τι να κάνω».
Η καθιέρωση και η «Road to Hell» εποχή
Η τύχη του άλλαξε οριστικά στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Με το άλμπουμ «Water Sign» άρχισε να κερδίζει το ευρωπαϊκό κοινό, ενώ το 1987 το «Dancing With Strangers» τον έφερε επιτέλους στην κορυφή της βρετανικής αγοράς.
Ο Rea κατάφερε το ακατόρθωτο: να γίνει ένας από τους πιο εμπορικούς τραγουδιστές της εποχής του, παίζοντας μια μουσική που συνδύαζε blues, pop και soft rock, χωρίς ποτέ να ακολουθεί πιστά τις μόδες της κάθε περιόδου.
Ο κατάλογός του περιλαμβάνει 25 studio άλμπουμ, με εμβληματικά κομμάτια όπως το «The Road to Hell» και το «Josephine». Ωστόσο, για τους περισσότερους, η φωνή του θα είναι πάντα συνδεδεμένη με τη ζεστασιά των γιορτών μέσα από το «Driving Home For Christmas», ένα τραγούδι που ξεκίνησε από μια τυχαία διαδρομή και κατέληξε να γίνει ο απόλυτος χριστουγεννιάτικος ύμνος.
