Έφυγε απόψε από τη ζωή ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ σε ηλικία 82 ετών. Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στην εντατική του «Υγεία», μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο.
Σύμφωνα με πληροφορίες του θάνατός του προήλθε από πολυοργανική ανεπάρκεια, απόρροια των αναπνευστικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε.

Ο τελευταίος βασιλέας της Ελλάδας

Ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ γεννήθηκε στην Αθήνα στο Παλαιό Ψυχικό στις 2 Ιουνίου 1940 και ήταν ο μοναχογιός του βασιλιά Παύλου Α’ και της βασίλισσας Φρειδερίκης. Τον Απρίλιο του 1941, με την αρχή της Γερμανικής Κατοχής, ο Κωνσταντίνος και η οικογένειά του έφυγαν από την Ελλάδα και επανήλθαν 5 χρόνια αργότερα μετά το δημοψήφισμα της 1ης Σεπτεμβρίου.

Το 1947 ορίστηκε διάδοχος του θρόνου, μετά την ενθρόνιση του πατέρα του Παύλου ως ο μοναδικός άρρεν απόγονος του βασιλιά, όπως όριζαν οι συνταγματικές διατάξεις.


Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του στις 6 Μαρτίου του 1964, ο Κωνσταντίνος ορκίστηκε ως ο νέος βασιλιάς της Ελλάδος.

Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης το 1960 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην ιστιοπλοΐα.

Βασιλικοί γάμοι

Ο Κωνσταντίνος παντρεύτηκε την πριγκίπισσα της Δανίας Άννα-Μαρία, τριτότοκη κόρη τού βασιλιά της Δανίας Φρειδερίκου Θ’. Ο γάμος έγινε στις 18 Σεπτεμβρίου του 1964. Απέκτησαν πέντε παιδιά, την Αλεξία, τον Παύλο, τον Νικόλαο, την Θεοδώρα και τον Φίλιππο. Διαβάστε: Φίλιππος Γλύξμπουργκ-Νίνα Φλορ

Η κρίση και η κατάργηση της Βασιλείας στην Ελλάδα

Από το καλοκαίρι του 1965  μέχρι την κατάρρευση της δικτατορίας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στις 24 Ιουλίου 1974, η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από μεγάλη αστάθεια. Η κρίση στην βασιλεία του Κωνσταντίνου και γενικότερα στον θεσμό της βασιλείας είναι κάτι παραπάνω από σοβαρή.

 Η κατάργηση του πολιτεύματος της Βασιλευομένης Δημοκρατίας και η κήρυξη ως εκπτώτου του βασιλιά και των διαδόχων του αποφασίζεται το 1973 την περίοδο της Δικτατορίας. Στις 29 Ιουλίου του 1973 τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος που διενεργεί η Χούντα τάσσονται κατά της Βασιλευομένης Δημοκρατίας.

Μετά την πτώση της δικτατορίας, με νέο δημοψήφισμα επί  κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή στις 8 Δεκεμβρίου 1974, ο λαός αποφασίζει  και πάλι κατά της Βασιλευομένης Δημοκρατίας.

Η αυτοεξορία και η διαμάχη με το Ελληνικό Δημόσιο

Από το 1967 ο Κωνσταντίνος έζησε αυτοεξόριστος στην Ιταλία και στη Βρετανία. Η πρώτη επίσκεψη του τέως βασιλιά στην Ελλάδα έγινε τον Φεβρουάριο του 1981 για να παρακολουθήσει την νεκρώσιμη ακολουθία της μητέρας του, Φρειδερίκης και η δεύτερη το 1983.

Η βασιλική περιουσία και τα δικαστήρια

Το 1992 σύναψε συμφωνία με την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, δια της οποίας εκχωρούσε το μεγαλύτερο μέρος της ακίνητης περιουσίας του στην Ελλάδα σε ένα μη κερδοσκοπικό ίδρυμα με αντάλλαγμα την απόδοση των παλαιών θερινών ανακτόρων του Τατοΐου και το δικαίωμα να εξαχθεί ένας μεγάλος αριθμός κινητών περιουσιακών στοιχείων από τη χώρα. Η σύμβαση ψηφίστηκε με τον νόμο 2086/1992 περί κυρώσεως της μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και του τέως Βασιλέως Κωνσταντίνου σύμβασης.

Η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1994 ακύρωσε με τον νόμο 2215/1994 τη συμφωνία του 1992 και αφαίρεσε από τον Κωνσταντίνο την ιδιοκτησία του στην Ελλάδα και την ελληνική ιθαγένεια θεωρώντας ότι η βασιλική περιουσία είχε ήδη απαλλοτριωθεί με το νομικό διάταγμα της Χούντας των Συνταγματαρχών.

Η τέως βασιλική οικογένεια προσέφυγε στα πολιτικά δικαστήρια και στο Συμβούλιο της Επικρατείας ενάντια στον ν. 2215/1994. Αν και δικαιώθηκε από τον Άρειο Πάγο με την απόφαση 1/1996 της ολομέλειας, απορρίφθηκε από την ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας. Τελικά το 1997 το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, στο οποίο παραπέμφθηκε η υπόθεση, συμφώνησε με το ΣτΕ δεχόμενο ότι ο ν. 2215/1994 είναι συνταγματικός.

Προσφυγή κατά της Ελλάδας

Μαζί με άλλα οκτώ μέλη της τεως βασιλικής οικογένειας, στις 21 Οκτωβρίου του 1994 κατέθεσε προσφυγή κατά της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο Στρασβούργο ισχυριζόμενος ότι ο νόμος 2215/1994 παραβίαζε διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Την προσφυγή υπέγραφαν μεταξύ άλλων οι Rosalyn Higgins, καθηγήτρια στο London School of Economics και μετέπειτα η πρώτη γυναίκα μέλος του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, και Georges Vedel, μέλος του γαλλικού συνταγματικού δικαστηρίου και διαπρεπής νομικός, ενώ το κύριο έργο της υπεράσπισης είχαν οι νομικοί λόρδος Λέστερ και Nathene – Arnaouti συνεπικουρούμενοι από τους δικηγόρους Μπράβο και Γεωργιάδη.

Με την προσφυγή η τεως βασιλική οικογένεια υποστήριζε ότι με την δήμευση της περιουσίας τους (κτήμα Τατόι, Mon Repos στην Κέρκυρα, κτήμα Πολυδενδρίου στη Λάρισα), χωρίς την καταβολή αποζημίωσης παραβιάστηκαν τα ιδιοκτησιακά δικαιώματά τους, ότι είχαν υποστεί απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση σχετικά με την υπόθεση της ιθαγένειας, ότι είχε προσβληθεί η προσωπικότητα και η ιδιωτική ζωή τους σχετικά με την επιβολή του επωνύμου “Γλυξμπουργκ”, και ότι είχε παραβιαστεί το δικαίωμα τους σε δίκαιη δίκη.

Απόδοση 13,7 εκατομμυρίων ευρώ στον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο

Τον Οκτώβριο του 1998 δημοσιεύθηκε η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία έκρινε ως παραδεκτό λόγο το περιουσιακό σκέλος της προσφυγής και όχι τα υπόλοιπα παραπέμποντας την υπόθεση σε νέο τμήμα με νέα σύνθεση. Τον Νοέμβριο του 2000 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του πρώτου άρθρου του Πρώτου Πρωτοκόλλου ενώ στις 28 Νοεμβρίου 2002 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επιδίκασε 13,7 εκατομμύρια ευρώ, από τα οποία αποδόθηκαν 13,7 εκατομμύρια ευρώ στον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο. Να σημειωθεί ότι στην προσφυγή ο τέως βασιλιάς και τα υπόλοιπα μέλη υπολόγιζαν την βασιλική περιουσία σε 161 εκατομμύρια ευρώ.

Διαβάστε ακόμη: