Γόνος Σπαρτιατικής οικογένειας, ο Παύλος υπεραγαπούσε τα δύο του αδέρφια, Θανάση και Κώστα. Σαν ο Κώστας Γιαννακόπουλος να «κάλεσε» κοντά του, που απεβίωσε τον Απρίλιο του 2018, τον Παύλο στις 10 Ιουνίου και την 19^η του Μάρτη, ο Παύλος να κάλεσε με τη σειρά του, τον μικρότερο αδελφό του, Θανάση, που είχε να το λέει ότι έμεινε μόνος του, μετά την απώλεια των δύο αδελφών του.

Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι έμειναν «αχώριστοι» για λιγότερο από έναν χρόνο (335 ημέρες), διότι φαίνεται ότι η μοίρα τους ήταν να μεγαλουργήσουν μαζί στη βιομηχανία φαρμάκων που δημιούργησαν από το φαρμακείο του πατέρα τους, Δημήτρη, να δοξάσουν και να δοξαστούν στον αγαπημένο τους Παναθηναϊκό και παράλληλα, να μην μπορούσαν να μείνουν περισσότερο ο ένας, χωρίς την παρουσία του άλλου.

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήταν ξεχωριστός άνθρωπος. Με αλέγκρο χαρακτήρα, αυθόρμητος, αληθινός, και με ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπό του. Δεν του άρεσε να περνά καλά μόνον ο ίδιος, αλλά ακόμα και όσοι είχαν μαζί του μία απλή γνωριμία και χειραψία.

«Τι να κάνω τα χρήματα στον άλλο κόσμο, όταν θα πάω; Γι’ αυτό, τα βάζουμε μαζί με τον Θανάση στον Παναθηναϊκό, για να νιώθουμε ευτυχισμένοι, μαζί με χιλιάδες άλλους Παναθηναϊκούς».

Διψούσε για διακρίσεις. Όχι για τον ίδιο, αλλά για να κάνει χαρούμενους, τους χιλιάδες φιλάθλους του «τριφυλλιού».

«Αξίζουν κάθε θυσία, επειδή είναι παλικάρια και άξιοι συνεχιστές της Παναθηναϊκής Ιδέας», είχε δηλώσει ο Θανάσης Γιαννακόπουλος για τους φιλάθλους του «τριφυλλιού». Γι’ αυτό, έφερνε πάντα τους καλυτέρους. Τα μεγαλύτερα «αστέρια» έχουν φορέσει την «πράσινη» φανέλα, γεγονός που οφείλεται στην οικογένεια Γιαννακόπουλου, η οποία δεν έκανε εκπτώσεις στα όνειρα, όσο ακριβά και να ήταν.

Φέρνεις τίτλους; Μπαίνεις στην καρδιά τους. Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγραφεί η σχέση που είχαν παίκτες και προπονητές, με τον έναν και μοναδικό Παύλο Γιαννακόπουλο.

Βεβαίως, δεν έλειψαν και οι σχέσεις που κρατούν αιώνια, με κάποιους από τους πρωταγωνιστές των μεγαλύτερων επιτυχιών του «τριφυλλιού», όπως ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, ο Ντέγιαν Μποτίρογκα, ο Αντώνης Φώτσης, ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο Στόγιαν Βράνκοβιτς και φυσικά, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ο «Τυφώνας», Θανάσης Γιαννακόπουλος, τον είχε αποκαλέσει «αδελφό», στην ομιλία του, για το πρώτο τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος».

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν κουράστηκε ποτέ, από τις άρσεις των τροπαίων του Παναθηναϊκού. Γινόταν ένα με τον κόσμο, μαζί με όλα τα αδέλφια του και φυσικά, τον ανυπέρβλητο Θανάση πανταχού παρόντα· εξ ου και η αλήστου μνήμης φράση του «είμαι ο Θανάσης, ο ένας από εσάς» προς τον κόσμο στο Κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων.

Αμέτρητες επιτυχίες σε παγκόσμιο επίπεδο, ισχυρό αίσθημα αναγνώρισης, επιβράβευσης, υπεροχής.

«Όσο πιο δύσκολο είναι να φτιάξεις κάτι, τόσο πιο απολαυστικό είναι όταν πετυχαίνεις». Σε μόλις μία φράση, θα μπορούσε να «χωρέσει» όλη η ζωή του ανθρώπου, του οποίου το όνομα, έγινε συνώνυμο των επιτυχιών κάθε λογής. Του Παύλου Γιαννακόπουλου. Του απλού, του παρορμητικού, του κάθε ανθρώπου. Του απόλυτου παραδείγματος. Ήθους, καλλιέργειας, ευσυνειδησίας και ανιδιοτελούς αγάπης.