Η φωνή του Φρέντι Μέρκιουρι, του εμβληματικού frontman των Queen, και της Μονσεράτ Καμπαγιέ, μιας από τις κορυφαίες σοπράνο της εποχής της, συνδυάστηκαν με τρόπο που άφησε ανεξίτηλο σημάδι στην ιστορία της μουσικής.
Η συνεργασία τους δεν ήταν μόνο απροσδόκητη, αλλά και άκρως επιτυχημένη, προσφέροντας στον κόσμο τραγούδια που συνδύαζαν τη ροκ ενέργεια με την όπερα.
Η Γνωριμία και η συνεργασία τους
Η γνωριμία μεταξύ του Φρέντι Μέρκιουρι και της Μονσεράτ Καμπαγιέ πραγματοποιήθηκε το 1986, όταν ο Μέρκιουρι, μεγάλος θαυμαστής της κλασικής μουσικής και ιδιαίτερα της φωνής της Καμπαγιέ, εξέφρασε την επιθυμία να τη συναντήσει.
Μετά από διάφορες επαφές, ο Μέρκιουρι κατάφερε να οργανώσει μια συνάντηση μαζί της στη Βαρκελώνη. Η Καμπαγιέ, η οποία είχε ακούσει για τον Μέρκιουρι και την ιδιαίτερη φωνή του, εντυπωσιάστηκε από την προσωπικότητά του και το πάθος του για τη μουσική.
Η συνεργασία τους ξεκίνησε όταν η Μονσεράτ Καμπαγιέ ζήτησε από τον Μέρκιουρι να της γράψει ένα τραγούδι για τη Βαρκελώνη, την πόλη της.
Ο Μέρκιουρι, ο οποίος είχε ήδη αρχίσει να γράφει το τραγούδι «Barcelona», της πρότεινε να το τραγουδήσουν μαζί.
Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό, και το «Barcelona» κυκλοφόρησε το 1987, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.
Η επιτυχία του τραγουδιού οδήγησε στην ηχογράφηση ενός ολόκληρου άλμπουμ με τίτλο Barcelona, το οποίο περιλάμβανε συνθέσεις που συνδύαζαν τη ροκ, την ποπ και την όπερα.
Εκτός από το ομώνυμο κομμάτι, το άλμπουμ περιλάμβανε και άλλα τραγούδια όπως το «The Golden Boy», το «How Can I Go On», και το «Guide Me Home».
Η φωνητική αρμονία μεταξύ του Μέρκιουρι και της Καμπαγιέ σε αυτά τα κομμάτια αναδείκνυε την εκπληκτική μουσική τους χημεία και την ικανότητά τους να συνδυάζουν φαινομενικά διαφορετικά είδη μουσικής.
Ο Φρέντι Μέρκιουρι και ο Λουτσιάνο Παβαρότι
Εκτός από τη συνεργασία του με την Μονσεράτ Καμπαγιέ, ο Φρέντι Μέρκιουρι επιδίωξε και άλλες συνεργασίες με μεγάλους καλλιτέχνες της κλασικής μουσικής.
Μια από αυτές ήταν με τον διάσημο τενόρο Λουτσιάνο Παβαρότι.
Παρόλο που δεν ηχογράφησαν μαζί κάποιο τραγούδι, οι δυο τους μοιράστηκαν την σκηνή σε φιλανθρωπικά γεγονότα και συναυλίες, όπου και εξέπληξαν το κοινό με την απόδοσή τους.
Η συνεργασία του Μέρκιουρι με τους μεγάλους αυτούς καλλιτέχνες της όπερας αποτελεί απόδειξη της διαχρονικότητας και της πολυδιάστατης φύσης της τέχνης του.
Η αγάπη του για την κλασική μουσική και η επιθυμία του να συνδυάσει διαφορετικά μουσικά είδη δημιούργησαν έργα που συνεχίζουν να συγκινούν και να εμπνέουν.
Η μοναδική αυτή συνεργασία του Μέρκιουρι με την Καμπαγιέ, ειδικά με το τραγούδι «Barcelona», έμεινε στην ιστορία ως ένας θρίαμβος της μουσικής έκφρασης και μια απόδειξη ότι η μουσική δεν έχει όρια.
Το τραγούδι αυτό επιλέχθηκε μάλιστα ως ο ύμνος των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης το 1992, παρόλο που ο Φρέντι Μέρκιουρι δεν ήταν πλέον εν ζωή για να δει το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητα καθώς, είχε φύγει νικημένος από το AIDS έναν χρόνο πριν.
