Το άλλοτε τεράστιο χάσμα ανάμεσα στο κόστος δανεισμού Ιταλίας και Γαλλίας περιορίστηκε κάτω από τις 10 μονάδες βάσης, αντανακλώντας μια βαθιά αλλαγή στον τρόπο που οι επενδυτές αξιολογούν το κρατικό χρέος της Ευρώπης.

Λιγότερο από τρία χρόνια πριν, η απόδοση των 10ετών ιταλικών ομολόγων ξεπερνούσε κατά σχεδόν 200 μονάδες βάσης την αντίστοιχη απόδοση των γαλλικών 10ετών. Έκτοτε η διαφορά συρρικνώθηκε στη μικρότερη διαφορά από το 2005. Μάλιστα, οι αποδόσεις των βραχυπρόθεσμων ιταλικών ομολόγων έχουν ήδη πέσει κάτω από τις αντίστοιχες γαλλικές.

Οι στρατηγικοί αναλυτές της Commerzbank AG προέβλεψαν τον περασμένο μήνα ότι το χάσμα στα 10ετή ομόλογα θα κλείσει τελείως. Αν συμβεί αυτό, θα είναι η πρώτη φορά από το 1998 που οι δύο αποδόσεις θα κινούνται στην ίδια ευθεία, σύμφωνα με στοιχεία που συγκέντρωσε το Bloomberg.

Η μείωση της ψαλίδας δείχνει ότι η μακροχρόνια διάκριση ανάμεσα στην «επικίνδυνη» περιφέρεια και τον «ασφαλή» πυρήνα της Ευρωζώνης γίνεται ολοένα και πιο θολή.

Για χρόνια, τα ιταλικά ομόλογα προσέφεραν ελκυστική υπεραπόδοση έναντι άλλων, καθώς οι επενδυτές απαιτούσαν υψηλότερη αποζημίωση λόγω του ταραχώδους πολιτικού σκηνικού και του υπέρογκου δημόσιου χρέους. Ωστόσο, η πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι έχει φέρει μια νέα εποχή πολιτική σταθερότητας στη Ρώμη, ενώ παράλληλα βρίσκονται σε εξέλιξη προσπάθειες για τη δημοσιονομική εξυγίανση της ιταλικής οικονομίας.

Αντίθετα, το γαλλικό χρέος βρέθηκε στο επίκεντρο μαζικών πωλήσεων πέρυσι, μετά τις πρόωρες εκλογές του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, οι οποίες έφεραν στο προσκήνιο το μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας. Αν και τα γαλλικά ομόλογα έκτοτε κατάφεραν κάπως να ανακάμψουν, οι αποδόσεις τους παραμένουν σε υψηλότερα επίπεδα σε σχέση με το παρελθόν.

Το ίδιο μοτίβο επαναλήφθηκε και τη Δευτέρα, καθώς οι ευρωπαϊκές αγορές ομολόγων κινήθηκαν ανοδικά, περιορίζοντας τις απώλειες της προηγούμενης εβδομάδας. Οι αποδόσεις των 30ετών γερμανικών τίτλων υποχώρησαν έως και έξι μονάδες βάσης στο 3,29%, ενώ οι αποδόσεις των διετών έπεσαν κατά δύο μονάδες βάσης στο 1,96%.

Το spread των ιταλικών ομολόγων έναντι άλλων ευρωπαϊκών χωρών και ειδικά της Γερμανίας, αποτελεί διαχρονική εμμονή για τη Μελόνι, καθοδηγώντας τις αποφάσεις της σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από τον τραπεζικό τομέα έως την άμυνα. Η στάση της έχει διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό από την εμπειρία του πρώην πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι το 2011, ο οποίος εκδιώχθηκε από την εξουσία, όταν τα spreads εκτοξεύτηκαν στη διάρκεια της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης.

Σήμερα, η Μελόνι ηγείται της τέταρτης μακροβιότερης κυβέρνησης της Ιταλίας από τη μεταπολεμική περίοδο, προσδίδοντας ένα αίσθημα σταθερότητας που δυσκολεύονταν να εμπνεύσουν οι προκάτοχοί της.

Έτσι, παρά το γεγονός ότι η ανάπτυξη της ιταλικής οικονομίας παραμένει αναιμική, κάτω από το 1% του ΑΕΠ το 2025, οι επενδυτές δίνουν υψηλό premium ικανότητα της να συνεχίσει να κυβερνά την Ιταλία με μια μεγάλη και σταθερή κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Διαβάστε ακόμη: