Ποιες είναι οι πιο διάσημες θεωρίες συνωμοσίας; Μήπως τελικά ο Έλβις είχε AIDS και ο Κένεντι προσγειώθηκε στο φεγγάρι; Μπα, μάλλον η Νταϊάνα «έφαγε» τον Λένον για να τελειώσει το παραμύθι των Beatles, ενώ οι εξωγήινοι του Ρόσγουελ χειροκροτούσαν εκείνο το πρωινό της 11ης Σεπτεμβρίου για το κατόρθωμά τους. Έχοντας χορτάσει από θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με τον Covid-19 και την προέλευση του, σας παρουσιάζουμε τις θεωρίες συνομωσιών που συνωμοτούν ενάντια στη λογική μας.

 Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι

Τα ιστορικά βιβλία πάντα θα έχουν ένα κενό ή, ακόμα σωστότερα, δεν θα είναι ποτέ σαφή για τη δολοφονία του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι. Με τον Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ να αποτελεί το προφανές «όπλο» που σκότωσε τον JFK, οι ευκολόπιστοι δεν έχουν ανάγκη για περαιτέρω εξηγήσεις. Για όλους τους υπόλοιπους που αρέσκονται να κυνηγούν φαντάσματα και να διυλίζουν τον κώνωπα υπάρχουν περισσότερα από διακόσια βιβλία για τις θεωρίες συνωμοσίας γύρω από τον most famous Πρόεδρο των ΗΠΑ, αρκετές ταινίες και μύριες διαφορετικές υποθέσεις.

Ο Κένεντι «τη βρήκε» από τη CIA, την οποία στα χρόνια της θητείας του κατάφερε να χτυπήσει κάτω από τη μέση σε μια προσπάθειά του να την εξυγιάνει; Είναι η πρώτη θεωρία συνωμοσίας που έκανε την εμφάνισή της, η οποία θέλει τον Όσβαλντ να αποτελεί εκτελεστικό όργανο του Λάνγκλεϊ (κεντρικά της CIA) και το παραπέτασμα καπνού για τους πραγματικούς δολοφόνους, για τους οποίους λέγεται ότι χωρίστηκαν και σκορπίστηκαν στο Μεξικό.

Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι η παραπάνω θεωρία ισχύει; Ο Άλεν Ντάλες, συμμετέχων στην Επιτροπή Γουόρεν, ο οποίος ήταν αρχηγός της CIA και είχε απολυθεί από τον Κένεντι το 1961, όπως και η επιμονή του Λάνγκλεϊ να μη δίνει στη δημοσιότητα τους φακέλους που αφορούσαν τον Όσβαλντ.

Το FBI δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από το κοκτέιλ με τις θεωρίες συνωμοσίας, αφού ο αρχηγός του Έντγκαρ Χούβερ έτρεφε μίσος για τον Κένεντι επειδή ο δεύτερος του είχε γνωστοποιήσει ότι δεν θα του ανανέωνε τη θητεία. Η θεωρία θέτει τον Χούβερ επικεφαλής μιας μυστικής ομάδας που ανέλαβε τη δολοφονία.

Το όνομα του Όσβαλντ έχει «παίξει» και σε άλλες θεωρίες συνωμοσίας. Ο αρχιμαφιόζος εκείνης της εποχής Σαμ Τζιακάνα είχε αντιπαλότητα με τον Κένεντι, αφού ο Πρόεδρος των ΗΠΑ είχε θέσει ως κυβερνητικό στόχο την πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος. Αν συνυπολογίσουμε και τη φήμη ότι Κένεντι και Τζιανκάνα «μάχονταν» επίσης για μια γκόμενα, τότε ο Όσβαλντ ως εκτελεστής της μαφίας παίρνει ακόμα περισσότερα points.

Η σχέση μίσους ΗΠΑ – Σοβιετικής Ένωσης δεν χρειαζόταν τη δολοφονία του Κένεντι για να επιβεβαιωθεί. Ωστόσο μια θεωρία «φωτογραφίζει» ως υπεύθυνη για το χτύπημα την KGB και τον Όσβαλντ ως εκτελεστικό όργανο, με –αναπόδεικτα ακόμα και τώρα– στοιχεία μια υποθετική σχέση του Όσβαλντ με την ΕΣΣΔ.

Ο Κάστρο δεν θα μπορούσε να λείπει από τέτοιο «πανηγύρι» υποθέσεων και καχυποψίας. Η εντολή του Κένεντι προς τη CIA για τη δολοφονία του Κουβανού ηγέτη αυξάνει τις πιθανότητες να είναι αληθινή, αλλά η αποκάλυψη πολλά χρόνια μετά ότι ένας Ελληνοαμερικανός της CIA ονόματι Τζορτζ Ιωαννίδης συντηρούσε τη συγκεκριμένη θεωρία μάς οδηγεί απλώς στο συμπέρασμα ότι η ελληνική φαντασία μεγαλουργεί παντού.

Το σίγουρο είναι ότι, πενήντα οχτώ χρόνια μετά τη δολοφονία του Κένεντι, εκείνος ο Νοέμβριος του 1963 συνεχίζει να δίνει αφορμές (καλή ώρα) για να χυθεί ακόμα περισσότερο μελάνι στο όνομα του JFK. Ακόμα κι ο Λίντον Τζόνσον να τον… δολοφόνησε, θα το είχε παραδεχτεί, μπας και έμενε στην ιστορία. Άλλωστε τέτοια «δόξα» είναι κρίμα να μοιράζεται σε δεκάδες κομμάτια.

Η δημιουργία του Aids

Ο ιός HIV είναι πλέον μια από τις πιο γνωστές συντομογραφίες. Κανείς δεν ξέρει ακριβώς από πού προήλθε, πώς εξελίχτηκε και, κυρίως, πώς θα αντιμετωπιστεί. Το AIDS εδώ και περισσότερα από σαράντα χρόνια τρομοκρατεί και σκοτώνει εκατομμύρια ανθρώπους, αλλά η «γέννησή» του φαντάζει πιο μυθολογική κι από εκείνη του Αχιλλέα.

Ήταν ένα βιολογικό όπλο που δημιουργήθηκε από τους πανούργους Αμερικανούς για να μειωθεί ο υπερπληθυσμός του Τρίτου Κόσμου; Μήπως επρόκειτο για αποκύημα κάποιας νοσηρής και ρατσιστικής φαντασίας στις ΗΠΑ με σκοπό την εξόντωση των νέγρων και των ομοφυλόφιλων; Για τους άπιστους Θωμάδες η πιο ελκυστική από τις θεωρίες συνωμοσίας, είναι ότι το AIDS δεν υπήρξε ποτέ και απλώς καλύπτει με το όνομά του όλες τις ασθένειες που ο ανθρώπινος οργανισμός δεν μπορεί να νικήσει. Εκείνο που τελικά θανατώνει τους ανθρώπους είναι το μείγμα φαρμάκων με το οποίο ποτίζονται συνεχώς οι φορείς του ιού.

Μια άλλη δημοφιλής θεωρία συνωμοσίας υποστηρίζει ότι το AIDS ξεκίνησε το θανατηφόρο ταξίδι του από το Ζαΐρ το 1978, αλλά η δημιουργία του είναι κατά βάση αμερικανική. Σύμφωνα με τους οπαδούς της συγκεκριμένης θεωρίας συνωμοσίας, Αμερικανοί επιστήμονες μετέφεραν στην Αφρική τον ιό και τον μετέδωσαν στους κατοίκους, ενώ άλλοι τονίζουν ότι η διοχέτευσή του έγινε κατά λάθος.

Αυτή είναι και η πιο αληθοφανής από τις θεωρίες συνωμοσίες, η οποία θέλει πρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ Γκάλο, που επί χρόνια πειραματιζόταν για την ανακάλυψη ενός ιού που θα διέλυε το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου, πρόγραμμα που λέγεται ότι είχε χρηματοδοτηθεί από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ο Γκάλο αποκάλυψε το 1980 τη δημιουργία του ιού HTLV, της ανθρώπινης λευχαιμίας, για τον οποίο υποστηρίζεται ότι αποτελεί ένα μέρος του ιού του AIDS. Το άλλο είναι ο ιός Visna, που πλήττει τα πρόβατα της Ισλανδίας.

Ο HIV φαίνεται ότι «γεννήθηκε» το 1978 και τα πρώτα πειράματα έγιναν σε θανατοποινίτες της Νέας Υόρκης (το ύποπτο βιολογικό εργαστήριο βρισκόταν εκεί) που είχαν και ομοφυλοφιλικό παρελθόν. Με βάση το χρόνο επώασης του ιού, αν το 1978 το AIDS εισέβαλε στον πρώτο ανθρώπινο οργανισμό, η έξαρσή του λίγα χρόνια μετά στην «πόλη που δεν κοιμάται ποτέ» φαντάζει τρομακτική σύμπτωση. Η καθυστέρηση της εμφάνισης των βαρέων συμπτωμάτων του ιού ήταν ο λόγος που δεν προχώρησε η στρατιωτική του χρήση, αφού οι επιστήμονες, με απλά λόγια, την «πάτησαν».

Με σαράντα εκατομμύρια φορείς και είκοσι πέντε εκατομμύρια θανάτους να οφείλονται στον ιό του AIDS (μόνο στη χώρα μας τα θύματα ανέρχονται σε περισσότερα από 13.000), ίσως πλέον να αποτελεί πολυτέλεια η γνώση του πότε, πώς και από ποιους διαβολοεφευρέθηκε ο ιός. Μάλλον το πώς και πότε θα εξοντωθεί έχει απείρως μεγαλύτερη αξία.

O θάνατος του Έλβις Πρίσλεϊ

Για πόσο καιρό μπορεί ένας άνθρωπος να ξεγελάσει έναν ολόκληρο πλανήτη σκηνοθετώντας το θάνατό του με μοναδικό σκοπό να απολαύσει ήσυχα… γεράματα; Η υπόθεση ότι ο Έλβις Πρίσλεϊ ζει και βασιλεύει είναι μια από τις πιο διαδεδομένες θεωρίες συνωμοσίας, με στοιχεία που σε κάνουν να νομίζεις ότι κάπου στην όμορφη Αργεντινή οι πιο διάσημες φαβορίτες του κόσμου υπάρχουν ακόμα, έστω και γκριζαρισμένες. Από πού πηγάζει όμως αυτή η πίστη των «υπηκόων» του Έλβις ότι ο «Βασιλιάς» τους ζει;

Τη μέρα της βιαστικής κηδείας του (μόλις την επομένη του θανάτου του) μόνο ένας φωτογράφος κατάφερε να μπει στο άβατο που είχε δημιουργήσει η οικογένεια του τραγουδιστή και να προκαλέσει σοκ με ένα «κλικ». Η μύτη του… Έλβις μέσα στο φέρετρο ήταν πολύ πιο «γαλλική» από την πραγματική. Όταν πέθανε, ο Έλβις ζύγιζε 130 κιλά, αλλά στο πιστοποιητικό θανάτου του (το οποίο στη συνέχεια χάθηκε, περιέργως!) αναγραφόταν ο αριθμός 85 για τα κιλά του, ενώ πάνω στον τάφο υπήρχε χαραγμένο το όνομα Elvis AronPrisley, ενώ το σωστό ήταν Elvis Aaron Prisley. Λάθος; Πάντως, ποτέ δεν διορθώθηκε από κάποιο μαρμαρά. Ένας κομμωτής που επιμελήθηκε το –κατά πολλούς θαυμαστές του– κέρινο ομοίωμα που βρισκόταν μέσα στο φέρετρο ισχυρίστηκε ότι η μια από τις δύο φαβορίτες του Έλβις ξεκόλλησε κατά τη διαδικασία.

Παράλληλα, δύο ώρες μετά το θάνατο του Πρίσλεϊ ένας «φτυστός» με αυτόν άντρας εθεάθη να «κλείνει» εισιτήριο για το Μπουένος Άιρες με το όνομα Τζον Μπάροους, το οποίο ο Έλβις χρησιμοποιούσε για να ξεφεύγει από τους θαυμαστές του στα ξενοδοχεία όπου διέμενε.

Αν όλα τα παραπάνω δεν φτάνουν, οι απολύσεις των επί σειρά ετών συνεργατών του λίγες μέρες πριν βρεθεί νεκρός στην Γκρέισλαντ από υπερβολική δόση ναρκωτικών και το «αντίο» που είπε στο κοινό του στη συναυλία της Χαβάης, η οποία ήταν και η τελευταία του, κάνουν το γλυκό να «δέσει» ακόμα περισσότερο.

Στην απογραφή του 1990 ένα σχετικό έγγραφο ήταν υπογεγραμμένο από τον Έλβις. Ακόμα κι αν επρόκειτο για φάρσα ή για σκέψη ενός τρελού και παλαβού με τον Πρίσλεϊ, ήταν πολύ έξυπνη. Πόσο έξυπνος όμως θα πρέπει να ήταν ο «Βασιλιάς» για να στήσει όλο αυτό σκηνικό και όλες αυτές τις θεωρίες συνωμοσίας και να βάλει και την… υπογραφή του; Μάλλον λιγότερο από εκείνους που ξέρουν να προωθούν μετά θάνατον καριέρες.

11η Σεπτεμβρίου και δίδυμοι πύργοι

Θυσία στο βωμό του πετρελαίου ή εν ψυχρώ μαζική δολοφονία υπό το πρόσχημα ανύπαρκτων βιολογικών όπλων;

Η επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης είναι η τελευταία πηγή με θεωρίες συνωμοσίας. Η απάθεια του Τζορτζ Μπους τζούνιορ, που παρέμεινε στο δημοτικό σχολείο της Φλόριντα, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το Λευκό Οίκο, δημιούργησε σύντομα υποψίες, όπως και η όλη αντίδραση του κυβερνητικού μηχανισμού.

Οι δεκάδες αναλύσεις και καταθέσεις ότι το FBI γνώριζε για την εκπαίδευση «καμικάζι» και ότι διάφορες μυστικές υπηρεσίες είχαν προειδοποιήσει τις ΗΠΑ για ενδεχόμενη τρομοκρατική επίθεση δύο χρόνια πριν από το χτύπημα στη Νέα Υόρκη, αλλά και η πλειάδα εγγράφων που δείχνουν ότι στο Πεντάγωνο γνώριζαν πολύ περισσότερα απ’ όσα έδειξαν στη συνέχεια οδηγούν στο συμπέρασμα πως τελικά τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται.

Υπάρχει όμως ένα στοιχείο που οδηγεί το μυαλό σε εξωφρενικές υποθέσεις προκειμένου να εξηγήσει αυτό που συνέβη εκείνο το πρωινό και βύθισε στο πένθος χιλιάδες οικογένειες, καθιστώντας τον Οσάμα μπιν Λάντεν τον άνθρωπο που νίκησε τη μοναδική αυτοκρατορία του σύγχρονου κόσμου.

Πίσω στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, και συγκεκριμένα το 1962, υπήρχε ένα προβοκατόρικο σχέδιο του Πενταγώνου που είχε ως στόχο την Κούβα και τον Φιντέλ Κάστρο. Σύμφωνα με το σχέδιο, δύο αεροπλάνα θα απογειώνονταν από τις ΗΠΑ, το ένα από πολιτικό αεροδρόμιο και το άλλο από μυστική βάση. Στο πρώτο θα επέβαιναν στρατιωτικοί που θα είχαν δηλωθεί ως επιβάτες, ενώ το δεύτερο θα ήταν άδειο και κατευθυνόμενο από το έδαφος. Κάποια στιγμή το σχέδιο προέβλεπε να χαμηλώσει το γεμάτο αεροπλάνο σε ύψος τέτοιο ώστε να μην το πιάνει το ραντάρ και να αφήσει τους επιβάτες-μαϊμού. Το άλλο, που θα πετούσε σε παράλληλη πορεία, θα ανατιναζόταν. Ποιος θα θεωρούνταν αυτομάτως ο πρώτος βασικός ύποπτος; Η χώρα των πούρων. Μερικές φορές, όταν υπάρχει κατάλληλο κίνητρο, ο άνθρωπος σκαρφίζεται τα πιο διαβολικά σχέδια. Κι ας μην είναι Ταλιμπάν.

Το Apollo 11 και η προσγείωση στο φεγγάρι

Στις 20 Ιουλίου 1969 ο Νιλ Άρμστρονγκ βύθισε το πόδι του στη σεληνιακή άμμο, για να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που περπάτησε στο μοναδικό φυσικό δορυφόρο του πλανήτη μας. Η σημαντικότερη ίσως στιγμή στην ιστορία του ανθρώπινου γένους ήταν πια γεγονός. Ή μήπως όχι;

Ο συγγραφέας-ερευνητής Μπιλ Κέισινγκ υπήρξε ο πρώτος που “γέννησε” μία από τις θεωρίες συνωμοσίας για την προσγείωση στο φεγγάρι. Θεώρησε αυτό το «τεράστιο βήμα για την ανθρωπότητα» τη μεγαλύτερη μούφα από καταβολής σύμπαντος, αποτέλεσμα της ανικανότητας (λέγε με γραφειοκρατία και έλλειψη τεχνογνωσίας) της NASA να τηρήσει την υπόσχεση που είχε δώσει ο Πρόεδρος Κένεντι στις αρχές των ’60s: «Μάγκες, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας θα πρέπει να έχουμε στείλει κόσμο στο φεγγάρι», είχε πει τότε ο JFK, ζηλεύοντας τη δόξα των Σοβιετικών, που μόλις είχαν στείλει τον κοσμοναύτη Γιούρι Γκαγκάριν για τσάρκα γύρω από τον πλανήτη. Η NASA, φυσικά, θα έκανε τα πάντα για να υλοποιήσει την υπόσχεση του Προέδρου. 

Σύμφωνα με τον Κέισινγκ, το σκηνικό της εξαπάτησης στήθηκε σε μια μυστική τοποθεσία σε απόσταση μερικών μόλις χιλιόμετρων από το κοσμοπολίτικο Λας Βέγκας. Η διαδικασία της υποτιθέμενης προσσελήνωσης είχε ως εξής: ο πύραυλος Saturn V, ο οποίος θεωρητικά θα έστελνε την τριάδα των Όλντριν – Άρμστρονγκ – Κόλινς… skyhigh, στην πραγματικότητα έφυγε άδειος, για να καταλήξει να καρφωθεί μετά από λίγη ώρα κάπου κοντά στο Νότιο Πόλο. Εν τω μεταξύ, οι τρεις άντρες μεταφέρθηκαν στο χώρο όπου θα κατέλυαν και θα εκπαιδεύονταν τις επόμενες ημέρες για τη διαπλανητική τους «παράσταση», πολύ κοντά στο σκηνικό, το οποίο είχε στηθεί κάπου στην έρημο της Νεβάδα.

Την 20ή Ιουλίου 1969 το τηλεοπτικό συνεργείο και οι «αστροναύτες», πάντα υπό τις οδηγίες των ειδικών της NASA, «χορογράφησε» live την «προσσελήνωση». Λίγες ώρες μετά οι τρεις άντρες θα πέταγαν για μια βάση της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ στη Χαβάη, όπου θα επιβιβάζονταν στην –και καλά– κάψουλα διαφυγής του Apollo, την οποία θα αμόλαγε στη θάλασσα ένα μεταγωγικό C-5.

Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι, όσο «γεια σου» και να ακούγονται τα παραπάνω, οι υποθέσεις του Κέισινγκ βασίστηκαν σε κάποιες λογικές (ή λογικοφανείς) παρατηρήσεις: Πρώτον, σε όλες τις φωτογραφίες που τραβήχτηκαν από τη Σελήνη (;), και παρά την έλλειψη ατμόσφαιρας, τα αστέρια δεν διακρίνονται αρκετά καθαρά, γεγονός που θα προβλημάτιζε οποιονδήποτε με στοιχειώδεις γνώσεις αστρονομίας. Δεύτερον, εφόσον η σύσταση της επιφάνειας της Σελήνης ήταν τόσο μαλακή που επέτρεψε τελικά την αποτύπωση της πατημασιάς του Άρμστρονγκ (η οποία και φωτογραφήθηκε), για ποιο λόγο οι πύραυλοι της σεληνάκατου δεν δημιούργησαν κρατήρα στο δορυφόρο; Τρίτον, αν η αποστολή αυτή απέδειξε την «καθαρότητα» της Σελήνης από ιούς, μικρόβια κτλ., γιατί τα μέλη όλων των επόμενων αποστολών ανεξαιρέτως παρέμειναν σε ολιγοήμερη καραντίνα μετά την επιστροφή τους; (Ο Κέισινγκ υποστηρίζει ότι κάτι τέτοιο έγινε για λόγους καλύτερης «εκπαίδευσης» των αστροναυτών σε πιθανές και απίθανες ερωτήσεις των δημοσιογράφων.) Τέταρτον, για ποιο λόγο σχεδόν όλοι οι αστροναύτες κατέληξαν σε υψηλές διοικητικές θέσεις εταιρειών που σχετίζονταν άμεσα ή έμμεσα με τις αποστολές στη Σελήνη; Και, πέμπτον, για ποιο λόγο όλοι οι αστροναύτες αρνήθηκαν επανειλημμένα στον Κέισινγκ να αντιπαρατεθούν δημοσίως μαζί του σε κάποιο debate;

The truth μας περιμένει εκεί έξω, αδέλφια. Μάλλον…

Το Ρόσγουελ και οι εξωγήινοι

Για αρχή, θα πρέπει να μάθετε το εξής: Ότι οι θεωρίες συνωμοσίας περί των UFO είχε ξεκινήσει μερικές μέρες πριν από την όλη φάση του Ρόσγουελ, όταν ο επιχειρηματίας και ερασιτέχνης πιλότος Κένεθ Άρνολντ δήλωσε ότι είχε καταδιώξει μια ομάδα από εννιά «Αγνώστου Ταυτότητος Ιπτάμενα Αντικείμενα» πετώντας με το ιδιωτικό του αεροσκάφος πάνω από εκείνη την περιοχή. Επρόκειτο για μια από τις πρώτες  καταγεγραμμένες περιπτώσεις στενής επαφής τρίτου τύπου από τις αρκετές που επρόκειτο να κυριαρχήσουν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης κατά τα τέλη της δεκαετίας του ’40 και τις αρχές αυτής του ’50.

Όμως τι ακριβώς συνέβη στην έρημο της Νεβάδα εκείνο το καλοκαιριάτικο πρωινό του 1947; Οι πρώτες φήμες έκαναν λόγο για κάποιο «Αγνώστου Ταυτότητος Ιπτάμενο Αντικείμενο» το οποίο συνετρίβη πολύ κοντά στη μικρή πόλη Ρόσγουελ. Σύμφωνα με τον τοπικό Τύπο, ο οποίος φρόντισε να διαδώσει τα «διαγαλαξιακά» νέα σε κάθε γωνιά της χώρας, στην κατοχή του στρατού είχαν περιέλθει κομμάτια κάποιου «ιπτάμενου δίσκου».

Μόλις μία μέρα μετά η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ θα διέψευδε τα πάντα με μια λιτή ανακοίνωση, η οποία ανέφερε ότι αυτό που είχε συντριβεί στο Ρόσγουελ δεν ήταν παρά ένα μετεωρολογικό μπαλόνι. Βέβαια, η διάψευση αυτή δεν στάθηκε ικανή να σταματήσει τις φήμες. Το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα δεν γίνεται καμία απολύτως άμεση αναφορά για το Ρόσγουελ στη «Γαλάζια Βίβλο», το επίσημο αρχείο της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ όπου καταγράφονται όλες οι «στενές επαφές» των αεροπόρων με κάποια εξωγήινη μορφή ζωής, θα μπορούσε να ερμηνευτεί και ως μια ισχυρή ένδειξη ότι τελικά «κάτι τρέχει».

Στα παραπάνω θα πρέπει να προστεθούν οι φήμες για τη δημιουργία μιας ειδικής δωδεκαμελούς επιτροπής από επιστήμονες, ερευνητές και στρατιωτικούς, γνωστής ως «Majestic 12», η οποία, σύμφωνα με τη ροσγουελική παραφιλολογία, ανέλαβε τόσο τη μελέτη των ευρημάτων στη μυστική βάση με την κωδική ονομασία «Area 51» όσο και το «κουκούλωμα» της υπόθεσης, αφήνοντας να διαρρεύσουν αντιφατικές πληροφορίες που έκαναν λόγο για πειραματικό κατασκοπευτικό αεροσκάφος της Σοβιετικής Ένωσης, για ιαπωνικό πολεμικό αερόστατο (!), ακόμα και για πρωτότυπο σκάφος της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ το οποίο είχε εξοπλιστεί με ειδικές συσκευές για τη μέτρηση της ραδιενέργειας στην περιοχή λόγω των πυρηνικών δοκιμών που είχαν προηγηθεί.

Μάλιστα, κάποια από τα σχετικά δημοσιεύματα έκαναν λόγο για την ύπαρξη στον εξοπλισμό του σκάφους και τεσσάρων ανδρείκελων, περίπου σαν αυτά που χρησιμοποιούνται σήμερα στα crash tests των αυτοκινήτων, με την «παρουσία» των οποίων η Αεροπορία προσπάθησε να δικαιολογήσει τις όποιες φήμες για την ύπαρξη νεκρών εξωγήινων στα συντρίμμια.

Και μετά κατηγορούμε τις γυναίκες για απροσεξία στο τιμόνι…

O Τζον Λένον, το FBI και η CIA

Το σκηνικό έξω από το παλιό συγκρότημα διαμερισμάτων Ντακότα στη Νέα Υόρκη το απόγευμα της 8ης Δεκεμβρίου 1980 μύριζε μπαρούτι και θάνατο. Ο Τζον Λένον, το διασημότερο από τα τέσσερα «Σκαθάρια» του Λίβερπουλ, βρισκόταν σωριασμένος σε μια λίμνη αίματος μπροστά από την είσοδο της πολυκατοικίας, έχοντας δεχτεί τέσσερις σφαίρες κατάστηθα. Μερικά μέτρα πιο πέρα, κρατώντας σταθερά το τριανταοχτάρι περίστροφο που μόλις είχε χρησιμοποιήσει, στεκόταν ένας νεαρός άντρας. Η έκφραση στο πρόσωπό του φανέρωνε μια απόκοσμη ψυχραιμία.

«Καταλαβαίνεις τι έκανες;» τον ρώτησε λαχανιασμένος ο θυρωρός της πολυκατοικίας, κοιτάζοντας μια το όπλο και μια τη σύζυγο του Λένον, τη Γιόκο Όνο, η οποία εξακολουθούσε να ουρλιάζει. «Μόλις σκότωσα τον Τζον Λένον», ψέλλισε εκείνος. Το όνομα του δολοφόνου, όπως έγινε γνωστό λίγες ώρες μετά από τα ΜΜΕ, ήταν Μαρκ Ντέιβιντ Τσάπμαν. Οι πρώτες αναφορές στα δελτία ειδήσεων έκαναν λόγο για μια διαταραγμένη προσωπικότητα, ικανή να κάνει τα πάντα για λίγη διασημότητα. Ακόμα και φόνο.

Εντούτοις, μερικούς μήνες μετά μια εντελώς διαφορετική εκδοχή, και μία από τις πιο συναρπαστικές θεωρίες συνωμοσίας θα κέντριζε το ενδιαφέρον του κοινού. Σύμφωνα με το δικηγόρο-δημοσιογράφο και συγγραφέα του βιβλίου Ποιος σκότωσε τον Τζον Λένον (WhoKilled John Lenon) Φέντον Μπρέσλερ, η δολοφονία του πρώην Beetle αποτέλεσε τον καρπό μιας άριστα οργανωμένης προσπάθειας των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, που ολοκληρώθηκε με την επίθεση του Τσάπμαν, ο οποίος, πάντα σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Μπρέσλερ, είχε υποστεί πλύση εγκεφάλου.

Δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι το σενάριο αυτό ακούγεται κάπως τραβηγμένο – εξάλλου για ποιο λόγο κοτζάμ μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ να ασχοληθούν με τη δολοφονία ενός γηραλέου ροκ σταρ; Για τον Μπρέσλερ, όλα ξεκίνησαν όταν ο Έντγκαρ Χούβερ, ο πιο «σκοτεινός» διευθυντής που γνώρισε ποτέ το FBI, διέταξε τη στενή παρακολούθηση του Λένον στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όπως είχε κάνει μερικά χρόνια νωρίτερα και για τον ηγέτη των Αφροαμερικανών Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Για την ακρίβεια, κάποια υψηλά ιστάμενα στελέχη του κυβερνητικού μηχανισμού των ΗΠΑ –συμπεριλαμβανομένου του τότε Προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον– θεωρούσαν τον Λένον πιθανή απειλή για την ειρήνη και την ασφάλεια του αμερικανικού λαού, τόσο λόγω του περιεχομένου των τραγουδιών του όσο και λόγω της εξαιρετικά μεγάλης δημοτικότητάς του. Το πρώην «Σκαθάρι» θεωρούνταν «ακραίο στοιχείο», η δράση του οποίου έπρεπε να περιοριστεί με κάθε τρόπο.

Βέβαια, από την απλή παρακολούθηση μέχρι την εν ψυχρώ δολοφονία υπάρχει «κάποια» απόσταση. Ο Μπρέσελ ισχυρίζεται ότι η εκτέλεση αποφασίστηκε στις αρχές του 1980, σε μια εποχή που ο Λένον έμοιαζε σε εξαιρετική φόρμα, ίσως πιο «δυνατός» και με μεγαλύτερη επίδραση από ποτέ: Οι ενέργειές του υπέρ της παγκόσμιας ειρήνης αποτελούσαν ήδη σημείο αναφοράς, ενώ μόλις είχε κυκλοφορήσει νέο άλμπουμ, το οποίο, εκτός από «εκρηκτικό» αποτέλεσμα στα charts, έκρυβε εξίσου «εκρηκτικό» στιχουργικό περιεχόμενο στα μάτια τής άρτι εκλεγείσας συντηρητικής κυβέρνησης των ΗΠΑ.

Όλα αυτά ίσως και να φάνταζαν απλώς ως τραβηγμένες θεωρίες συνωμοσίας αν δεν έρχονταν στην επιφάνεια κάποια ακόμα στοιχεία: πρώτον, η τριακοσίων σελίδων έκθεση του FBI που δημοσιοποιήθηκε πριν από μερικά χρόνια και από την οποία γίνεται φανερό ότι ο Λένον αποτελούσε όντως αντικείμενο στενής παρακολούθησης του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών, δεύτερον, το ψυχολογικό προφίλ του Τσάπμαν όπως αυτό σκιαγραφήθηκε στη δίκη του, σύμφωνα με το οποίο ο νεαρός άντρας απείχε πολύ από το «μέσο» παρανοϊκό δολοφόνο, και, τρίτον, το γεγονός ότι στη δίκη του Τσάπμαν κλήθηκε ως μάρτυρας ο ψυχολόγος δρ. Μπέρναρντ Ντάιαμοντ, ο οποίος μερικά χρόνια νωρίτερα είχε καταθέσει και στη δίκη του Σιρχάν Σιρχάν, του δολοφόνου του Ρόμπερτ Κένεντι,.

Για την ιστορία, ο ίδιος ο Τσάπμαν καταθέτοντας στη δίκη του δήλωσε ότι εκτέλεσε τον Λένον ακολουθώντας τις οδηγίες μιας φωνής μέσα στο κεφάλι του, γεγονός που από επιστημονική άποψη θα μπορούσε να θεωρηθεί ένδειξη σχιζοφρένειας. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να αποδοθεί και σε πλύση εγκεφάλου.  

O θάνατος της Πριγκίπισσας Νταϊάνας

Αν ψάχνετε για την πιο ενδεικτική από τις θεωρίες συνωμοσίας, της μαζικής υστερίας που μπορεί να προκαλέσει το Ίντερνετ στο κοινό, μόλις τη βρήκατε. Βλέπετε, η περίπτωση του θανάτου της «λαίδης Ντι» έχει απ’ όλα: χάπια, ποτό, παπαράτσι και, κυρίως, έναν υποτιθέμενο μεγάλο αριθμό ανθρώπων που την ήθελαν νεκρή άμεσα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά:

Στις 31 Αυγούστου 1997 η Νταϊάνα Σπένσερ, πριγκίπισσα της Ουαλίας και εν διαστάσει σύζυγος του διαδόχου του βρετανικού θρόνου πρίγκιπα Καρόλου, άφηνε την τελευταία της πνοή σε ένα «παράξενο» τροχαίο δυστύχημα στο τούνελ Point D’Alma του Παρισιού, ακολουθώντας στον άλλο κόσμο τον τότε αγαπημένο της Ντόντι αλ-Φαγέντ και τον οδηγό της λιμουζίνας τους Ανρί Πολ.

Η πρώτη εκτίμηση της αστυνομίας του Παρισιού έκανε λόγο για υπερβολική ταχύτητα, η οποία είχε προκύψει από την προσπάθεια του οδηγού της λιμουζίνας να ξεφύγει από τους παπαράτσι που τους καταδίωκαν. «Αλήτες, ρουφιάνοι δημοσιογράφοι, που φάγατε τσάμπα και βερεσέ το κορίτσι», θα πείτε. Όμως… Όμως ίσως και να μη φταίνε μόνο οι «έγκριτοι» συνάδελφοι για την τραγική εξέλιξη. Βλέπετε, η τοξικολογική εξέταση που έγινε μερικές μόλις ώρες μετά τον τράκο απέδειξε ότι ο σχωρεμένος Ανρί Πολ είχε καταναλώσει σημαντικές ποσότητες αλκοόλ και βαρβιτουρικών πριν πιάσει το τιμόνι, με ολέθριες συνέπειες τόσο για τον ίδιο όσο και για τους εργοδότες του. Από την άλλη, ο πατέρας του Ντόντι, ο Μοχάμεντ αλ-Φαγέντ, δεν έλεγε να χωνέψει το γεγονός ότι ο μονάκριβος γιόκας του είχε πεθάνει άδοξα είτε λόγω κάποιων παπαράτσι είτε γιατί ο οδηγός του ήταν «στούπα».

Ίσως για το λόγο αυτόν ο Αιγύπτιος μεγαλοεπιχειρηματίας –μεταξύ άλλων, ιδιοκτήτης του πολυκαταστήματος Harrod’s στο Λονδίνο και του ξενοδοχείου Ritz στο Παρίσι, όπου είχαν δειπνήσει ο Ντόντι με την Νταϊάνα το βράδυ πριν από το δυστύχημα– βγήκε και δήλωσε δημοσίως ότι ο γιος του δολοφονήθηκε.

Για τον αλ-Φαγέντ, πίσω από τη «δολοφονία» (;) κρύβονταν οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες εκτελούσαν εντολές που είχαν λάβει κατευθείαν από το άκρως συντηρητικό περιβάλλον του Παλατιού του Μπάκιγχαμ. Ο λόγος; Δεν ήταν ποτέ δυνατόν η πρώην σύζυγος του Καρόλου να σχετίζεται με ένα μουσουλμάνο, ακόμα κι αν αυτός αποτελούσε έναν από τους πιο διάσημους εργένηδες στη Μεγάλη Βρετανία, με πορτοφόλι χωρητικότητας πολλών εκατομμυρίων λιρών.

Εκτός αυτού, το Παλάτι δεν επρόκειτο να δεχτεί ποτέ τον επικείμενο καρπό (λέγε με «μούλικο») ενός έρωτα που, αν και σχετιζόταν άμεσα με τη βασιλική οικογένεια, μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε επισημοποιηθεί. Δεν ξέρουμε αν η Νταϊάνα ήταν όντως έγκυος τη μέρα του δυστυχήματος –πράγμα που θα προσέδιδε κάποιο επιπλέον ειδικό βάρος στην παραπάνω υπόθεση–, η ουσία όμως ήταν ότι η μακαρίτισσα αποτελούσε μια από τις πιο αγαπημένες προσωπικότητες παγκοσμίως, με ανθρωπιστικό έργο που θα έκανε ακόμα και τη Μητέρα Τερέζα να σκάσει από τη ζήλια της. Αποτελούσε δε τη διασημότερη πολέμιο των ναρκών κατά προσωπικού ανά την υφήλιο, γεγονός που, με τη σειρά του, οδήγησε στη δημιουργία μιας ακόμα αρκετά ενδιαφέρουσας θεωρίας συνωμοσίας: ότι τελικά την «έφαγε» το καρτέλ των εμπόρων όπλων, οι οποίοι φοβόντουσαν ότι η λαλίστατη «Ντι» έβλαπτε με τη δράση της τα συμφέροντά τους. Ή μήπως τελικά έφταιγε ο Κάρολος, που ήθελε να την ξεφορτωθεί μια ώρα αρχύτερα για να πάρει με παπά και με κουμπάρο την Καμίλα του, αντί να τρέχει για συναινετικά; Στην περίπτωση της Νταϊάνα, ο μπαχτσές με τις θεωρίες συνωμοσίας δείχνει πιο καρπερός από ποτέ, αν και δεν μπορείς να ξέρεις πότε και αν θα σου βγει μάπα το καρπούζι.  

https://radar.gr/article/66449/etoimi-i-proti-diastimiki-kroyaziera-ektos-o-tom-kroyz