Το θέμα με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), τη χρησιμότητά τους στο ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας, το που και πως αναπτύσσονται, αν αλλοιώνουν φυσικά τοπία και αν συμβάλλουν στην μερική έστω καταστροφή του οικοσυστήματος, το συζητάμε χρόνια και θα συνεχίσουμε να διαφωνούμε, ανάλογα από τη σκοπιά που το βλέπει ο καθένας.
Αλλά, η προ ολίγων μόλις ημερών απόφαση ανεμογεννήτριες που θα εγκατασταθούν στην κατακαμένη Δαδιά, δεν έχει προηγούμενο.
Ποιος νοσηρός εγκέφαλος, ποιοι άνθρωποι-στελέχη δημοσίων (!!!) υπηρεσιών, έβαλαν την υπογραφή τους σε αυτό το ανοσιούργημα;
Ευτυχώς, μετά τη γενική κατακραυγή, η κυβέρνηση ακύρωσε την σχετική απόφαση, η οποία ελπίζω να μην επανέλθει αργότερα από την πίσω πόρτα, όπως συνηθίζεται.
Ακούω και μαθαίνω πολλά, για πιέσεις που ασκήθηκαν, ελπίζω μόνο από επιχειρηματικά συμφέροντα και όχι πολιτικά, ώστε να υπάρξει η σχετική απόφαση για τη Δαδιά.
Καταγγελίες με ονοματεπώνυμα. Αλλά, προς το παρόν, μένω στην αναφορά, ελπίζοντας ότι δεν θα χρειαστεί δημοσιοποίησή τους. Άλλωστε, ένας εισαγγελέας, μπορεί άνετα να τα βρει, μικρός ο κόσμος…
Δεν έχει προηγούμενο είπα μόλις λίγο πιο πάνω; Κι όμως έχει.
Στην Καρδίτσα, μαθαίνω ότι εμφανίστηκαν άνθρωποι που εκπροσωπούν ισραηλινή εταιρεία και επιδιώκουν να δεσμεύσουν πάνω από 10.000 (!) στρέμματα παραγωγικής, παρακαλώ, γης, προσφέροντας ενοίκιο 300 ευρώ περίπου το στρέμμα.
Εδώ, δεν θα στηθούν βέβαια ανεμογεννήτριες, αυτές “παίρνουν τα όρη και τα βουνά” της Θεσσαλίας, αλλά φωτοβολταϊκά πάρκα, καθώς ο θεσσαλικός κάμπος αποτελεί ιδανική περίπτωση για τέτοιες επενδύσεις.
Σημειωτέων ότι οι εκτάσεις αυτές είναι ακόμα πλημμυρισμένες οι περισσότερες και ακατάλληλες προφανώς για καλλιέργειες, για άγνωστο ακόμα διάστημα.
Και πάνω σε αυτή την κατάσταση και την ανάγκη των ιδιοκτητών αγροτών, προσέτρεξαν οι ξένοι “επενδυτές”, εκμεταλλευόμενοι την τραγική οικονομική κατάσταση τους. Αντιλαμβάνεστε ότι δεν πρόκειται για…μεμονωμένο γεγονός, ήδη μαθαίνω ανάλογες καταστάσεις σε πολλές ακόμα περιοχές της πολύπαθης περιφέρειας.
Την ίδια ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά, μαθαίνω ότι το νομικό τμήμα του υπουργείο Ενέργειας και οι εξωτερικοί σύμβουλοί του έχουν σχεδόν ολοκληρώσει το πλαίσιο του νομοσχεδίου, που θα διέπει τους όρους κατασκευής υπεράκτιων αιολικών πάρκων, με μόνο σημείο ακόμα προς οριστική διευθέτηση, τις θαλάσσιες εκτάσεις που θα αναπτυχθούν τα τεράστια αυτά πλωτά αιολικά πάρκα, καθώς για όσες έχουν γίνει γνωστές, υπάρχουν σοβαρές κοινωνικές και οικολογικές αντιδράσεις.
Θυμίζω ότι ένας αρχικός προϋπολογισμός αυτών των έργων έχει εκτιμηθεί σε 1,6 δισ. ευρώ, με το ενδιαφέρον εταιρειών και ομίλων, ελληνικών και ξένων ή και μικτών κοινοπραξιών να είναι δεδομένο.
