Τα ανοιχτά χέρια και το βλέμμα της σε κάποιους φέρνουν στο μυαλό τις παραδοσιακές απεικονίσεις αγίων ή μαρτύρων. Για άλλους η στάση της είναι άκρως ερωτική. Ο λόγος για την “Οφηλία”, τον διάσημο πίνακα του Προ-Ραφαηλίτη John Everett Millais. Ένα έργο τέχνης ιδιαίτερα γνωστό για την απεικόνιση της όχθης του ποταμού.
Από τη Μανταλένα-Μαρία Διαμαντή
Ήταν το 1894 όταν η γκαλερί Tate έλαβε στη συλλογή της τον εν λόγω πίνακα – καμβά ζωγραφισμένο με λάδι -από ιδρυτικό μέλος της Pre-Raphaelite Brotherhood (PRB). Τον John Everett Millais ο οποίος θεωρήθηκε παιδί-θαύμα στη ζωγραφική. Σε ηλικία 11 ετών κέρδισε μια θέση στη σχολή της Βασιλικής Ακαδημίας με ψευδώνυμο : “Το παιδί”.
Για τη δημιουργία της “Οφηλίας” εμπνεύστηκε από τον ομώνυμο χαρακτήρα του έργου του Shakespeare και “Άμλετ”.
Σύμφωνα με την ιστορία, όταν εκείνη διαπίστωσε ότι ο αγαπημένος της Άμλετ δολοφόνησε κατά λάθος τον πατέρα της, τρελαίνεται από τη θλίψη. Καταρρέει ψυχικά και ενώ περπατάει μέσα στο δάσος συλλέγοντας αγριολούλουδα και τραγουδώντας στοιχειωμένα τραγούδια, πέφτει σε ένα ποτάμι και πνίγεται.
Η τελευταία της στιγμή εν ζωή είναι αυτό που αποτύπωσε ο John Everett Millais σε αυτόν τον πίνακα. Ο στόχος του ήταν να ζωγραφίσει την ίδια την πράξη του θανάτου της ως κάτι όμορφο.
Ο Shakespeare ήταν μια αγαπημένη πηγή για τους Βικτωριανούς ζωγράφους και η τραγική-ρομαντική φιγούρα της Οφηλίας από τον Άμλετ ήταν ένα ιδιαίτερα δημοφιλές θέμα, που εμφανιζόταν τακτικά σε εκθέσεις της Βασιλικής Ακαδημίας.
Ο Millais ξεκίνησε το φόντο του πίνακα τον Ιούλιο του 1851, στο Ewell του Surrey. Σύμφωνα με τους στόχους της Προ-Ραφαελιτικής Αδελφότητας, ζωγράφιζε με στενή παρατήρηση της φύσης. Τόσο ο έρωτας όσο και Θάνατος ήταν ένας ιδιαίτερα αγαπημένος συνδυασμός των ΠροΡαφαηλιτών.
Η Οφηλία αποτελεί μια αλληγορική αντίθεση σύνθεση ανάμεσα σε Θάνατο και Έρωτα με κεντρικό πρόσωπο που ακτινοβολεί τη χαρακτηριστική Προ-Ραφαηλιτική ομορφιά.
