Ο Rene Magritte υπήρξε μια από τις πιο ιδιαίτερες και χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες του ευρωπαϊκού σουρεαλισμού. Πρώην σχεδιαστής αφισών και διαφημίσεων, δημιούργησε εξαιρετικά εντυπωσιακά αλλά κι αινιγματικά έργα, τοποθετώντας συχνά οικεία αντικείμενα σε ασυνήθιστα περιβάλλοντα. Πίστευε απόλυτα ότι το “μη πραγματικό είναι το κέλυφος του πραγματικού” και πάνω σε αυτό βάσισε την τέχνη του.
Από τη Μανταλένα-Μαρία Διαμαντή
Το “The Son of Man” – σε ελληνική μετάφραση «Ο υιός του Θεού»- είναι ένας από τους πιο γνωστούς πίνακες του Βέλγου σουρεαλιστή ζωγράφου René Magritte που δημιουργήθηκε το 1964.
Πρόκειται για ένα από τα πιο προβεβλημένα έργα με σαφείς επιρροές στην pop κουλτούρα. Έχει να προβληθεί δημόσια από το 2001, ενώ ανήκει σε ιδιωτική συλλογή.
Ο δημιουργός του το ζωγράφισε ως αυτοπροσωπογραφία. Ο πίνακας αποτελείται από έναν άντρα με πανωφόρι και ένα καπέλο ο οποίος στέκεται μπροστά από έναν χαμηλό τοίχο, πέρα από τον οποίο υπάρχει μια θάλασσα ή ένα ποτάμι και ένας θολό ουρανός στο βάθος. Το μεγαλύτερο μέρος του προσώπου του άντρα είναι κρυμμένο πίσω από ένα πράσινο μήλο. Ωστόσο, τα μάτια του άντρα φαίνονται να κρυφοκοιτάζουν στην άκρη του μήλου. Ένα άλλο λεπτό χαρακτηριστικό είναι ότι το αριστερό χέρι του άντρα φαίνεται να λυγίζει τον αγκώνα προς τα πίσω.
Αρχές και στοιχεία του σχεδιασμού υπάρχουν στο έργο τέχνης, με τη χρήση γραμμών, καθώς και τη χρήση αρνητικού χώρου που φαίνεται στο παρασκήνιο για να τραβήξει την προσοχή στον άντρα και το μήλο χωρίς περισπασμούς. Διακρίνουμε μια κυριαρχία ψυχρών χρωμάτων, όπως το γκρι και το μπλε, δημιουργώντας μια κάπως καταθλιπτική σκηνή. Μπορούμε επίσης να δούμε τη χρήση του κόκκινου και του πράσινου χρώματος. Η γραβάτα και το μήλο είναι αυτά που τραβούν όλη την προσοχή κάθε παρατηρητή του έργου.
Με την πρώτη ματιά, ο πίνακας φαίνεται σχεδόν συμμετρικός, αλλά όταν κοιτάζουμε προσεκτικά παρατηρούμε μερικές μικρές διαφορές μεταξύ των δύο μισών που τον καθιστούν ασύμμετρο, με το πράσινο μήλο να λειτουργεί ως το επίκεντρο του έργου τέχνης που δημιουργεί αντίθεση και έμφαση. Άλλα στοιχεία όπως η αναλογία και η κλίμακα είναι παρόντα και δημιουργούν ισορροπία.
