Σε μια σαρωτική πρωτοβουλία με βαθιές γεωπολιτικές και οικονομικές προεκτάσεις, η κυβέρνηση Τραμπ, μέσω του Γραφείου του Εκπροσώπου Εμπορίου των ΗΠΑ (USTR), ανακοίνωσε την επιβολή νέων λιμενικών τελών που στοχεύουν ευθέως στην κινεζική κυριαρχία στη διεθνή ναυτιλία.
Τραμπ: Τέλη με στόχο την Κίνα και όχι μόνο
Τα νέα μέτρα δεν περιορίζονται μόνο σε πλοία κινεζικής ιδιοκτησίας ή διαχείρισης, αλλά επεκτείνονται σε κινεζικής κατασκευής πλοία ανεξαρτήτως ιδιοκτησίας, προκαλώντας ήδη έντονες αντιδράσεις στη διεθνή εφοδιαστική αλυσίδα.
Από τον Οκτώβριο του 2025, τα κινεζικής ιδιοκτησίας ή διαχείρισης πλοία θα χρεώνονται με 50 δολάρια ανά καθαρό τόνο, με την τιμή να φθάνει τα 140 δολάρια έως το 2028. Για τα πλοία που απλώς έχουν ναυπηγηθεί στην Κίνα, προβλέπεται ηπιότερη κλιμάκωση – από 18 δολάρια στα 33 δολάρια ανά τόνο.
Εναλλακτικά, εξετάζεται η χρέωση ανά εμπορευματοκιβώτιο, από 120 έως 250 δολάρια, γεγονός που σημαίνει πως ένα υπερφορτωμένο container ship θα μπορούσε να πληρώνει έως και 1,8 εκατ. δολάρια ανά δρομολόγιο.
Η μεγάλη εικόνα: αναγέννηση της αμερικανικής ναυπηγικής
Πίσω από τη σκληρή γραμμή κρύβεται μια σαφής στρατηγική: η επανεκκίνηση της ναυπηγικής βιομηχανίας των ΗΠΑ, η οποία σήμερα αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 1% της παγκόσμιας παραγωγής. Όσοι μεταφορείς στραφούν στην αγορά αμερικανικής ναυπήγησης θα μπορούν να απαλλάσσονται από τα νέα τέλη ή να λαμβάνουν επιστροφές.
Σημαντική είναι η κίνηση της Hanwha Shipping, η οποία μετά την εξαγορά του ναυπηγείου Philly Shipyard στη Φιλαδέλφεια, ανακοίνωσε σχέδιο ναυπήγησης LNG carriers αμερικανικής κατασκευής, τα πρώτα εδώ και δεκαετίες.
Ντόναλντ Τραμπ: Μακροπρόθεσμο σχέδιο με γεωπολιτικό αποτύπωμα
Η USTR βάζει επίσης στο στόχαστρο τα πλοία μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), απαιτώντας από το 2028 την έναρξη χρήσης αμερικανικών πλοίων για το 1% των εξαγωγών, με στόχο να φτάσει το 15% έως το 2047. Παράλληλα, προτείνεται η επιβολή δασμών σε κινεζικούς γερανούς και εξοπλισμό χειρισμού φορτίων.
Η πολιτική Τραμπ δεν είναι απλώς οικονομική, είναι ανοιχτά γεωστρατηγική: ενισχύει τη ναυτική αυτονομία των ΗΠΑ, περιορίζει το κινεζικό αποτύπωμα και «χτίζει» μια νέα παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων στη ναυτιλία – με τη δύναμη της Ουάσινγκτον να επανέρχεται στο προσκήνιο.
