Αμέσως μετά το 40ημερο μνημόσυνο της Φώφης Γεννηματά, παρουσιάστηκε η νέα πρόσοψη που κυριαρχεί το πράσινο χρώμα ενώ είναι το σήμα του ΠΑΣΟΚ και του Κινήματος Αλλαγής. Η αναμορφωμένη πρόσοψη και είσοδος του κτιρίου σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε με πρωτοβουλία της Φώφης Γεννηματά. Τη μελέτη και την επίβλεψη έκανε αφιλοκερδώς η αρχιτέκτων, πρώην βουλευτής της ΔΗΜΑΡ και στέλεχος του Κινήματος Αλλαγής, Νίκη Φούντα.
Στην ομιλία του ο διευθυντής του Κινήματος Αλλαγής, Νίκος Σαλαγιαννης, τόνισε μεταξύ άλλων πως «με την Πρόεδρο τη Φώφη Γεννηματά, είχαμε επισημάνει την ανάγκη να περιποιηθούμε λίγο το σπίτι μας. Απ’ τα μέσα της προηγούμενης χρονιάς είχαμε αναθέσει, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, σε δυο φίλους αρχιτέκτονες να μας κάνουν προτάσεις. Τις προτάσεις αυτές τις συζητήσαμε με την Πρόεδρο, είχαμε κάπως προσεγγίσει στις επιλογές μας, αλλά δεν προχωρήσαμε . Ήταν, βλέπετε, πάντα και τα οικονομικά μας ένα ζήτημα. Στις αρχές της Άνοιξης, κάναμε μια συζήτηση με την αρχιτέκτονα Νίκη Φούντα, μέλος της ΚΠΕ και πρώην βουλευτή, που ανέλαβε, πάντα αφιλοκερδώς, να μας κάνει μια πρόταση συνολικής αναμόρφωσης της εισόδου και της πρόσοψης».
Ο Νίκος Σαλάγιαννης αναφέρθηκε και στην ιστορία του κτιρίου και πως αποκτήθηκε από το ΠΑΣΟΚ πριν από 45 χρόνια. «Απ’ το 1976 ήμαστε εδώ. Σαρανταπέντε ολόκληρα χρόνια .Σχεδόν μισό αιώνα..Εδώ, απ’ όπου αναδύονταν, αναδύεται και θα αναδύεται ο ήλιος μας, ο ήλιος της αλλαγής, ο ήλιος της ελπίδας. Ο τότε ιδιοκτήτης Παναγιώτης Λαζόπουλος, σ’ ένα ρεπορτάζ περιοδικού πριν 15 περίπου χρόνια, έκανε την εξής περιγραφή: είχαμε δεί αρκετές φορές ένα νεαρό με μακρυά μαλλιά να περνάει και να περιεργάζεται με ενδιαφέρον την οικοδομή καθώς κτιζόταν και απορούσαμε.
Μια μέρα, όταν την τελειώσαμε, ήρθε και μου είπε: είμαι ο Κώστας Λαλιώτης. Θα θέλαμε το κτίριο για τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ.
Έτσι έγινε.
Η σύμβαση υπογράφτηκε το Σεπτέμβρη του 1976 και η μετακόμιση έγινε το Νοέμβριο».
Από την πλευρά του ο διευθυντης του γραφείου της Φώφης Γεννηματά, στην αρχη της ομιλίας του φανερά φορτισμένος είπε «Αγαπημένη μου Πρόεδρε, ξέρω ότι μας ακούς, για αυτό θα απευθυνθώ σήμερα σε σένα.Σαράντα μέρες μετά τον αποχωρισμό μας, με την πληγή ακόμη να αιμορραγεί….
Θυμάμαι τις τελευταίες μας κουβέντες… Όχι μόνο ήξερες αλλά και ήθελες τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους.
«Η ζωή σπρώχνει τα πράγματα βίαια προς τα εμπρός Μανώλη» μου είπες. «Όλα θα πάρουν το δρόμο τους και έτσι πρέπει να γίνει».
Πρόσθεσε, πως «σε δύο εβδομάδες από σήμερα, ο επόμενος πρόεδρος του κόμματος θα διαβεί το κατώφλι αυτού του ιστορικού κτιρίου, πηγαίνοντας στο γραφείο σου. Το βάρος της ευθύνης του προσδιορίζεται από το ηθικό και πολίτικό ανάστημα σου, το ανάστημα μιας γυναίκας που ανέλαβε να μετρήσει βήμα- βήμα τον ανήφορο ενός πολιτικού Γολγοθά για να αναστήσει μια παράταξη. Να της δώσει ξανά αξιοπρέπεια, φωνή και να ανοίξει τον κύκλο μιας νέας εποχής.
Σήμερα πια, όλοι συμφωνούν με αυτό που πίστευες και διακήρυττες μέχρι και την τελευταία σου μέρα. Ότι τώρα διαμορφώνονται οι κοινωνικές συνθήκες και οι πολιτικές προϋποθέσεις για το μεγάλο άλμα της παράταξης».