O Economist, στα πρόσωπα της Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν, της Μαρίν Λεπέν και της Τζόρτζια Μελόνι, βλέπει τις τρεις γυναίκες που θα διαμορφώσουν το μέλλον της Ευρώπης, ενόψει των επικείμενων ευρωεκλογών.
Το βρετανικό μέσο παίρνει ανοιχτά θέση στήριξης της νυν προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Φον ντερ Λάιεν και εκ νέου υποψήφιας, για τα επόμενα βήματα της ΕΕ σε μια Ευρώπη που μαίνεται ο πιο αιματηρός πόλεμος στη γηραιά ήπειρο από το 1945, στην Ουκρανία και η Ρωσική απειλή απλώνεται από τη Βαλτική μέχρι τον κυβερνοχώρο. Αν ο Ντόναλντ Τραμπ επιστρέψει στον Λευκό Οίκο, θα μπορούσε να υπονομεύσει το ΝΑΤΟ, το θεμέλιο της ευρωπαϊκής ασφάλειας και η ευρωπαϊκή οικονομία είναι ευάλωτη σε σοκ, με τον ευρωσκεπτικισμό και τον λαϊκισμό να καλπάζουν στις δημοσκοπήσεις.
Στα χέρια τριών γυναικών η Ευρώπη
Για να αντιμετωπίσει αυτούς τους κινδύνους η Ευρώπη χρειάζεται, τουλάχιστον, συνεκτική ηγεσία σε επίπεδο ΕΕ, υπογραμμίζει ο Economist, τονίζοντας, ότι η Ένωση θα πρέπει να κρατήσει τους εξτρεμιστές μακριά από την εξουσία. Για να γίνει αυτό, εξαρτάται εν μέρει από τις επιλογές της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρόεδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Τζόρτζια Μελόνι, πρωθυπουργού της Ιταλίας, και της Μαρίν Λεπέν, της κορυφαίας λαϊκίστριας στη Γαλλία.
Ο Economist αφιέρωσε το εξώφυλλο της 1ης Ιουνίου στις ευρωεκλογές, με τίτλο «Οι τρεις γυναίκες που θα διαμορφώσουν την Ευρώπη».
Η Φον ντερ Λάιεν διεκδικεί μια νέα θητεία ως πρόεδρος της Κομισιόν, με την αναμενόμενη υποστήριξη συντηρητικών (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα), σοσιαλδημοκρατών και φιλελεύθερων (Renew). Όμως ο κατακερματισμός του σώματος υποδαυλίζει τον φόβο ότι για πρώτη φορά οι τρεις αυτές ομάδες δεν θα συγκεντρώσουν πλειοψηφία, οπότε η Φον ντερ Λαίεν θα χρειαστεί την υποστήριξη της Τζόρτζια Μελόνι, με την οποία, όπως έχει δηλώσει, «συνεργάζεται πολύ καλά». Μια τέτοια συμμαχία θα σήμαινε μια απομάκρυνση του Fratelli d’Italia, του κόμματος της Μελόνι, από την «Εθνική Συσπείρωση» της Λεπέν.
Ο Economist σημειώνει ότι η πρόεδρος της Κομισιόν έχει κάνει μέχρι τώρα καλή δουλειά: Έχει επιστρατεύσει την ισχυρή συλλογική απάντηση της ΕΕ στην επιθετικότητα του Βλάντιμιρ Πούτιν και έχει συμβάλει στην εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης σε μια κρίσιμη στιγμή, για παράδειγμα, προωθώντας ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα κοινής έκδοσης χρέους.
Ως ψυχρή Γερμανίδα συντηρητική, έχει επίσης θέσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο επίκεντρο της λήψης αποφάσεων όταν οι γαλλογερμανικές σχέσεις ήταν τεταμένες. Δεδομένων των απειλών, η ανάγκη για ισχυρή και ενιαία ηγεσία δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη, τονίζεται στο δημοσίευμα.
Για να κερδίσει μια δεύτερη θητεία, χρειάζεται πρώτα την υποστήριξη των 27 εθνικών ηγετών της ΕΕ. Στη συνέχεια, πρέπει να αποκτήσει πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο θα πραγματοποιήσει εκλογές στις 6-9 Ιουνίου, με δικαίωμα ψήφου σε πάνω από 350 εκατομμύρια πολίτες. Θεωρητικά, θα έχει την υποστήριξη συντηρητικών, φιλελεύθερων και σοσιαλιστικών ομάδων.
Η Φον ντερ Λάιεν θα χρειαστεί την Μελόνι
Αλλά επειδή το πολιτικό τοπίο είναι σε τέτοιο βαθμό κατακερματισμένο, οι τρεις αυτές ομάδες προβλέπεται ότι θα κερδίσουν συλλογικά μόνο μια ισχνή και όχι ασφαλή πλειοψηφία στην Ευρωβουλή. Η Φον ντερ Λάιεν κέρδισε οριακά την ευρωκοινοβουλευτική υποστήριξη, το 2019. Αυτή τη φορά, η νίκη δεν είναι εξασφαλισμένη.
Αυτό οδηγεί στο πρόσωπο της Μελόνι την υποστήριξη που θα διασφαλίσει στην Φον ντερ Λάιεν τις περισσότερες πιθανότητες για την απαραίτητη πλειοψηφία που θα της χαρίσει μια δεύτερη θητεία στον κορυφαίο ευρωπαϊκό θεσμό.
Παρά τις αντιδράσεις πολλών για την προσέγγιση του προέδρου της Κομισιόν με την Ιταλίδα πρωθυπουργό, ο Economist χωρίς να παραγνωρίζει τις «πολλές πολιτικές και δυσάρεστες ιδιότητες» της Ιταλίδας πολιτικού, το να αποκλειστεί η συνεργασία μαζί της για λόγους αρχής θα ήταν μια κοντόφθαλμη απόφαση.
Η Μελόνι έχει κάνει κοινή υπόθεση, με την Φον ντερ Λάιεν, το μεταναστευτικό. Οι δύο γυναίκες έχουν πραγματοποιήσει κοινές επισκέψεις σε χώρες της Βόρειας Αφρικής, καταλήγοντας σε συμφωνίες με αυταρχικούς ηγέτες για την αναχαίτιση των παράτυπων μεταναστευτικών ροών προς την Ευρώπη. Η Ιταλίδα πρωθυπουργός υπήρξε σθεναρή υποστηρίκτρια της Ουκρανίας, σε αντίθεση με ορισμένους από τους ομολόγους της στη λαϊκιστική δεξιά. Το κόμμα της κάνει πολιτιστικούς πολέμους στο εσωτερικό, αλλά για την ασφάλεια και την οικονομία, έχει διοικήσει την Ιταλία με πραγματισμό, σχολιάζεται.
Το διακύβευμα της απομόνωσης της Λεπέν
Επιπλέον, σύμφωνα με το βρετανικό περιοδικό, η επίτευξη συμφωνίας με τη Μελόνι θα μπορούσε να έχει ένα επιπλέον πλεονέκτημα: Να διαιρέσει τη λαϊκιστική δεξιά μεταξύ των πιο μετριοπαθών και των πιο ακραίων στοιχείων της.
Σε αυτό το σημείο μπαίνει στο παιχνίδι η Λεπέν. Το κόμμα της, η «Εθνική Συσπείρωση», αναμένεται να τα πάει καλά και στις ευρωεκλογές. Η Λεπέν έχει προσπαθήσει να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό της ως ηγετική φυσιογνωμία, αλλά έχει μακρά ιστορία «ξενοφοβίας» και «δουλικότητας» προς τη Ρωσία. Θέλει να δημιουργήσει μια μεγα-ομάδα εθνικιστών, η οποία μπορεί να οδηγήσει την Ευρώπη προς τα δεξιά. Για να το πετύχει αυτό, θέλει να συνεργαστεί με την Μελόνι.
Μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, το «παζάρι» μπορεί να τραβήξει μήνες και θα δοκιμάσει τις αντοχές της Φον ντερ Λάιεν, αλλά το διακύβευμα, για τον Eoconomist δεν είναι πλέον αν οι λαϊκιστές μπορούν να περιοριστούν αλλά πώς θα απαντήσει κανείς στην ανάπτυξή τους.
Το κακό σενάριο
Μια εξέλιξη που θα έβλεπε την Μελόνι να μην τα βρίσκει με την Φον ντερ Λάιεν θα μπορούσε να είναι καταστροφική. Αν δεν βρεθεί κοινοβουλευτική πλειοψηφία για την Φον ντερ Λάιεν ή για οποιονδήποτε άλλο υποψήφιο για την προεδρία της Επιτροπής, αυτό θα προκαλούσε συνταγματική κρίση σε μια πολύ κακή στιγμή για την Ευρώπη, καθώς η Ουκρανία βρίσκεται σε πόλεμο, και η επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ είναι πιθανή.
Επιπλέον, αν η Μελόνι δεν βλέπει τίποτα να κερδίσει από τη συνεργασία με το κέντρο, μπορεί να μπει στον πειρασμό να συνεργαστεί με την Λεπέν. Αν κάνει αυτήν την επιλογή, οι κεντρώοι της Ευρώπης θα «πληρώσουν» με την δημιουργία αυτού που φοβούνται εδώ και καιρό: Ενός ενωμένου, πανευρωπαϊκού ακροδεξιού κινήματος. Για να το αποφύγουν αυτό, αξίζει να «ασχοληθούν» με την Μελόνι καταλήγει ο Economist.
