Ο Jonathan Anderson ανέβηκε στην πασαρέλα του Dior στο Παρίσι με στόχο να ενώσει την παράδοση με τη σύγχρονη αισθητική.

Η πρώτη του γυναικεία συλλογή ως καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου φανέρωσε την πρόθεσή του να τιμήσει το παρελθόν του Dior χωρίς να περιοριστεί από αυτό, δημιουργώντας μια συλλογή που συνδυάζει κομψότητα, καινοτομία και θεατρικότητα.

Η ανάθεση της δημιουργικής ευθύνης στον Jonathan Anderson δεν ήταν απλά μια αλλαγή στο τιμόνι του οίκου. Σηματοδότησε μια ιστορική στιγμή, αφού ο σχεδιαστής έγινε ο πρώτος μετά τον ίδιο τον Monsieur Dior που έχει πλήρη έλεγχο σε ανδρική και γυναικεία μόδα αλλά και haute couture.

Η πρώτη γυναίκα συλλογή του Jonathan Anderson αποτέλεσε έναν διάλογο με την ιστορία του Dior, χωρίς να την αγνοεί ή να την αλλάζει ριζικά. Το σκηνικό της επίδειξης ήταν εντυπωσιακό -μια αναποδογυρισμένη πυραμίδα, φτιαγμένη από τους Luca Guadagnino και Stefano Baisi, όπου προβάλλονταν εικόνες από σημαντικές στιγμές του οίκου, από το διάσημο New Look του 1947 μέχρι τις πιο πρόσφατες δημιουργίες της Maria Grazia Chiuri. Παράλληλα, ένα ηχογραφημένο ποίημα του Lord Byron, «She Walks in Beauty», μαζί με μουσική από τον Tom of England, δημιούργησε μια ρομαντική και νοσταλγική ατμόσφαιρα, πριν ακόμη εμφανιστεί το πρώτο μοντέλο στην πασαρέλα. Με αυτόν τον τρόπο, οι καλεσμένοι ένιωσαν σαν να ταξίδευαν στον χρόνο!

Η πρώτη γυναικεία συλλογή του Jonathan Anderson για τον οίκο Dior

Το πρώτο look ήταν ένα λευκό strapless φόρεμα, με όγκο και απαλές γραμμές που θύμιζαν το New Look αλλά ενσωμάτωνε τη σύγχρονη αισθητική του Jonathan Anderson από τη Loewe.

Οι φιόγκοι, σήμα-κατατεθέν του οίκου, εμφανίστηκαν υπερμεγέθεις και ακανόνιστοι, δεμένοι πάνω σε πουκάμισα-tuxedo ή τοποθετημένοι σε μίνι denim φούστες. Τα slim cigarette παντελόνια επανήλθαν, αλλά με πιο χαλαρή γραμμή, ενώ οι φούστες απέκτησαν όγκο, συνδυασμένες με αυστηρά πουκάμισα και boxy παλτό.

Η συλλογή έπαιξε με τις αντιθέσεις -κομψό και punk, couture και streetwear, ιστορική αναφορά και μοντέρνα προσέγγιση. Το καρό tailoring φλέρταρε με μια αίσθηση επανάστασης, ενώ τα σατέν τρίγωνα καπέλα θύμιζαν τις πιο θεατρικές στιγμές του John Galliano. Τα waistcoats και οι κάπες παρέπεμπαν ιστορικά κοστούμια αλλά με πιο χαλαρή γραμμή, ενώ το θρυλικό Bar jacket εμφανίστηκε με μια μοντέρνα και χαλαρή διάθεση.

Διαβάστε ακόμη: