Το παρασκήνιο πίσω από το ντεμπούτο του Νίκου Σαργκάνη στην Εθνική Ελλάδος στον αγώνα με τη Δανία τον Οκτώβριο του 1980 που του χάρισε το παρατσούκλι «Φάντομ», εξιστόρησε μιλώντας στην ΕΡΤ ο Βασίλης Κωνσταντίνου.
Όπως είπε «ο Λευτέρης Πουπάκης που ήταν ο βασικός τερματοφύλακας της Εθνικής τραυματίστηκε στις προπονήσεις. Ο Αλκέτας Παναγούλιας έστειλε φαξ στον Παναθηναϊκό για να πάω στη Δανία. Ταξίδεψα Αθήνα-Κέρκυρα, Κέρκυρα-Γερμανία, Γερμανία-Δανία αλλα όταν έφτασα ειπα στον Παναγούλια “δεν μπορώ να παίξω γιατί χθες προπονήθγηκα 2 ώρες με τον ΠΑΟ”. Του είπα να βάλει τον Σαργκάνη, του εξήγησα ότι είναι το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου και ο τερματοφύλακας της επόμενης 10ετιας».
«Ευτυχώς ο Αλκέτας με άκουσε κι εγώ έκανα ζέσταμα στον Σαργκάνη και του είπα “να ξέρεις ότι το παιχνίδι αυτό είναι όλο σου το μέλλον» συνέχισε ο Βασίλης Κωνσταντίνου.
Υπενθύμισε, μάλιστα, ότι «προς τιμήν του ο Σαργκάνης στις συνεντεύξεις του έλεγε ότι το 50% της καριέρας μου ανήκει στον Βασίλη Κωνσταντίνου με το ζέσταμα που μου έκανε στη Δανία».
Τότε οι Δανοί είχαν πιέσει ασφυκτικά για να ισοφαρίσουν το γκολ του Ντίνου Κούη και είχαν χάσει ευκαιρίες με κορυφαία αυτήν του μεγάλου σταρ τους Άλαν Σίμονσεν λίγο πριν το φινάλε.
Ο άσος της Γκλάντμπαχ βρέθηκε μόνος του στο ύψος του πέναλτι κι έπιασε το βολέ με τον Σαργκάνη να απογειώνεται και να διώχνει με το ένα χέρι.
«Ο Σεπ Πιόντεκ (προπονητής της Δανίας) μου είπε ότι δεν παίζαμε επί ίσοις όροις καθώς σήμερα είχαμε φέρει μαζί μας ένα ελληνικό… φάντομ», είχε αποκαλύψει στους Έλληνες απεσταλμένους ο Παναγούλιας κι εκείνο το βράδυ γεννήθηκε ένα από τα πλέον πετυχημένα παρατσούκλια που έχει γνωρίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο.
«Πολύ δύσκολες στιγμές»
Ο Βασίλης Κωνσταντίνου έκανε λόγο, επίσης, για «πολύ δύσκολες στιγμές» μετά τον θάνατο του Νίκου Σαργκάνη σε ηλικία 70 ετών.
«Ο Σαργκάνης υπήρξε και θα υπάρξει για πολλά χρόνια γιατί ήταν ένα παιδί που δεν είχε κόμπλεξ, ήταν ένας κύριος. Είναι δύσκολο να κρίνουμε το έργο του Σαργκάνη, είμαι πολύ συγκινημένος» πρόσθεσε.
Μιλώντας για τον Σαργκάνη είπε, δε, ότι «δεν έγινε τυχαία αυτός που έφτασε, είχε ταλέντο αλλά και θέληση, επιμονή και προπονήσεις, ήθελε να μείνει στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Είμαι ευτυχισμένος που γίναμε φίλοι».
