Είναι η πρώτη φορά που ένας πρώην αρχηγός του γαλλικού κράτους κάθεται στο εδώλιο για μία τόσο σοβαρή κατηγορία, όπως επισημαίνει ο γαλλικός Τύπος.

Για τους δικαστές, αυτή είναι μία ιστορική στιγμή: ποτέ άλλοτε δεν είχαν απέναντί τους πρώην πρόεδρο της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας. Μόνο ο Ζακ Σιράκ είχε καταδικαστεί το 2011 για την υπόθεση πλασματικών θέσεων εργασίας στο Δήμο των Παρισίων αλλά δεν είχε καταθέσει για λόγους υγείας.

Η Εισαγγελία, ωστόσο, κατηγορεί τον Σαρκοζί ότι έταξε μια ευμενή μετάθεση στο Μονακό στον Ζιλμπέρ Αζιμπέρ, ανώτερο δικαστικό εκείνη την εποχή, με αντάλλαγμα απόρρητες πληροφορίες για την έρευνα εις βάρος του για παράνομη χρηματοδότηση της προεκλογικής του καμπάνιας του 2007 από την κληρονόμο της εταιρείας «L’ Oreal» Λιλιάν Μπετανκούρ.

Η Εισαγγελία παρουσιάζει ως αποδείξεις τηλεφωνικές συνομιλίες του Σαρκοζί με τον δικηγόρο του Τιερί Χερτσόγκ, την ηχογράφηση των οποίων είχαν εγκρίνει δικαστές καθώς ερευνάτο παράνομη χρηματοδότηση της εκστρατείας του Σαρκοζί και από τη Λιβύη.

Σήμερα ο Σαρκοζί έχει γυρίσει την πλάτη στην πολιτική, αλλά συνεχίζει να κάνει δημόσιες εμφανίσεις. Τα απομνημονεύματά του με τον τίτλο “Les Temps des Tempêtes” έσπασαν τα ταμεία. Στην παρουσίασή του βιβλίου, ο γιoς Ούγγρου αριστοκράτη και εγγονός Ελληνοεβραίου υπέγραφε μαυρισμένος και εμφανώς καλοδιάθετος αντίτυπα του βιβλίου. Μέσα Νοεμβρίου βρισκόταν στην Αψίδα του Θριάμβου, στην τελετή μνήμης για το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δίπλα στον διάδοχό του Φρανσουά Ολάντ και τον νυν πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν. Στον δεξιό πολιτικό χώρο που μαστίζεται από κρίσεις, υπάρχει συνεχώς η ελπίδα ότι θα επιστρέψει στην πολιτική. Ο βουλευτής Ερίκ Σιοτί, που ασκεί επιρροή στον χώρο αυτόν, είχε πει στην εφημερίδα le Monde ότι “πολλοί από εμάς θέλουν να επιστρέψει ο Νικολά Σαρκοζί”. Το κόμμα “Les Republicains” αναζητεί τον υποψήφιο εκείνο που θα μπει μπροστά στις προεδρικές του χρόνου με αξιώσεις. Το χιουμοριστικό περιοδικό Le Canard Enchainé έβαλε στο στόμα του Σαρκοζί την άποψη ότι κανένας εν δυνάμει υποψήφιος δεν έχει τη στόφα ενός προέδρου. Η γνώμη του συνεχίζει να έχει ειδικό βάρος.