Στο εξώφυλλο του Voyages Issue 2021 του New York Times Magazine, που θα κυκλοφορήσει στις 26 Σεπτεμβρίου 2021, πρωταγωνιστεί η Ελλάδα. Μετά την καμπάνια της Louis Vuitton στη Μήλο, η χώρα μας είναι ξανά στην επικαιρότητα και γίνεται εξώφυλλο στα διεθνή μέσα χάρη στους αρχαιολογικούς τόπους της. Η Νεοϋορκέζα φωτογράφος και καλλιτέχνις Βέρα Λούτερ ταξίδεψε στην Αθήνα για να φωτογραφίσει την Ακρόπολη, την Ακαδημία του Πλάτωνα και τον Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο.
Δεκάδες δημοσιογράφοι, αλλά και προσωπικότητες από τον χώρο του Πολιτισμού, του τουρισμού, της επιχειρηματικότητας στις παρυφές της ευζωίας, έρχονται με τρεις αφορμές: την Μπιενάλε της Αθήνας που εκκινεί από την Πέμπτη με έδρα κενά δράσεων, αλλά άλλοτε σχεδόν ένδοξα παρέμβασης στην καθημερινότητα κτιρίων. Το ετήσιο συνέδριο του Monocle που αρχίζει το βράδυ της Πέμπτης με ένα κοκτέιλ στο δημαρχείο της Αθήνας, συνεχίζει την Παρασκευή στο Μουσείο Μπενάκη της Πειραιώς με περίβλημα την σπουδαία έκθεση για το 1821 και κλείνει με δείπνο στο ΕΜΣΤ και tour σε χώρους Πολιτισμού. Αλλά και την έκθεση «Κάλλος. Η υπέρτατη ομορφιά» που παρουσιάζει την επόμενη Δευτέρα στον Τύπο και από την Τρίτη στο διεθνές κοινό το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.
Στο εξώφυλλο απεικονίζεται ο Ναός του Ποσειδώνα, σε μια πολύ ιδιαίτερη λήψη, με τη Λούτερ να χρησιμοποιεί την προσωπική τεχνική της και με τις εικόνες να εμπεριέχουν την έννοια του φωτογραφικού θετικού-αρνητικού. Η Λούτερ χρησιμοποίησε τρεις χειροποίητες κάμερες obscura και αντί για φιλμ χρησιμοποίησε χαρτί – η εικόνα αποτυπώθηκε κατευθείαν πάνω στο χαρτί και στη συνέχεια το επεξεργάστηκε, το εμφάνισε και το ξαναφωτογράφισε για να πάρει το τελικό αποτέλεσμα, μια τεχνική που ακολουθεί σε σειρές μεγάλων φωτογραφικών έργων της.
Η γεννημένη στη Γερμανία 61χρονη καλλιτέχνις, που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη, έχει φωτογραφίσει μερικά από τα πιο διάσημα τοπόσημα του πλανήτη και η δουλειά της έχει εκτεθεί επανειλημμένα σε μεγάλα μουσεία και γκαλερί. Η Λούτερ χρησιμοποιεί την camera obscura για να απεικονίσει σε όλο τον κόσμο την αρχιτεκτονική των πόλεων, ναυπηγεία, αεροδρόμια και εγκαταλελειμμένα εργοστάσια, εστιάζοντας σε βιομηχανικές τοποθεσίες, αλλά και σε διάσημους αρχαιολογικούς τόπους.
Οι μαυρόασπρες εικόνες της είναι μεγάλης κλίμακας και όταν φωτογραφίζει κάνει τις ελάχιστα δυνατές αλλαγές. Δείχνοντας γνωστά μέρη του κόσμου μέσα από τη βενετσιάνικη αρχιτεκτονική, τις αστικές τοποθεσίες του Μανχάταν ή τις μεγάλες πυραμίδες της Αιγύπτου, οι εικόνες της είναι άμεσα αναγνωρίσιμες, αλλά η αντιστροφή των τόνων και το πέρασμα του χρόνου καταγράφουν τα μνημεία όπως τα ελληνικά που φωτογράφισε μέσα από ένα νέο πρίσμα, καλώντας τον θεατή να επανεξετάσει και να φανταστεί ξανά την εικόνα του τόπου.
