Στην έναρξη της συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου ο Μπενιαμίν Νετανιάχου έδωσε σαφές στίγμα για την επόμενη φάση της ισραηλινής πολιτικής στη Γάζα: δύο «απομονωμένες» εστίες της Χαμάς —μία στη Ράφα και μία στο Χαν Γιούνις— «θα εξαλειφθούν», όπως υπογράμμισε. Η δήλωση έρχεται να καταστήσει ξεκάθαρο ότι το Τελ Αβίβ δεν πρόκειται να αποδεχθεί διατηρούμενους θύλακες αντίστασης εντός των περιοχών που ελέγχονται τώρα από το Ισραήλ.
Δέσμευση για τους ομήρους και προστασία στρατιωτών
Ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε «αξιολύπητες» τις απόπειρες της Χαμάς να παραπλανήσει διεθνείς παίκτες, δηλώνοντας πως αυτές «δεν θα πετύχουν». Ταυτόχρονα επανέλαβε τη δέσμευση για την επαναφορά των ομήρων «σταδιακά» — μια προτεραιότητα που έχει και πολιτικό και ανθρωπιστικό βάρος στο εσωτερικό της χώρας. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Νετανιάχου έθεσε ως κεντρική επιλογή την προστασία των δυνάμεων των IDF στη Γάζα: «Εάν υπάρξει οποιαδήποτε απόπειρα να βλάψουν τους στρατιώτες μας, θα χτυπήσουμε όσους επιτεθούν και τα δίκτυά τους», προειδοποίησε με έμφαση.
Σχέση με ΗΠΑ και διεθνής διάσταση
Απαντώντας στις επικρίσεις για εξωτερικές επιρροές στις αποφάσεις, ο Νετανιάχου τόνισε ότι το Ισραήλ ενημερώνει τους Αμερικανούς φίλους του αλλά δεν ζητά άδεια — μια φράση που στοχεύει να αποκαταστήσει την εικόνα εθνικής ανεξαρτησίας έναντι των διεθνών συμμάχων. Παράλληλα, μίλησε για κοινό πλαίσιο με τον «Πρόεδρο Τραμπ», επιμένοντας ότι ο στόχος είναι ο αφοπλισμός της Χαμάς και η αποστρατιωτικοποίηση της Γάζας — είτε με έναν τρόπο είτε με κάποιον «άλλο» που, όπως υπονόησε, όλοι γνωρίζουν.
Περιφερειακές απειλές: Λίβανος και Χούθι
Εκτός Γάζας, ο Νετανιάχου στράφηκε και στην περιοχή του Λιβάνου, εγκαλώντας την κυβέρνηση της Βηρυτού για την ανάγκη αφοπλισμού της Χεζμπολάχ και προειδοποιώντας πως το Ισραήλ θα ασκήσει το δικαίωμά του στην αυτοάμυνα αν χρειαστεί. Επιπλέον δεσμεύτηκε ότι το Ισραήλ θα αντιμετωπίσει και την απειλή από τους Χούθι της Υεμένης, αν βρεθεί να πλήττει ισραηλινά συμφέροντα.
Συνολικά, το μήνυμα του Νετανιάχου είναι διπλό: εσωτερική ασφάλεια (προστασία στρατιωτών και απελευθέρωση ομήρων) και εξωτερική αποφασιστικότητα (αποστρατιωτικοποίηση της Γάζας, πίεση στον Λίβανο, αντιμετώπιση Χούθι). Η επόμενη περίοδος αναμένεται να κρίνει πόσο πρακτικά εφαρμόσιμα είναι αυτά τα σχέδια, αλλά και πόσο θα εντείνουν την περιφερειακή ένταση.
