ΗΠΑ: 72.000 εμβολιασμένοι χρειάστηκαν νοσηλεία – 20.000 απεβίωσαν

Παρά το γεγονός ότι οι μη εμβολιασμένοι πολίτες αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό των νοσηλευόμενων με COVID-19, παρατηρείται τελευταία αυξανόμενος αριθμός νοσηλειών στα νοσοκομεία με εμβολιασμένα άτομα που δεν έχουν λάβει την ενισχυτική δόση. Το ερώτημα σχετικά με το ποιοι εμβολιασμένοι νοσούν και νοσηλεύονται είναι καίριο. Πρόσφατα, πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη σχετική δημοσιογραφική έρευνα στις ΗΠΑ.

Οι Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Σταυρούλα Πάσχου (Επίκουρη Καθηγήτρια Ενδοκρινολογίας), Θεοδώρα Ψαλτοπούλου (Καθηγήτρια Θεραπευτικής-Προληπτικής Ιατρικής) και Θάνος Δημόπουλος (Καθηγητής Θεραπευτικής-Αιματολογίας-Ογκολογίας και Πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής.

Αποτελέσματα μελέτης

Συγκεκριμένα, μελετήθηκαν ιατρικά δεδομένα από 21 εκατομμύρια πλήρως εμβολιασμένων ανθρώπων. Συνολικά, από τα πλήρως εμβολιασμένα άτομα παρουσιάστηκαν 1,89 εκατομμύρια περιπτώσεις COVID-19, 72.000 χρειάστηκαν νοσηλεία, ενώ 20.000 απεβίωσαν στις ΗΠΑ το τελευταίο έτος που είναι διαθέσιμα τα εμβόλια. Διαπιστώθηκε ότι μεταξύ των πλήρως εμβολιασμένων ανθρώπων, αυτοί που είναι πιο πιθανό να νοσηλευτούν λόγω COVID-19 είναι οι ηλικιωμένοι και εκείνοι με υποκείμενες ιατρικές παθήσεις.

Άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, νεφρική νόσο ή εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα διατρέχουν περίπου διπλάσιο κίνδυνο σε σύγκριση με τα εμβολιασμένα άτομα χωρίς τέτοια νοσήματα. Μεταξύ των πλήρως εμβολιασμένων ατόμων χωρίς υποκείμενες παθήσεις μόνο το 7,5% των περιπτώσεων χρειάστηκε νοσηλεία, ενώ μεταξύ των ασθενών με χρόνια νεφρική νόσο για παράδειγμα 25% από αυτούς νοσηλεύτηκαν. Οι ηλικιωμένοι είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι, επειδή με το γήρας αποδυναμώνεται το ανοσοποιητικό σύστημα. Περίπου το 80% των θανάτων σε περιπτώσεις νόσησης μετά από πλήρη εμβολιασμό είναι σε άτομα 65 ετών και άνω.

Τα αποτελέσματα αποδεικνύουν τη σημασία της ενισχυτικής δόσης, αλλά και την υψηλή ευαισθησία που πρέπει να δείχνει η ιατρική κοινότητα και η πολιτεία σε ηλικιωμένα άτομα και σε άτομα με υποκείμενα ιατρικά προβλήματα.