Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να διανείμει τα νέα πακέτα της κρατικής διαφήμισης και η υπόλοιπη αγορά τα δικά της μερίδια, χωρίς να υπάρχει ένα ολοκληρωμένο σύστημα πιστοποίησης των ποσοστών τηλεθέασης και ενώ από πέρυσι δεν έχουν δοθεί απαντήσεις στο γιατί η Nielsen, επί τρεις ημέρες, δεν έδινε πλήρη στοιχεία στους πελάτες της.

Το κομβικό ζήτημα για την κυβέρνηση αλλά και για τους διαφημιζόμενους είναι η αξιοπιστία της έρευνας τηλεθέασης.

Τα ποσοστά της Nielsen συνιστούν το «νόμισμα» με το οποίο γίνεται η κατανομή της διαφημιστικής πίτας στην τηλεόραση, αλλά ο έλεγχος επί των αποτελεσμάτων παραμένει ένα κλειστό σύστημα, στο οποίο δεν υπάρχει καμιά εκπροσώπηση ή έλεγχος από το Δημόσιο.

Για τη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας και τον επικεφαλής της, καθηγητή Δημήτρη Γαλαμάτη, όπου καταφτάνουν οι ενημερώσεις για τα προγράμματα της κρατικής διαφήμισης, είναι ένα τεράστιο ζήτημα.

Η έρευνα επί των αποτελεσμάτων που παρέχει η Nielsen στους πελάτες της γίνεται μία φορά τον χρόνο από την Επιτροπή Ελέγχου Έρευνας Τηλεθέασης, ένα όργανο στο οποίο δεν συμμετέχουν όλοι οι τηλεοπτικοί σταθμοί ούτε και η ΕΡΤ ΑΕ, η οποία πληρώνει κάθε χρόνο ένα σημαντικό ποσό στη Nielsen.

Τα πορίσματα της έρευνας της ΕΕΕΤ δεν αναρτώνται και δεν είναι διαθέσιμα στο ευρύ κοινό, την ίδια ώρα που η μέτρηση τηλεθέασης ορίζει τα έσοδα των σταθμών και τις θέσεις εργασίας στον τηλεοπτικό κλάδο.

Με τις εταιρείες τηλεπικοινωνιών και τις υπηρεσίες streaming να έχουν καθημερινά στοιχεία για την απήχηση των προγραμμάτων, είναι μάλλον παράξενο η χώρα να χρησιμοποιεί μια έρευνα που απευθύνεται σε κοινά που δεν έχουν εξοικείωση με την τεχνολογία, έχοντας μια νομοθεσία από το 2007, που ορίζει το πλαίσιο για τις έρευνες της κοινής γνώμης.