Για το αυτοάνοσο νόσημα που της στέρησε την ακοή μίλησε η βουλευτής Θεσσαλονίκης και τομεάρχης τουρισμού του ΣΥΡΙΖΑ, Κατερίνα Νοτοπούλου.
Η κ. Νοτοπούλου μίλησε για τη σοβαρή περιπέτεια υγείας που την έκανε να δει τη ζωή της με «άλλο μάτι».
Σε συνέντευξή της στο thestival η Κατερίνα Νοτοπούλου μίλησε για ένα ιατρικό θέμα το οποίο, όπως είπε, «δεν είναι πολύ γνωστό».
Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αποκάλυψε ότι «πρόκειται για ένα σπάνιο αυτοάνοσο σύνδρομο τόσο επιθετικό το οποίο με έφερε με σοκαριστικό τρόπο αντιμέτωπη με όλα».
Κατερίνα Νοτοπούλου: Το αυτοάνοσο που της στέρησε την ακοή
«Κυριολεκτικά χρειάστηκε να παλέψω για τη ζωή μου τους πρώτους μήνες. Και η επαναφορά σε μία ομαλότητα ήταν εξαιρετικά αβέβαιη. Στη συνέχεια, σιγά-σιγά έμαθα να υπάρχω με άλλο τρόπο», είπε χαρακτηριστικά στην αρχή η βουλευτής και συνέχισε: «Ήταν εξαιρετικά δύσκολη και απαιτητική η προσπάθεια. Χρειάστηκα βοήθεια και υποστήριξη για να αποδεχτώ και να αγαπήσω τον καινούριο μου εαυτό με την αναπηρία, να πιστέψω πως μπορώ. Μετά από όλα αυτά που πέρασα το μόνο που έχει σημασία είναι να έχω γεμάτη την καρδιά μου και να είμαι χρήσιμη. Είμαι ευγνώμων γιατί έχω ανθρώπους δίπλα μου που με κράτησαν όρθια όταν λύγισα, που με στηρίζουν καθημερινά, που με εμπιστεύονται».
Η Κατερίνα Νοτοπούλου τόνισε επέλεξε να μιλήσει «ανοιχτά για το κομμάτι της αναπηρίας» που έχει προκειμένου, όπως είπε, να «ενθαρρύνει τους ανθρώπους που ξαφνικά ένα συμβάν από το πουθενά, τους τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια».
«Σήμερα έχω βαριά βαρηκοΐα, επικοινωνώ χρησιμοποιώντας ακουστικά βαρηκοΐας και βασίζομαι στη χειλοανάγνωση. Χρειάστηκε να μάθω να επικοινωνώ ξανά από την αρχή και χρειάζεται να καταβάλλω διαρκώς το μέγιστο της προσοχής μου. Καλά τώρα με τις μάσκες η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη».
Η ίδια, τέλος, είπε: «Γενικά μιλώντας, είναι ένας κόσμος φτιαγμένος μόνο για όσους ακούν κανονικά. Ευτυχώς η τεχνολογία βοηθά καταλυτικά στο να είσαι λειτουργικός. Και είναι ευθύνη της Πολιτείας να την καταστήσει προσβάσιμη σε όλους. Και η κοινωνία να δίνει ευκαιρίες και δυνατότητες. Η καθημερινότητα είναι κουραστική και δύσκολη είμαι όμως λειτουργική. Προχωράω. Αλλά μου λείπει η μουσική πολύ… τα τραγούδια…».
