Στην περιβαλλοντική διακυβέρνηση, εκτός της πολιτικής και της επιστήμης, ουσιαστικό ρόλο μπορεί να διαδραματίσει και η τέχνη, όσο παράδοξο και αν ακούγεται.
Αυτό υποστηρίζει οργανισμός που επιβλέπει το πολιτιστικό πρόγραμμα στη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για τους Ωκεανούς (UNOC), η οποία αρχίζει στις 9 Ιουνίου στη Νίκαια της Γαλλίας.
«Αναζωπύρωση σχέσεων»
Η έκθεση «Becoming Ocean: μια κοινωνική συζήτηση για τον Ωκεανό», αποτελεί μέρος της UNOC και περιλαμβάνει έργα περισσότερων από 20 καλλιτεχνών, που εξερευνούν τις κύριες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο Ωκεανός.
Οι καλλιτέχνες υποστηρίζουν ότι η τέχνη μπορεί να καλλιεργήσει και να προωθήσει τη φροντίδα και τη δράση στους ειδικούς, στους επιστήμονες και τους πολιτικούς.
Μία εκ των καλλιτεχνών που παίρνουν μέρος στην εκδήλωση, είναι η Maja Petric, η οποία έχει λάβει βραβείο καινοτομίας για το έργο της «Specimens of Time, Hoh Rain Forest, 2025», στο πλαίσιο των Digital Art Awards που διοργάνωσαν η γκαλερί The House of Fine Art και ο οίκος δημοπρασιών Phillips. Τα γλυπτά της με είναι φωτεινές εγκαταστάσεις που στόχο έχουν να θυμίσουν αυτό που νιώθουν οι άνθρωποι όταν βιώνουν την παρθένα φύση.
Κάθε γλυπτό εμφανίζεται με τη μορφή ενός γυάλινου κύβου, ο οποίος λάμπει με φως που αλλάζει χρώμα με βάση ζωντανά δεδομένα θερμοκρασίας που λαμβάνονται από το δάσος βροχής Hoh κοντά στο Σιάτλ, στην πολιτεία της Ουάσινγκτον. «Η ιδέα είναι: τι θα γίνει αν… κανένα από αυτά τα τοπία δεν υπάρχει στο μέλλον, αλλά πώς θα τα σκεφτόμαστε», δήλωσε η Petric για το έργο της.
Maja Petric’s “Specimens of Time: Spectrum”, CNBC
Η ανθρώπινη επιρροή στον φυσικό κόσμο
Από τα τοπία του Turner και τα ουράνια τοπία του Constable μέχρι τους περιπάτους του Richard Long στην άγρια φύση, οι καλλιτέχνες μας υπενθυμίζουν την υπεροχή του φυσικού κόσμου.
Για το έργο «7.000 Oaks» του Γερμανού καλλιτέχνη Joseph Beuys, ο καλλιτέχνης και η ομάδα του φύτεψαν 7.000 βελανιδιές, μία από τις οποίες βρίσκεται έξω από το Ινστιτούτο Henry Moore στο Leeds της Αγγλίας, σημειολογικά για να δείξει ότι το δέντρο αναπτύσσεται αργά ενώ ο κόσμος στροβιλίζεται και αλλάζει γύρω του με ταχύτητα.
Η τέχνη μπορεί να είναι ένας τρόπος να γίνει η κλιματική κρίση πιο κατανοητή και πιο εύκολη στην ανάληψη δράσης, σύμφωνα με τους καλλιτέχνες.
Για παράδειγμα, το Ice Watch London, ένα έργο του 2018 του Olafur Eliasson, ο οποίος έφερε 24 μεγάλα κομμάτια πάγου από ένα παγόβουνο στη Γροιλανδία στο Λονδίνο, ως παράδειγμα του «πώς η τέχνη μπορεί κυριολεκτικά να φέρει μακρινές έννοιες κοντά στο σπίτι».
Η τέχνη άλλωστε διαθέτει δυναμική που δεν χρειάζεται να περιμένει άδεια ή να αναγνωριστεί από πολιτικούς ή επιστήμονες, υπενθυμίζοντάς μας παράλληλα ότι δεν είμαστε ξεχωριστό κομμάτι του πλανήτη.
