Ο Απόστολος Βακάκης ποτέ δεν έβλεπε τον κόσμο αγγελικά πλασμένο. Το αντίθετο. Πάντα φρόντιζε να κρατάει χαμηλά τον πήχη, να μιλάει για αβεβαιότητες, κινδύνους, ανατροπές. Και τώρα πάλι τα ίδια. Μιλάει για αστάθεια, για δασμούς, για διεθνές περιβάλλον που δεν του αφήνει περιθώρια να κάνει προγραμματισμό. Και σωστά τα λέει, αλλά κάτι δεν του βγαίνει: αυτή τη φορά δεν τον πιστεύουν.

Γιατί όσο αυτός δείχνει ανήσυχος, τα νούμερα τον διαψεύδουν. Οι πωλήσεις του πρώτου τριμήνου είναι πάνω +8%, με τη μετοχή να τραβάει την ανηφόρα και τους επενδυτές να τον γράφουν κανονικά. Ο ίδιος λέει «προσέχετε, έχουμε πρόβλημα μπροστά μας», αλλά η αγορά έχει άλλη άποψη. Ίσως γιατί βλέπει ότι, ακόμα και σε δύσκολες συνθήκες, η Jumbo δεν τρεμοπαίζει. Κρατάει ρυθμό, φέρνει ταμείο, κι αυτό μετράει.

Κι έτσι πάμε σ’ ένα παράδοξο: ο Βακάκης είναι ο μόνος που δεν βλέπει το πάρτι. Σαν τον άνθρωπο που στήνει γιορτή αλλά κάθεται στη γωνία και φοβάται μη σπάσει το ποτήρι. Τον Μάρτιο έπεσαν λίγο οι πωλήσεις, λέει, λόγω ημερομηνιών. Το δέχομαι. Αλλά τι έγινε; Ο Απρίλης ξανάφερε ισορροπία. Τα πράγματα κυλάνε. Ο κόσμος ψωνίζει. Η εταιρεία γράφει νούμερα. Και το Χρηματιστήριο δεν περιμένει κανένα.

Η αλήθεια είναι πως ο Βακάκης έχει δίκιο να είναι επιφυλακτικός. Οι εποχές δεν είναι σίγουρες. Αλλά αυτή τη φορά, δεν έχει την εικόνα με το μέρος του. Δεν έχει και το αφήγημα. Το brand είναι πανίσχυρο, η διεθνοποίηση δουλεύει, και οι κινήσεις επέκτασης (π.χ. το τρίτο υπερκατάστημα στο Ισραήλ) δείχνουν εμπιστοσύνη στο μέλλον.

Η ειρωνεία; Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ εκείνος προσπαθεί να τραβήξει το χειρόφρενο. Μιλάει για δυσκολίες σε προγραμματισμό κόστους και αποθεμάτων, ενώ ο ανταγωνισμός ακόμα ψάχνεται. Εξηγεί ότι το διεθνές σκηνικό είναι θολό, αλλά στην πράξη η Jumbo αποδίδει καλύτερα από πολλές άλλες εταιρείες που “πατάνε γκάζι”.

Ίσως, αυτή τη φορά, να είναι ο ίδιος που θα μείνει πίσω. Γιατί όσο αυτός χτίζει άμυνες, το κοινό του – επενδυτές, μέτοχοι, αγορά – έχει ήδη αποφασίσει να ποντάρει πάνω του, με ή χωρίς τη δική του έγκριση. Το τρένο περνάει μπροστά του και φεύγει, και ο Βακάκης κοιτάει μήπως έρθει καταιγίδα.

Τα Jumbo πάνε καλά. Η μετοχή το ξέρει, η αγορά το βλέπει, τα νούμερα το φωνάζουν. Μόνο ο Βακάκης δείχνει σαν να περιμένει την καταστροφή. Και αν δεν ανέβει γρήγορα στο τρένο, μπορεί αυτή τη φορά να χάσει τον ρυθμό της ίδιας του της επιτυχίας.

Διαβάστε ακόμη: