Πριν δυο εβδομάδες είδαμε να φιγουράρει στα πρωτοσέλιδα των μεγαλύτερων ειδησεογραφικών σάιτ του πλανήτη, όπως Bloomberg και BBC, ο τίτλος «ο Πούτιν στηρίζει Μπάιντεν». Και η αλήθεια είναι ότι σε όλα μου τα χρόνια είτε ως αρθρογράφος αλλά και ως απλός αναγνώστης, λίγες φορές έχω αηδιάσει τόσο με τον χώρο όπου κι εγώ ο ίδιος δραστηριοποιούμαι.
Είναι σύνηθες φαινόμενο, έως και δικαιολογημένο, οι δημοσιογράφοι να αντλούν επιλεκτικά έναν «τραβηγμένο από τα μαλλιά» τίτλο από ένα θέμα, προκειμένου να κατευθύνουν την κοινή γνώμη προς κάποια κατεύθυνση. Το ότι τα μίντια ακολουθούν συχνά κάποια «γραμμή», είτε αυτή αφορά πολιτικά/επιχειρηματικά συμφέροντα, είτε απλώς αντιπροσωπεύει τη φιλοσοφία του συντάκτη/εκδότη, δεν αποτελεί μυστικό. Συχνά η πραγματικότητα είναι πιο αθώα από όσο νομίζουμε, έχουμε δηλαδή να κάνουμε απλώς με τις προσωπικές πεποιθήσεις/επιλογές του συντάκτη.
Από τη μία «μας δικαιολογώ». Στο χέρι του αναγνώστη/ακροατή είναι άλλωστε να χρησιμοποιήσει την κριτική του ικανότητα (αν διαθέτει) και να βγάλει το δικό του συμπέρασμα, «κοσκινίζοντας» την είδηση κι ας έχει αυτή περάσει από τα φίλτρα των εντεταλμένων… Όποιος περιμένει μασημένη τροφή είναι άξιος της μοίρας του, που είναι να προπαγανδίζεται με κάθε τρόπο.
Βρισκόμαστε στην Εποχή της Πληροφορίας, και στα χέρια μας κρατάμε μια κανονική «ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας», και την δύναμη να αντλήσουμε γνώση από αυτήν. Οι πηγές βρίσκονται σε κοινή θέα, δωρεάν, για όλους. Οπότε δεν υπάρχει δικαιολογία να πέφτει κανείς θύμα των πονηρών τίτλων που βάζουμε εμείς οι δημοσιογράφοι…
Αλλά, πανάθεμά με, όσον αφορά τις αμερικανικές εκλογές το έχουμε παρατραβήξει το θέμα. Το ζήσαμε προ 2016 αλλά και καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας Τραμπ, το ξαναζούμε και τώρα. Και να πω ότι τότε «δεν ξέραμε», πάει στο διάολο. Αλλά τώρα, έχοντας ζήσει και τους δύο Προέδρους, έχοντας ζήσει γενικώς τόσα πολλά τα τελευταία χρόνια ειδικά από την πανδημία κι έπειτα, είναι δυνατόν να προωθούμε τον οποιονδήποτε από αυτούς; Γιατί; Τι έκαναν για εμάς; Τι έκαναν ακόμη και για τη χώρα τους;
Οι ΗΠΑ βρίσκονται σε ξεκάθαρη παρακμή, οικονομική και κοινωνική, δε χρειάζεται πολύ για να το δεις. Η Δύση γενικότερα. Κι εμείς ακόμη παίζουμε αυτό το παιχνίδι λες και είμαστε στο 2010; Αλλά τι λέω κι εγώ τώρα, πάντοτε θα παίζεται αυτό το παιχνίδι, και σε περιόδους παρακμής ακόμη περισσότερο…
Αυτά δεν τα λέω όντας «κρυφο-τραμπικός». Όσοι με διαβάζουν ξέρουν. Απλώς έφτασα να αηδιάσω πια, εν έτει 2024, να βλέπω τέτοιο πρωτοσέλιδο στο Bloomberg. Από άλλους το περιμένω, από εκεί όμως υπήρχε και μια ισορροπία μέχρι τώρα, κι ας είναι ξεκάθαρα «συστημικό» μέσο. Προσβάλλει τη νοημοσύνη μας. Οποιοσδήποτε είδε τη συνέντευξη Πούτιν, κατάλαβε. Ο άνθρωπος πρακτικά αποκάλεσε τον Μπάιντεν απολειφάδι, ξεπερασμένο και προβλέψιμο. Ό,τι πρέπει δηλαδή για αντίπαλο.
Προφανώς και ένας τέτοιος ξεπεσμένος ηγέτης για τη Δύση είναι ό,τι πρέπει για τη Ρωσία. Ο ίδιος ο Πούτιν στην πολυσυζητημένη και άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη που έδωσε στον Tucker Carlson είχε επαναλάβει την «προτίμησή» του να επανεκλεγεί ο Μπάιντεν, διότι όπως τόνισε χαρακτηριστικά «μην εμποδίζεις τον αντίπαλό σου όταν κάνει λάθος», δηλώνοντας πως οι ΗΠΑ αυτή τη στιγμή αυτοκαταστρέφονται.
Και αυτή είναι η αλήθεια, δυστυχώς. Δε χρειάζεται να είσαι με κανέναν τους, για να την παραδεχτείς. Το να εθελοτυφλούμε δε βοηθάει. Δεν είναι δυνατόν από μια τέτοια δήλωση όλα τα mainstream μίντια του πλανήτη να βάζουν πρωτοσέλιδο τον Πούτιν με κάποια χαζοχαρούμενη φωτογραφία όπου χαμογελούν με τον Μπάιντεν, και πρακτικά να πανηγυρίζουν που ο Ρώσος Πρόεδρος δήθεν στηρίζει τον 81χρονο πλανητάρχη.
Είναι γελοίο, είναι κατάντια, και συν τοις άλλοις είναι υποκρισία. Αφού υποτίθεται «μισούμε τον Ρώσο», έτσι δεν είναι; Άρα γιατί «χαιρόμαστε» που στηρίζει Μπάιντεν; Αν μη τι άλλο θα έπρεπε να προβληματιζόμαστε. Όμως και ο ίδιος πρακτικά το είπε χύμα, ότι δηλαδή τον «στηρίζει» όπως μια ομάδα θέλει εύκολο αντίπαλο… στα προκριματικά ενός κυπέλλου!
Κι ακόμη κι ο Τραμπ βγήκε και δήλωσε μετά, ότι παίρνει ως κοπλιμέντο τις δηλώσεις Πούτιν. Διότι πράγματι αποτελεί κοπλιμέντο για τον αντίπαλο σου, το να τον φοβάσαι (και να θες άλλον για αντίπαλο).
Ο Μπάιντεν είναι 81 και εμφανίζει ήδη έντονα συμπτώματα Αλτσχάιμερ. Συχνά δεν ξέρει που βρίσκεται, αδυνατεί να αρθρώσει ολοκληρωμένες προτάσεις, μπερδεύει ονόματα και καταστάσεις, με λίγα λόγια είναι «unfit for President» που λένε οι Αμερικανοί – ανίκανος να κυβερνήσει, την ηγέτιδα της Δύσης. Εάν επανεκλεγεί θα είναι 85 (!) ετών, αν και όταν ολοκληρώσει τη θητεία του.
Δεν είμαι γιατρός, αλλά προσωπικά δεν τον βλέπω να βγάζει 4 χρόνια ως ύπαρξη, όχι ως Πρόεδρος, λυπάμαι που το λέω… Στην κατάστασή του το καλύτερο θα ήταν να αποσυρθεί, να περάσει ήρεμα τα επόμενα χρόνια, για το καλό του. Και φυσικά ούτε ο Τραμπ είναι κάνα νέο παλληκάρι. Ωστόσο, είναι ικανός να μιλήσει (η μόνη δουλειά των πολιτικών).
Όλα αυτά είναι πλέον εμφανή στον απλό πολίτη, και δεν μπορούν να καλυφθούν πίσω από παραπλανητικούς τίτλους. Και παρ’ όλα αυτά, οι στοιχηματικές δίνουν 33% πιθανότητα νίκης στον Μπάιντεν (ο Τραμπ αποτελεί φαβορί), την οποία προσωπικά θεωρώ διόλου ευκαταφρόνητη. Και τα μίντια αλλά και το λεγόμενο «Βαθύ Κράτος» των ΗΠΑ κάνουν ό,τι μπορούν για να επανεκλέξουν τον 81χρονο Πρόεδρο. Γιατί το κάνουν; Αφού ούτε οι ίδιοι πιστεύουν ότι θα βγάλει τη θητεία!
Ίσως γιαυτό ακριβώς, θα πει κανείς. Διότι σε περίπτωση απομάκρυνσης Μπάιντεν, θα αναλάβει κάποια Μισέλ Ομπάμα-Καμάλα Χάρις, οι οποίες είναι ακόμη πιο «προβλέψιμες», όπως λέει κι ο Πούτιν. Ξέρουμε πάνω-κάτω τι θα πουν και τι θα κάνουν. Απρόβλεπτοι τύποι σαν τον Τραμπ είναι οι επικίνδυνοι.
Όλα αυτά τον Έλληνα τι τον αφορούν, θα πει κανείς. Μας αφορούν φυσικά, αλλά από την άλλη όχι και τόσο. Όποιος κι αν βγει, η δική μας μοίρα είναι λίγο-πολύ προκαθορισμένη αυτή τη στιγμή. Σαν στήλη ασχολούμαστε με το θέμα ωστόσο, διότι αφορά άμεσα μια άλλη οντότητα που μας ενδιαφέρει πολύ περισσότερο… Κι αυτή είναι η Wall Street, και κατ’ επέκταση οι ευρωπαϊκές κεφαλαιαγορές και οικονομία γενικότερα (και, κατ’ επέκταση, το ελληνικό χωριό).
Αυτό που παρατηρώ, λοιπόν, είναι πως το «Σύστημα» (αμερικανικό κράτος, κεντρικές τράπεζες, μίντια) έχει βαλθεί να ξαναβγάλει τον Μπάιντεν, με κάθε ΚΟΣΤΟΣ. Έχουν επιδοθεί σε μια αυτοκαταστροφική μανία, και στο διάβα τους είναι ικανοί να ισοπεδώσουν αγορές και αξίες προκειμένου να συνεχίσουν τις πολιτικές τους. Και, ειλικρινά, ακόμη κι αν το καταφέρουν, θα είναι μια πύρρειος νίκη. Τόσο για τους ίδιους τους Δημοκρατικούς όσο και για την αμερικανική κοινωνία (αλλά και τη Δύση γενικότερα). Όμως αυτό δε φαίνεται να τους ενδιαφέρει.
Η Federal Reserve συνεχίζει την παράλογη, εντελώς αντίθετη με αυτό που ζητά η πραγματική οικονομία, νομισματική πολιτική προκειμένου να συντηρήσει πάση θυσία τη φούσκα της Wall Street. Λες και η Wall Street θα πάθει κάτι άμα πέσει. Λες και η διόρθωση δεν είναι μέσα στο πρόγραμμα.
Αλλά ξέρετε τι γίνεται; Όταν κάτι πλέον έχει περάσει τα όρια και είναι too big too fail, μια γιγαντιαία φούσκα που έχει μολύνει κάθε κλάδο και πτυχή της κοινωνίας, τότε πράγματι δε θες να την αφήσεις να σκάσει, διότι θα καταρρεύσουν όλα. Όμως έτσι γίνεται στον καπιταλισμό, μια στο τόσο «αφήνεται» να περάσει μια κρίση, προκειμένου να ξαναχτιστεί με πιο γερά θεμέλια.
Η Δύση έπαψε να συμπεριφέρεται καπιταλιστικά εδώ και χρόνια. Είναι πλέον μια στυγνή φεουδαρχία που δε νοιάζεται καθόλου για τους υποτακτικούς της, αλλά από ό,τι φαίνεται ούτε για τον ίδιο της τον εαυτό, αφού η καταστροφική ρότα που ακολουθούμε καταδικάζει πλέον όχι το μέλλον των επόμενων γενεών, αλλά το δικό μας.
Διότι μέχρι τώρα «τάιζαν» μια βόμβα χρέους που γνώριζαν θα σκάσει πολλά χρόνια μετά, όταν δε θα τους νοιάζει, όταν οι ίδιοι θα έχουν ήδη «φτιαχτεί». Πλέον όμως η κατάρρευση έχει αρχίσει από μέσα προς τα έξω. Απαιτούνται «επανεκκίνηση», σκληρές πολιτικές, στερήσεις και αναθεώρηση της φιλοσοφίας μας ως δυτική κοινωνία – πράγματα με πολιτικό κόστος που ουδείς αναλαμβάνει φυσικά.
Έτσι το κόστος μετακυλύεται στην αγορά. Και μέχρι τώρα το πλήρωνε τελικά ο απλός καταναλωτής. Αλλά τώρα ζυγώνει η ώρα που θα το πληρώσει και η ίδια η Wall Street, η ελίτ. Η Fed έχει βάλει το «τούρμπο» και ξεζουμίζει την αγορά, προκειμένου να επανεκλεγεί ο Μπάιντεν.
«Η Fed ξεζουμίζει τις αγορές για πολιτικούς λόγους»
Αυτό συμπεραίνει και η Phoenix Capital, η οποία εκτιμά πως η κρίση θα χτυπήσει τις ΗΠΑ μέσα στο 2025:
Η Fed υποτίθεται ότι είναι πολιτικά ανεξάρτητη, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι αυτό είναι παραμύθι. Η Fed υπό την ηγεσία του Μπερνάνκι εισήγαγε την ποσοτική χαλάρωση μόλις δύο μήνες πριν από τις εκλογές του 2012 για να βοηθήσει την κυβέρνηση Ομπάμα. Επιπλέον, ο πρώην αντιπρόεδρος της Fed, Stanley Fisher, παραδέχτηκε ότι η Fed υπό την ηγεσία του Πάουελ σκόπιμα αύξησε τα επιτόκια τον Δεκέμβριο του 2018 (προκαλώντας κραχ στο χρηματιστήριο) για να βλάψει την οικονομία υπό τον πρώην Πρόεδρο Τραμπ.
Με απλά λόγια, όποιος νομίζει ότι η Fed δεν παίζει στην πολιτική, δεν έχει καταλάβει τίποτα. Η Fed πρακτικά ΟΡΙΖΕΙ την πολιτική. Και η Wall Street ορίζει την Fed (και όχι το ανάποδο, όπως φαίνεται προς τα έξω). Διότι οι μεγαλοκαρχαρίες βάζουν τους μπροστάρηδες κεντρικούς τραπεζίτες να “σφυρίξουν” προς τα πού θα κατευθύνουν τα επιτόκια. Επομένως, η Wall Street ορίζει τον πλανητάρχη.
1) Η Fed θα αρχίσει σύντομα να μειώνει τα επιτόκια, ενώ οι μετοχές βρίσκονται πάντα σε υψηλά επίπεδα, η οικονομία εξακολουθεί να αναπτύσσεται και οι χρηματοοικονομικές συνθήκες είναι στην πραγματικότητα πιο χαλαρές από ό,τι ήταν πριν η Fed αυξήσει τα επιτόκια τον Μάρτιο του 2022.
2) Οι ΗΠΑ τρέχουν επίπεδα έκτακτων κοινωνικών δαπανών σε μια εποχή που η οικονομία εξακολουθεί να αναπτύσσεται. Έχει προστεθεί χρέος 5 τρισ. δολαρίων από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του ο Πρόεδρος Biden. Και ο ρυθμός έκδοσης χρέους επιταχύνεται, δεν επιβραδύνεται: οι ΗΠΑ έχουν προσθέσει χρέος 2 τρισ. δολαρίων μόνο τους τελευταίους 12 μήνες. «Μπορείτε να ευχαριστήσετε την υπουργό Οικονομικών Τζάνετ Γέλεν για την υπογραφή αυτής της παραφροσύνης».
Για να κατανοήσουμε το πώς η Fed φουσκώνει σκόπιμα τη φούσκα, πρέπει να γυρίσουμε το ρολόι πίσω στον Μάρτιο του 2023, όταν το περιφερειακό τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Εκείνη την εποχή, μια σειρά από μεγάλες περιφερειακές τράπεζες κατέρρευσαν λόγω:
1) Κακής διαχείριση κινδύνου: οι διοικήσεις απέτυχαν να αντισταθμίσουν κατάλληλα τον κίνδυνο επιτοκίου ενώ η Fed αύξανε τα επιτόκια.
2) Οι τράπεζες πλήρωναν μόνο 0,1% στις καταθέσεις, ενώ τα αμοιβαία κεφάλαια της χρηματαγοράς και τα βραχυπρόθεσμα ομόλογα είχαν απόδοση 4% ή περισσότερο. Ως αποτέλεσμα αυτού, οι καταθέτες τραβούσαν κεφάλαια από τις τράπεζες, με αποτέλεσμα οι τράπεζες να αναγκάζονται να πουλήσουν μεγάλα τμήματα των δανειακών τους χαρτοφυλακίων με ζημία (οι τράπεζες πρέπει να διατηρήσουν ορισμένες κεφαλαιακές απαιτήσεις με βάση τις καταθέσεις).
Η Fed ανέλαβε δράση για να σταματήσει την εξέλιξη μιας κρίσης, αντλώντας ρευστότητα 400 δισ. δολαρίων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα σε μόλις τρεις εβδομάδες. Πριν από αυτό, ο ισολογισμός της Fed έπεφτε λόγω του προγράμματος ποσοτικής σύσφιγξης (QT). Η Fed αντέστρεψε αυτό το πρόγραμμα αξίας 9 μηνών σε μόλις τρεις εβδομάδες!
Αυτό απέτρεψε μια κρίση από το να χτυπήσει. Όμως η Fed ξεκίνησε στη συνέχεια μια διάσωση των τραπεζών από την πίσω πόρτα, μέσω της οποίας τους έδωσε πρόσθετη πρόσβαση σε πίστωση και ρευστότητα. Και όχι μόνο λίγο… αλλά πολύ.
Έχουμε πλέον σχεδόν έναν χρόνο μακριά από τα περιφερειακά τραπεζικά ζητήματα και η Fed συνεχίζει να χρησιμοποιεί αυτήν τη διευκόλυνση με ποσό άνω των 200 δισ. Και πάλι, λοιπόν, η Fed ξεζουμίζει το χρηματοπιστωτικό σύστημα για πολιτικούς σκοπούς. Είναι αποκρουστικό και διεφθαρμένο, αλλά είναι πραγματικότητα.
Bloomberg: Ο Τραμπ θα πιέσει την Ουκρανία για συνθηκολόγηση
Ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ, εάν επανεκλεγεί, θα πιέσει το Κίεβο να διαπραγματευτεί με τη Ρωσία, αναφέρει το Bloomberg, επικαλούμενο πηγές. «Ο Τραμπ σκέφτεται να… σπρώξει την Ουκρανία σε διαπραγματεύσεις για να σταματήσει τον πόλεμο με τη Ρωσία εάν επιστρέψει στην εξουσία το 2025. Οι σύμβουλοι του Τραμπ συζητούν το ενδεχόμενο οργάνωσης διαπραγματεύσεων με τη συμμετοχή του Ζελένσκι και του Ρώσου Προέδρου αμέσως μετά την επιστροφή του στην εξουσία.
Ένας σύμβουλος του Τραμπ είπε στο Bloomberg ότι η απειλή της περικοπής της στρατιωτικής βοήθειας θα μπορούσε να ωθήσει την Ουκρανία σε διαπραγματεύσεις, ενώ η αύξησή της θα κινδύνευε μόνο να προκαλέσει τη Ρωσία. Επιπλέον, το περιβάλλον του Τραμπ συζητά μια πρόταση για μεταρρύθμιση του ΝΑΤΟ έτσι ώστε το άρθρο 5 του καταστατικού συλλογικής άμυνας του οργανισμού να εφαρμόζεται μόνο σε χώρες-μέλη που πληρούν τους στόχους συνεισφοράς για αυτούς τους σκοπούς.
Νωρίτερα ο Πούτιν σημείωσε σε συνέντευξή του στον Αμερικανό δημοσιογράφο Tucker Carlson ότι οι δυτικές χώρες άρχισαν να συνειδητοποιούν την αδυναμία να πλήξουν μέσω στρατηγικής ήττας την Ρωσία. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο, θα πρέπει να σκεφτούν τα επόμενα βήματά τους.
Πρόσθεσε ότι είναι πεπεισμένος ότι είναι δυνατή η επίτευξη συμφωνίας. Αργά ή γρήγορα η Ρωσία και η Ουκρανία θα έρθουν σε συμφωνία και οι σχέσεις μεταξύ των αδελφικών λαών θα αποκατασταθούν.
