Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει η πολυβραβευμένη ταινία μικρού μήκους Brutalia, Days of Labour του Μανώλη Μαυρή, μία συμπαραγωγή του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, η οποία βρίσκεται στη 18η θέση της λίστας του διαδικτυακού περιοδικού Close Up Culture με τις 30 καλύτερες ταινίες μικρού μήκους της χρονιάς που πέρασε.

Πρόκειται για μια αλληγορία για την ανθρώπινη φύση και τις σχέσεις εξουσίας που ακροβατεί ανάμεσα στο θρίλερ και τη μαύρη κωμωδία.

Λίγες μέρες νωρίτερα, η ταινία που έχει τιμηθεί μεταξύ άλλων και με το βραβείο Canal+ Award στις Κάννες, επελέγη από το βρετανικό Far Out Magazine ως η καλύτερη ταινία μικρού μήκους του 2021.

Όπως γράφει ο συντάκτης του άρθρου:

«Μια πραγματικά παράξενη και εξαιρετικά σκοτεινή ταινία μικρού μήκους του Μανώλη Μαυρή, το Brutalia, Days of Labor είναι ένα εξαιρετικά ευφάνταστο πολιτικό σχόλιο για τους κινδύνους μιας αυταρχικής κοινωνίας. Μέσα από τη χρήση μιας δυστοπικής παραβολής για μια απομονωμένη κοινωνία ανδρών και γυναικών που ζουν απομονωμένοι και ακολουθώντας την κοινωνική δομή μιας κυψέλης, ο Mavris καταφέρνει να δημιουργήσει μια αξέχαστη εμπειρία.

Βασιζόμενη στη σκέψη των φιλοσόφων που έχουν προωθήσει την ιδέα μιας εφικτής ουτοπίας, όπου οι κοινωνικοί ρόλοι και οι ρόλοι των φύλων είναι αυστηρά καθορισμένοι για να ελαχιστοποιηθεί η αβεβαιότητα και οι συγκρούσεις, η ταινία καταδεικνύει έξοχα τις καταστροφικές συνέπειες της πλήρους ιδεολογικής συμμόρφωσης σε ένα σύστημα που ενδιαφέρεται μόνο για τη διατήρηση των συστημικών αρχών. […]

Το τελευταίο έργο του Mavris επιμένει ότι ακόμη και μια μητριαρχική μοναρχία είναι απλώς μια αυτοδιαιωνιζόμενη αυτοκρατορία που υπάρχει λόγω της συστηματικής εκμετάλλευσης της εργασίας και της ζωής των υπηκόων της. Μέσα από την εξαίσια κινηματογράφηση του Manu Tilinski, αυτό η αινιγματική μικρού μήκους ταινία ταλαντεύεται μεταξύ της υπολογισμένης υποταγής και της εμπρηστικής πιθανότητας της επανάστασης».