Η περιβαλλοντική καταστροφή με τα «μάτια» της ΑΙ- Συγκλονιστικές φωτο

Ένας υπερμεγέθης γλάρος με ανοιχτό το ράμφος του παραμένει ακίνητος στην αμμουδιά ενώ πίσω του τα κύματα της θάλασσας διαδέχονται το ένα το άλλο. Το πλάνο ανοίγει και αποκαλύπτεται ότι το θαλασσοπούλι έχει σώμα ανθρώπου με σκισμένα τα σπλάχνα από τα οποία ξεχύνονται δεκάδες πλαστικά, μπουκάλια, καπάκια, δοχεία, ενώ δίπλα του βρίσκονται νεκρά ψάρια. Αμέσως μετά μία ηλικιωμένη γυναίκα με ασιατικά χαρακτηριστικά, τυλιγμένη σε δίχτυα, παρατηρεί τους γλάρους που πετούν απειλητικά πάνω από το ανοιγμένο της σώμα έτοιμοι να καταβροχθίσουν όλα τα σκουπίδια που «φωλιάζουν» μέσα της. Γοργόνες, σαν άλλες Σειρήνες, με το τραγούδι τους προσπαθούν να παγιδεύσουν τους ανυποψίαστους ταξιδιώτες, ή μήπως θρηνούν για την καταστροφή του περιβάλλοντος;

Το βίντεο «Auntlantis: Sweeping the Floor» σκιαγραφεί μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα τη μετάβαση από την ουτοπία στη δυστοπία. Με τη βοήθεια της τεχνικής νοημοσύνης η περιβαλλοντική μόλυνση που κατακλύζει τον πλανήτη αποτυπώνεται γλαφυρά, μέσα από την αφήγηση μίας τυπικής ημέρας για τις «θείες» στο μυθικό νησί Auntlantis.

Σε αντίθεση με την όμορφη ζωή του λαού των Ατλάντων, όπως την αφηγήθηκε ο Πλάτωνας, στην εύφορη πεδιάδα της Ατλαντίδας, με τα κρυστάλλινα νερά από ποτάμια και χειμάρρους, την αφθονία των αγαθών, οι θείες και οι υπόλοιποι κάτοικοι του φανταστικού νησιού αντί να απολαμβάνουν τον ήλιο σε μία χρυσή αμμουδιά, ξαπλώνουν δίπλα στα σκουπίδια, πασχίζουν να αναπνεύσουν, «ψαρεύουν» πλαστικά από το βυθό της θάλασσας, ενώ γερασμένες γοργόνες αργοπεθαίνουν.

Εμπνευσμένο από τον Πλάτωνα, το μεγάλο σκουπιδότοπο στον Ειρηνικό με έκταση που ξεπερνά το 1,5 εκατομμύριο τετραγωνικά χιλιόμετρα, και τα πτηνά που εντοπίζονται με το στομάχι γεμάτο πλαστικό, το βίντεο που αναρτήθηκε στο Instagram από την ψηφιακό δημιουργό Niceaunties σκιαγραφεί το ζοφερό μέλλον, το οποίο είναι ήδη εδώ.

Γλάροι, ψάρια και… θείες μοιράζονται μία κοινή μοίρα: Έναν αφιλόξενο πλανήτη, θάλασσες «πνιγμένες» στα πλαστικά, φθορά και θάνατο.

Το βίντεο που δημιουργήθηκε με τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης είναι γροθιά στο στομάχι, τρομακτικό στα όρια του αποκρουστικού, με αύρα από ταινίες του Ιάπωνα «μαέστρου» των κινουμένων σχεδίων Χαγιάο Μιγιαζάκι και της εταιρίας Studio Ghibli.

Παρά την ανησυχία και τις απειλές που περιβάλλουν το σύμπαν της τεχνητής νοημοσύνης, παρά τις αισθητικές παραφωνίες σε αρκετά από τα «προϊόντα» της, στην περίπτωση του «Auntlantis: Sweeping the Floor» η δημιουργικότητα πιάνει από το χέρι την ΑΙ και οδηγούνται μαζί σε ένα άρτιο αποτέλεσμα, έναν παράλογο μονόλογο που «δένει» μοναδικά με τον παράλογο κόσμο, στον οποίο ζούμε.

Πίσω από το βίντεο βρίσκεται η σχεδιάστρια και καλλιτέχνις από τη Σιγκαπούρη που συστήνεται ως Niceaunties χωρίς να αποκαλύπτει την πραγματική ταυτότητά της.

Η δημιουργός άρχισε να πειραματίζεται με την ΑΙ το 2022 και ένα χρόνο μετά κυκλοφόρησε σειρά έργων εμπνευσμένα από την «κουλτούρα της θείας» που είναι ευρέως διαδεδομένη στην Ασία. Οι θείες, ή aunties είναι οι ηλικιωμένες γυναίκες -όχι απαραίτητα μέλη της οικογένειας- που πλαισιώνουν τη ζωή ενός ανθρώπου, δίνοντας τη γνώμη τους, ακόμα και όταν αυτή δε ζητείται, και την οπτική τους για όλα τα ζητήματα.

Οι 11 «θείες» της δημιουργού, ανάμεσα σε αυτές η αγαπημένη της γιαγιά, με την χαρακτηριστική στάση τους που πολλές φορές ξεπερνάει τη λογική, μεταφέρθηκαν στην οθόνη χάρη στη φαντασία της Niceaunties. Στόχος της όπως υποστηρίζει είναι η ενδυνάμωση των γυναικών σε μία εναλλακτική πραγματικότητα όπου μπορούν να ακολουθήσουν ελεύθερα τα πάθη τους.

Με σπουδές στην αρχιτεκτονική, η Νiceaunties επαναπροσδιορίζει τα όρια, ανατρέποντας τα κοινωνικά πρότυπα και συνδυάζοντας τη σουρεαλιστική ματιά με τις παραδόσεις της χώρας της, επιτυγχάνοντας ένα αρμονικό και άκρως εντυπωσιακό παζλ, ένα συνονθύλευμα τέχνης και καταγγελτικού λόγου από μία φρέσκια και παιχνιδιάρικη προοπτική.

Στόχος της, όπως λέει η ίδια, είναι μέσα από τον πειραματισμό της με την ΑΙ να αναδείξει θέματα όπως η γήρανση, η ομορφιά, η προσωπική ελευθερία, με έναν ανάλαφρο τρόπο, «παντρεύοντας» τον σουρεαλισμό με το ιαπωνικό «kawaii», την κουλτούρα του… χαριτωμένου.

Σύμφωνα με την ίδια «οι θείες της πραγματικής ζωής συχνά αισθάνονται απρόθυμες να κυνηγήσουν τα όνειρά τους ή να αναλάβουν δράση, θεωρώντας ότι είναι “πολύ μεγάλες”, “πολύ κουρασμένες” ή “νοιάζονται πολύ για το τι σκέφτονται οι άλλοι”. Αντίθετα, οι ωραίες μου θείες δεν εμποδίζονται από τέτοιες πεποιθήσεις, επιδεικνύοντας απεριόριστη ενέργεια και ελευθερία έκφρασης. Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα- υπάρχουν, φυσικά, άπειρες δυνατότητες για το πώς η τέχνη της τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να επαναπροσδιορίσει εναλλακτικά μέλλοντα και κοινωνικές συνθήκες. Αυτό το συναίσθημα αντικατοπτρίζεται στο έργο πολλών καλλιτεχνών ΑΙ».