Οι αμερικανικές τράπεζες έλαβαν δισεκατομμύρια σε βραχυπρόθεσμα δάνεια αυτή την εβδομάδα από την Fed, καθώς ο κλάδος αντιμετωπίζει μια σοβαρή κρίση εμπιστοσύνης και ρευστότητας.
Αρχικά δανείστηκαν μέχρι την Πέμπτη ούτε λίγο ούτε πολύ, 9 δις δολάρια από το Bank Term Funding Program, το ειδικό πρόγραμμα της Fed.
Όμως οι περισσότερες ακολούθησαν τον πιο παραδοσιακό δρόμο, χρησιμοποιώντας το «παράθυρο» έκπτωσης της Fed με ελαφρώς λιγότερο ευνοϊκούς όρους και τον δανεισμό τους να αυξάνεται κατά 148,2 δισεκατομμύρια δολάρια την εβδομάδα.
Μεγάλη ήταν όμως και η άνοδος στα βραχυπρόθεσμα δάνεια, συνολικού ύψους 142,8 δις δολαρίων, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους σχετικά με τους καταθέτες και άλλα πάγια έξοδα.
Παράλληλα «αναστήθηκε» και η Wall Street μετά την ανακοίνωση 11 μεγάλων τραπεζών ότι θα βοηθήσουν με 30 δις δολάρια την First Republic Bank, εν μέσω της κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος με τις ήδη 3 χρεοκοπίες των Silvergate, Silicon Valley Bank και Signature Bank.
Αυτό οφείλεται στο ότι οι επενδυτές αγόρασαν μετοχές τεχνολογίας με την ελπίδα ότι η κρίση θα μπορούσε να ωθήσει την Fed να αλλάξει την τακτική για τη νομισματική πολιτική στη συνεδρίασή της την επόμενη εβδομάδα.
Σημειώστε ότι η Goldman Sachs προχώρησε σε πτωτική αναθεώρηση της πρόβλεψης της για την πορεία του ΑΕΠ των ΗΠΑ, τονίζοντας ότι υπάρχουν ανησυχίες για ενδεχόμενα bank runs στις μικρότερες τράπεζες των ΗΠΑ.
Στήριγμα στις αγορές έδωσε βέβαια και η ανακοίνωση για την ελβετική Credit Suisse, που θα δανειστεί 50 (!) δισ. ελβετικά φράγκα από την Εθνική τράπεζα της Ελβετίας για να εξασφαλίσει βραχυπρόθεσμη ρευστότητα.
Η τράπεζα έπεσε σε ιστορικό χαμηλό την περασμένη Τετάρτη μετά από αναφορές ότι η Εθνική τράπεζα της Σαουδικής Αραβίας, ο μεγαλύτερος επενδυτής της δήλωνε ότι δεν θα δώσει καμία πρόσθετη βοήθεια.
Το τι ακολούθησε είναι γνωστό, το άγνωστο είναι τι άλλο ακόμα ίσως προκύψει, από ένα παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα που μπάζει, καθώς από τη μία στηρίζεται υπέρ του δέοντος στην πορεία των υποτίθεται σίγουρων αποδόσεων των ομολόγων, κυρίως των κρατικών και από την άλλη εξαρτάται από την κρατική βοήθεια, ενώ ανήκει κατ’ εξοχήν στον ιδιωτικό τομέα.
Αυτός ο γόρδιος δεσμός όμως καταλήγει πάντα να επιβαρύνει τους κρατικούς προϋπολογισμούς και τα αποθεματικά των κεντρικών τραπεζών, με νομοτελειακή επίπτωση και στον κάθε ιδιώτη καταθέτη, αποταμιευτή και επενδυτή, καθώς όλες είναι εισηγμένες σε κάποια χρηματαγορά
