Η ψηφιακή μόδα φτιάχνει ό,τι και η παραδοσιακή – πουκάμισα, φορέματα, παντελόνια, καπέλα, παπούτσια και αξεσουάρ – αλλά τίποτα από αυτά δεν είναι χειροπιαστό. Αντ’ αυτού, οι πελάτες «φορούν» ψηφιακά ρούχα με την χρήση επαυξημένης πραγματικότητας και ψηφιακά τροποποιημένες φωτογραφίες.

Οι άνθρωποι φορούν ψηφιακά αξεσουάρ μέσω φίλτρων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εδώ και χρόνια, ενώ η αγορά των gaming skins -όπου οι παίκτες παιχνιδιών όπως το Fortnite αγοράζουν ρούχα (skins) για τα avatars τους- εκτιμάται ότι είναι μια βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Μετά και την πρόσφατη ανακοίνωση του Facebook σχετικά με τα σχέδιά του για το metaverse, η συγχώνευση του πραγματικού και του ψηφιακού κόσμου, είναι ήδη εδώ.

Ο Ντανους Σέτι,

ένας 22χρονος μάνατζερ προϊόντων με έδρα το Σαν Φρανσίσκο, δήλωσε ότι η αγορά ψηφιακής μόδας ήταν κάτι παράξενο στην αρχή, αλλά ήταν ευκολότερη, φθηνότερη και πιο ηθική από την αγορά πραγματικών ρούχων.

«Συνήθως, όταν αγοράζεις ρούχα, πρέπει να δεις πώς εφαρμόζουν και πώς θα φαίνονται στις φωτογραφίες αλλά και πόσο ηθική είναι η αγορά τους», δήλωσε ο Σέτι στο VICE.

Ο Σέτι δήλωσε ότι αγόρασε τα πρώτα του ψηφιακά κομμάτια μόδας από την DressX, μια εταιρεία που ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2020 και τώρα πουλάει τα δικά της σχέδια καθώς και άλλων ψηφιακών σχεδιαστών.

Οι πελάτες της DressX μπορούν να δοκιμάσουν τα ψηφιακά ρούχα με τη βοήθεια της επαυξημένης πραγματικότητας. Εάν αποφασίσουν να αγοράσουν κάτι, ανεβάζουν μια φωτογραφία τους στον ιστότοπο ή την εφαρμογή, και σε μία έως δύο ημέρες, λαμβάνουν τη φωτογραφία με το ψηφιακό ρούχο, έτοιμο για ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

«Στόχος μας είναι να δώσουμε σε κάθε άνθρωπο την ψηφιακή του ντουλάπα», δήλωσε η συνιδρύτρια του DressX, Ναταλία Μοντενόβα.

Η ίδια και η συνιδρύτρια Ντάρια Σαποβαλόβα, εδρεύουν στο Λος Άντζελες και στο παρελθόν εργάστηκαν στη βιομηχανία της μόδας, όπου εντόπισαν μια σειρά από προβλήματα τα οποία ήθελαν να λύσουν.

Η Οικονομική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για την Ευρώπη εκτιμά ότι το 20% των παγκόσμιων λυμάτων παράγεται από τη βιομηχανία μόδας, η οποία εκπέμπει επίσης το 10% των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Η βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας έχει αναγνωριστεί ως ο κύριος παράγοντας που συμβάλλει στην παραγωγή πλαστικών αποβλήτων στους ωκεανούς, ενώ η «γρήγορη μόδα» (fast fashion) είναι διαβόητη για τις επικίνδυνες συνθήκες εργασίας.

Οι ψηφιακοί οίκοι μόδας θα πρέπει ακόμη να υπολογίζουν άλλες ενεργοβόρες διαδικασίες στον ψηφιακό κόσμο, όπως η δημιουργία των NFTs. Ωστόσο, οι δυο γυναίκες επιχειρηματίες δήλωσαν ότι έχουν βρει λύσεις σε πολλά από τα προβλήματα της βιομηχανίας, στην ψηφιακή μόδα, η οποία επιτρέπει στους ανθρώπους να «φορούν» νέα και συναρπαστικά ρούχα, όσο συχνά θέλουν, χωρίς τα ρούχα να χρειάζεται να παραχθούν φυσικά.

Η Σαποβαλόβα προβλέπει ότι στο μέλλον, όλοι θα έχουν ψηφιακά ρούχα «τα οποία θα μπορείτε να φοράτε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε φωτογραφίες, σε βιντεοκλήσεις, σε διαδικτυακές διασκέψεις και σύντομα, σε παιχνίδια και σε άλλα πολυσύμπαντα».

Ένα άλλο πλεονέκτημα της ψηφιακής μόδας,

είναι ότι επιτρέπει σε περισσότερους σχεδιαστές να ξεκινήσουν την καριέρα τους χωρίς το μεγάλο κόστος της φυσικής παραγωγής, όπως συνέβη και στην περίπτωση της Στέφι Φουνγκ.

Η Φουνγκ,

η οποία εδρεύει στο Λονδίνο, ανέλαβε να δημιουργήσει τα τρισδιάστατα περιβάλλοντα, όπως η υφή, η κίνηση της κάμερας και ο φωτισμός- για μια ψηφιακή καμπάνια μόδας.

«Εκείνη την εποχή, δεν ήξερα πώς να δημιουργήσω ψηφιακή μόδα, αλλά με γοήτευε και με ενθουσίαζε το γεγονός ότι οι σχεδιαστές ψηφιακής μόδας δημιουργούσαν ρούχα από το τίποτα. Μόνο τότε συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσω τις δεξιότητές μου για να δημιουργήσω ψηφιακή μόδα», δήλωσε η Φουνγκ.

Σήμερα, η σχεδιάστρια «φοράει» τα δικά της ψηφιακά ρούχα.

«Τα φοράω ψηφιακά επειδή θέλω να δείξω τι είναι εφικτό με την ψηφιακή μόδα και επίσης επειδή τα ρούχα αυτά με κάνουν να φαίνομαι πολύ πιο cool από ό,τι είμαι στην πραγματική ζωή», δήλωσε.

Πρόσθεσε ότι το καλύτερο μέρος της ψηφιακής μόδας είναι ότι οι άνθρωποι μπορούν να φορούν ρούχα με χαρακτηριστικά που δεν μπορούν να υπάρξουν στον πραγματικό κόσμο.

«Μπορείτε να φοράτε ρούχα που επιπλέουν και δεν έχουν βαρύτητα, ή που λάμπουν σε διάφορα χρώματα. Οι δυνατότητες είναι ατελείωτες και διασκεδαστικές».

Ο Ρόι Ντέρι,ιδρυτής του ψηφιακού οίκου μόδας Placebo, πιστεύει ότι η ψηφιακή μόδα ταξιδεύει τους ανθρώπους σε διαφορετικούς κόσμους. «Η ψηφιακή μόδα είναι μεγαλύτερη από την πραγματικότητα και κάνει τους ανθρώπους να μην φορούν μόνο ρούχα, αλλά φαντασιώσεις», δήλωσε ο Ντέρι.

Πιστεύει ότι η ψηφιακή μόδα είναι επίσης ένας πιο βιώσιμος τρόπος δημιουργίας περιεχομένου για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία οδηγούν σε πολλές αγορές σήμερα.

Σύμφωνα με μελέτη της εταιρείας ηλεκτρονικών τραπεζικών συναλλαγών Barclaycard με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, σχεδόν ένας στους 10 Βρετανούς έχει αγοράσει ρούχα στο διαδίκτυο, τα έχει φορέσει μόνο μία φορά για να δημοσιεύσει τη σχετική φωτογραφία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στη συνέχεια τα έχει επιστρέψει.

«Αν τα ρούχα πρόκειται να χρησιμοποιηθούν μόνο ως μέρος της ψηφιακής σας παρουσίας, τότε γιατί να μην χρησιμοποιήσετε ψηφιακά ρούχα;» λέει ο Doddz ένας δημιουργός επαυξημένης πραγματικότητας από το Μάντσεστερ του Ηνωμένου Βασιλείου.

Ο Doddz, ο οποίος ανακάλυψε την ψηφιακή μόδα καθώς αναζητούσε τρόπους με τους οποίους οι εταιρείες μόδας μπορούν να χρησιμοποιήσουν την επαυξημένη πραγματικότητα, πιστεύει ότι είναι θέμα χρόνου να υιοθετηθεί η ψηφιακή μόδα από τους συνειδητοποιημένους ανθρώπους της μόδας στον πραγματικό κόσμο. Σημείωσε πώς οι άνθρωποι φορούν ήδη εικονικά γυαλιά ηλίου και καπέλα μέσω φίλτρων του Instagram και πώς μάρκες όπως η Louis Vuitton και η Balenciaga έχουν μπει στη βιομηχανία των gaming skins.

«Όλοι οδεύουμε προς την εργασία και τη ζωή σε διαφορετικά metaverses, ή ψηφιακούς κόσμους, οπότε οι άνθρωποι ενδιαφέρονται όλο και περισσότερο για την διαδικτυακή παρουσία τους», δήλωσε ο Doddz.