Στο βιβλίο της «Little Sister»,
που αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 9 Νοεμβρίου, η μικρότερη αδερφή της Νάταλι Γουντ, η Λάνα, ταυτοποιεί τον από καιρό ύποπτο δράστη της επίθεσης για σεξουαλική κακοποίηση: τον Κερκ Ντάγκλας.
«Θυμάμαι ότι η Νάταλι φαινόταν ιδιαίτερα όμορφη όταν η μαμά και εγώ την αφήσαμε εκείνο το βράδυ στην είσοδο του Chateau Marmont», γράφει η Λάνα Γουντ στο βιβλίο της, «Little Sister», υποστηρίζοντας ότι το περιστατικό συνέβη το καλοκαίρι του 1955, την εποχή που η Νάταλι Γουντ γύριζε το «Η αιχμάλωτος της ερήμου» (The Searchers). Η συνάντηση είχε κανονιστεί από τη μητέρα τους, Maria Zakharenko, η οποία σκέφτηκε ότι «μπορεί να της ανοίξουν πολλές πόρτες, με ένα νεύμα μόνο του διάσημου, όμορφου κεφαλιού του εκ μέρους της», σύμφωνα με τη Λάνα Γουντ.
«Έμοιαζε να πέρασε πολύ ώρα μέχρι η Νάταλι να μπει ξανά στο αυτοκίνητο και να με ξυπνήσει κλείνοντας με δύναμη την πόρτα», γράφει. «Έμοιαζε απαίσια. Ήταν πολύ ατημέλητη και πολύ αναστατωμένη, και άρχισαν αμέσως με τη μαμά να ψιθυρίζουν μεταξύ τους. Δεν μπορούσα να τους ακούσω ή να καταλάβω τι έλεγαν. Κάτι κακό είχε προφανώς συμβεί στην αδερφή μου, αλλά ό,τι κι αν ήταν, προφανώς ήμουν πολύ μικρή για να το μάθω».
Σύμφωνα με τη Λάνα Γουντ, η Νάταλι Γουντ δεν συζήτησε μαζί της τι συνέβη έως ότου ενηλικιώθηκαν και οι δύο και η Νάταλι, αφού περιέγραψε ότι την συνόδευσαν ως τη σουίτα του Ντάγκλας, είπε στην αδερφή της: «Και, ε… μου έκανε κακό Λάνα».
«Ήταν σαν μια εξωσωματική εμπειρία. Ήμουν τρομοκρατημένη, μπερδεύτηκα», ανακαλεί τα λεγόμενά της η αδερφή της. Η Λάνα, τώρα 75 ετών και γύρω στα 8 όταν συνέβη το περιστατικό που αναφέρει, θυμήθηκε την αδερφή της και τη μητέρα τους να συμφωνούν ότι θα κατέστρεφε την καριέρα της Νάταλι το να τον κατηγορήσουν δημόσια.
«Θα πρέπει να το καταπιείς και να συνεχίσεις»,
ήταν η συμβουλή της μητέρας της, σύμφωνα με το “Little Sister”, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου επικεντρώνεται στον θάνατο της Natalie Wood το 1981, όταν το σώμα της βρέθηκε έξω από το νησί Catalina στην Καλιφόρνια.
Οι αρχές αρχικά έκριναν ότι ο θάνατος ήταν αποτέλεσμα πνιγμού από ατύχημα, αλλά αυτό έχει αλλάξει μετά από χρόνια ερευνών και την εμφάνιση περισσότερων μαρτύρων. Ο σύζυγος της Γουντ εκείνη την εποχή, ο Ρόμπερτ Βάγκνερ, χαρακτηρίστηκε «άτομο ενδιαφέροντος» και η Λάνα Γουντ είναι μεταξύ εκείνων που τον θεωρούν υπεύθυνο για τον θάνατό της.
Στο βιβλίο της γράφει ότι είχε υποσχεθεί στην αδερφή της ότι δεν θα συζητούσε για την επίθεση που της έκανε ο Ντάγκλας, αλλά οι φήμες ήταν τόσο διαδεδομένες που όταν εκείνος πέθανε το 2020, σε ηλικία 103 ετών, το όνομα της Νάταλι Γουντ έγινε trend μαζί με το δικό του στο Twitter.
Η Λάνα Γουντ, ηθοποιός και η ίδια με ρόλους στο «The Searchers», και την τηλεοπτική σειρά «Peyton Place», αλλά και πρώην «κορίτσι του Τζέιμς Μποντ» στο «Diamonds are Forever», πιστεύει ότι έχουν αλλάξει αρκετά από την συνομιλία της με τη Νάταλι, ώστε τώρα να μπορεί να πει όλη την ιστορία.
«Με κανέναν πια εν ζωή που να χρειάζεται να προστατεύσει, είμαι σίγουρη ότι θα με συγχωρήσει που τελικά αθέτησα αυτή την υπόσχεση», γράφει.
Ο γιος του Κερκ Ντάγκλας, ο ηθοποιός Μάικλ Ντάγκλας, σχολίασε με γραπτή δήλωση που δημοσιοποιήθηκε μέσω του εκδότη του: «Είθε να αναπαυθούν και οι δύο εν ειρήνη».
Ο Κερκ Ντάγκλας, κοντά στα 40 την εποχή της φερόμενης επίθεσης, ήταν γνωστός για ταινίες όπως το «Σπάρτακος», το «Η Ωραία και το Κτήνος» (The Bad and the Beautiful) και το «Gunfight at the O.K. Corral».
Ήταν επίσης ένας από τους πρώτους μεγάλους ηθοποιούς που δημιούργησε τη δική του εταιρεία παραγωγής και ένας σημαντικός φιλελεύθερος ακτιβιστής, που έχει ευρέως πιστωθεί ότι βοήθησε στο «σπάσιμο» της μαύρης λίστας του Ψυχρού Πολέμου εναντίον ύποπτων κομμουνιστών, όταν προσέλαβε τον Dalton Trumbo για να γράψει το «Spartacus» και έγραψε το όνομά του στους τίτλους της ταινίας, που κυκλοφόρησε το 1960.
Ο Ντάγκλας και η δεύτερη σύζυγός του, Αν, δώρησαν εκατομμύρια δολάρια μέσω του Ιδρύματος Ντάγκλας που συνίδρυσαν το 1964 με αποστολή «να βοηθήσουν όσους διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον εαυτό τους».
Ο Ντάγκλας έλαβε το Προεδρικό Μετάλλιο Ελευθερίας το 1981 και το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής από τη Γαλλία το 1985. Του δόθηκε τιμητικό Όσκαρ το 1996, με την ακαδημία κινηματογράφου να τον επαινεί ως «δημιουργική και ηθική δύναμη».
Στα απομνημονεύματά του «The Ragman’s Son», που δημοσιεύτηκαν το 1988, ο Ντάγκλας αναφέρεται εν συντομία στη Νάταλι Γουντ. Θυμάται ότι οδήγησε στο σπίτι ένα βράδυ και σταμάτησε σε ένα κόκκινο φανάρι. Η πόρτα του αυτοκινήτου μπροστά του άνοιξε και «ένα όμορφο κοριτσάκι που φορούσε ένα σουέντ μπουφάν ξεπήδησε από το αυτοκίνητο» και έτρεξε κοντά του.
«Ω, κύριε Ντάγκλας, θα υπογράψετε παρακαλώ στο μπουφάν μου;» θυμάται να λέει. «Καθώς το έκανα, η γυναίκα που οδηγούσε το μπροστινό αυτοκίνητο κατέβηκε και μου την σύστησε. «Αυτή είναι η κόρη μου. Παίζει και εκείνη σε ταινίες. Το όνομά της είναι Νάταλι Γουντ». Ήταν η πρώτη φορά που γνώρισα τη Νάταλι Γουντ. Την είδα πολλές φορές μετά, πριν πεθάνει σε εκείνο το σκληρό ατύχημα».
