Από τις 22 Σεπτεμβρίου και δώθε, από την φθινοπωρινή ισημερία και μετά δηλαδή, η νύχτα είναι μεγαλύτερη από τη μέρα.

Πολλοί μελαγχολούν εξαιτίας αυτού, νοσταλγώντας το καλοκαίρι που πέρασε. Δεν είναι σωστή αυτή η στάση ζωής. Πολλές φορές η ουσία του βίου βρίσκεται στις κρύες νύχτες του χειμώνα.

Γιαυτό και η -αποκλειστική- είδηση που σας δίνουμε λόγω φθινοπώρου έχει χαρακτήρα οικονομικό-επιχειρηματικό μεν αλλά κυρίως ψυχαγωγικό (με την αρχέγονη έννοια του όρου όταν η ψυχαγωγία ήταν η αγωγή της ψυχής).

Λοιπόν συνοψίζουμε: η διετής πανδημία και η αναστολή λειτουργίας όλων των μαγαζιών εστίασης και μουσικής έφερε βαθιά, βαθύτατη κρίση σε όλο τον κλάδο και ιδιαίτερα στον τομέα της …«ειδικής πολιτιστικής διασκέδασης με επίκεντρο τον αισθησιακό χορό» εν ολίγοις στα μαγαζιά «ειδικού νυχτερινού πολιτισμού» που η Κοινή Γνώμη εντελώς παρεξηγημένα και πρόχειρα αποκαλεί «στριπτιζάδικα».

Αυτά τα «ειδικά καταστήματα» ανθούν κυρίως στη Λεωφόρο Συγγρού και μετρούν διψήφιο αριθμό.

Σας αποκαλύπτουμε πως ο κίνδυνος λουκέτων με την κρίση έφερε συγχωνεύσεις και ενοποιήσεις με τη μέθοδο του joint venture (καλά διαβάσατε) αφού ο ένας ιδιοκτήτης συμμετέχει στην επιχείρηση του μέχρι πρότινος ανταγωνιστή και αντιστρόφως.

Εννοείται πως όλοι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες, στα χαρτιά χρησιμοποιούν «μπροστινούς», τους λεγόμενους «αυτοφωράκηδες» και δεν εμφανίζονται οι ίδιοι.

Εμείς όμως τους γνωρίζουμε λόγω δημοσιογραφικής έρευνας και μόνον.

Έτσι λοιπόν, με τα joint venture γίνονται κοινές παραγγελίες στα ποτά, τα τρόφιμα και τα αναλώσιμα υλικά αλλά και ανταλλαγή ή δανεισμός προσωπικού όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο.

Μέχρι και αναπτυξιακό δάνειο έλαβε πρόσφατα η κοινοπραξία από μία ΜΗ συστημική Τράπεζα αφού με τη συνένωση και συνεργασία τουλάχιστον 6 πρώην ανταγωνιστών παρουσιάστηκε ακίνητο, ως ισχυρό collateral για τη δανείστρια Τράπεζα και την εξασφάλισε!

Εμπνευστές του σχεδίου είναι δύο αδέλφια με επώνυμο που παραπέμπει σε μεγάλη φαρμακο-οικογένεια χωρίς πάντως να έχουν οποιαδήποτε σχέση συγγενική.

Βάση του εγχειρήματος, το μεγαλύτερο σε έκταση τέτοιο …ειδικό κατάστημα μαζικής διασκέδασης, το όνομα του οποίου παραπέμπει σε παλιά διαβόητη αμερικανική φυλακή που πλέον έχει κλείσει και έχει μετατραπεί σε αξιοθέατο.

Άλλο μεγάλο όνομα του χώρου συνεργάστηκε στο εγχείρημα και το επεξέτεινε με νέες συνεργασίες ενώ διαδραμάτισε κομβικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις μεταξύ «δύσκολων» ανθρώπων.

Το επώνυμο του συγκεκριμένου θυμίζει πάρα πολύ την πρωτεύουσα της αφρικανικής χώρας στην υποσαχάρια Μαύρη Ήπειρο.

Το δόγμα «η ισχύς εν τη ενώσει» έφερε στους συνεργαζόμενους σημαντικές οικονομίες κλίμακας στις προμήθειες κυρίως ποτών και αναλώσιμων υλικών αλλά όχι μόνον αυτό.

Έφερε συνολικά λιγότερες δαπάνες λόγω μείωσης του ανταγωνισμού και εξάλειψης των εκατέρωθεν …«προειδοποιήσεων» που πληρώνονταν ακριβά μέσω μπράβων αλλά και μεγάλη αύξηση του τζίρου αφού ο ένας πλέον διαφημίζει τον άλλο.

Βοήθησε και το πλήρες από αλλοδαπό κόσμο καλοκαίρι της Αθήνας και το πλήθος ξενοδοχείων στη Λεωφόρο Συγγρού δεν λέω, αλλά η συνεργασία απεδείχθη δομική και επικερδέστατη και δείχνει το δρόμο συνολικά στη μικρομεσαία ελληνική επιχείρηση.

Συν το ότι τα έσοδα που πιθανόν (λέω πιθανόν, όρκο δεν παίρνω) είναι εντελώς αφορολόγητα, επενδύονται κατόπιν στην εστίαση οπότε όλα γίνονται κάτασπρα και πεντακάθαρα.

Αυτά προκύπτουν από το ολοζώντανο ρεπορτάζ για λογαριασμό των αναγνωστών, διότι η πραγματική έρευνα δεν γίνεται μέσα από ένα γραφείο.

Πώς το έλεγε ο Bob Woodward της Washington Post που απεκάλυψε το μέγα σκάνδαλο Watergate και έριξε ένα Αμερικανό Πρόεδρο τον Richard Nixon;

«Πρώτα ζούμε και ύστερα γράφουμε ώστε τα γραπτά μας να βγαίνουν μέσα από τη ζωή».

Διαβάστε ακόμη: