Οι πληροφορίες για αύξηση κεφαλαίου συστημικών τραπεζών και ειδικότερα της Alpha Bank κατά 1 δισ. ευρώ, και ενδεχομένως σε δεύτερο χρόνο της Εθνικής, προκάλεσαν σύμφωνα με τους αναλυτές την διόρθωση στο Χρηματιστήριο και την ελεύθερη πτώση των τιμών των μετοχών στο άνοιγμα της συνεδρίασης.

Ωστόσο, για να ξέρουμε τι λέμε, η αλήθεια είναι πως ακόμη και αν η πληροφορία για αύξηση κεφαλαίου της Alpha είναι αληθής και ανακοινωθεί στις 27 Μαΐου, τα δεδομένα και οι όροι καμία σχέση δεν θα έχουν με τους όρους της Τρ. Πειραιώς και δεν θα υπάρξει κανένα απολύτως ζήτημα όσον αφορά στο δικαίωμα προτίμησης των παλαιών μετόχων!

Η βαθιά αιτία της διόρθωσης: Φρανκφούρτη

Υπό αυτή την έννοια η ανάλυση για απόδοση ευθυνών στις τράπεζες όσον αφορά στην πτώση είναι προσχηματική.

Και αποτελεί απλώς την κορυφή του παγόβουνου, καθώς δεν φαίνονται ευκρινώς οι πραγματικοί λόγοι και οι αιτίες μιας πιο βαθιάς σύγκρουσης που έχει τις ρίζες της στην Φρανκφούρτη, στηρίγματα στην ΤτΕ, που βάζει ξανά στο τραπέζι την bad bank, υποστηρικτές στα παραδοσιακά δεξιά media και απέναντι τραπεζίτες και κυβέρνηση. Ας τα πάρουμε, όμως, τα θέματα ένα ένα με τη σειρά!

Όχι παροχολογία τύπου 2007-09 επί Καραμανλή

Κύκλοι της Φρανκφούρτης, της ΕΚΤ δηλαδή και του SSM, εμφανίζονται προβληματισμένοι, με αφορμή την πανδημία και τις αυτονόητες οικονομικές ενισχύσεις σε πληγείσες και εξουθενωμένες κοινωνικές και εργασιακές ομάδες, στο ενδεχόμενο μετά την υγειονομική και οικονομική κρίση να υπάρξει γενικευμένη παροχολογία αντίστοιχη, όπως υποστηρίζουν σε Έλληνες συνομιλητές τους, εκείνης της διακυβέρνησης Καραμανλή τη διετία 2007-2009!

Υπό αυτό το πρίσμα η Φρανκφούρτη πραγματοποιεί παρεμβάσεις και αποστέλει «μηνύματα» σχετικά με την αναγκαιότητα απόλυτης τήρησης της οικονομικής πολιτικής χωρίς παρεκκλίσεις!

Η παρέμβαση του συμβούλου της ΤτΕ κ. Πλασκοβίτη

Το μήνυμα της Φρανκφούρτης φαίνεται να έχει λάβει και ο σύμβουλος του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Πλασκοβίτης, ο οποίος με επίσημη τοποθέτησή του αναφέρθηκε τόσο στο ζήτημα της οικονομικής προσαρμογής μετά την πανδημία όσο και στο ύψος των νέων κόκκινων δανείων που τα προσδιόρισε στα 10 δισ. ευρώ, την ώρα που σύσσωμοι οι τραπεζίτες επιμένουν πως δεν θα ξεπεράσουν τα 3,5-4 δισ. ευρώ!

Το ποιος έχει δίκιο θα το δείξει η ιστορία. Επί της παρούσης, ωστόσο, πέραν της οικονομικής προσαρμογής και του ξεκάθαρου μηνύματος της ΤτΕ για μη χαλάρωση, όπως ακριβώς πιστεύει και η Φρανκφούρτη, μπαίνει στο τραπέζι ξανά το ζήτημα της bad bank ούτως ώστε να λειτουργήσει συμπληρωματικά των Ηρακλή Ι και ΙΙ.

ΕΚΤ: Καταστροφή ένα πιθανό μπλόκο στο Ταμείο Ανάκαμψης

Η κοινή στάση Φρανκφούρτης – ΤτΕ – Καθημερινής, και η bad bank

Υπό αυτή την έννοια Φρανκφούρτη και ΤτΕ διά μέσου του κ. Πλασκοβίτη κρατούν ενιαία στάση, ενώ τίθεται ξανά το θέμα της bad bank.

Τη λογική αυτή στηρίζει ξεκάθαρα και προβάλλει η ναυαρχίδα της δεξιάς παράταξης «Καθημερινή» μέσα από το πρωτοσέλιδο σημείωμα του διευθυντή της Αλέξη Παπαχελά!

Ξαφνικά όλοι συντονισμένα μιλούν για οικονομική και δημοσιονομική προσαρμογή, χτυπούν κώδωνα κινδύνου και βάζουν φρένο στην κυβέρνηση όσον αφορά σε παροχές, δημόσιες επενδύσεις, αποκατάσταση πληγέντων!

Το ζήτημα της οικονομικής προσαρμογής

Πρόκειται για μια κριτική στην κυβέρνηση, εμπεριστατωμένη τεχνοκρατικά και με αφετηρία την Φρανκφούρτη και τα εν Ελλάδι στηρίγματά της, που αποσκοπεί να ανακόψει την κυβέρνηση, να την συγκρατήσει από υπερβολές, τονίζοντας μεταξύ άλλων την αναγκαιότητα οι τράπεζες να εξυγιανθούν (και μέσω bad bank) ούτως ώστε να δύνανται να χρηματοδοτήσουν επιχειρήσεις, νοικοκυριά, οικονομία, επενδύσεις.

Συσπείρωση κυβέρνησης – τραπεζιτών

Μοιραία η προσέγγιση αυτή προκαλεί αντισυσπειρώσεις όλων όσοι θεωρούν πως πρόκειται για κινδυνολογία η οποία από τη μια πλευρά αποσκοπεί στο να περάσει το θέμα της bad bank που κυβέρνηση και τραπεζίτες αρνούνται, και από την άλλη εκδοτικά συμφέροντα πιέζουν σε κρίσιμη χρονική στιγμή ούτως ώστε να αποκτήσουν περαιτέρω παρέμβαση και ρόλο στα ανοιχτά ζητήματα διαγωνισμών, προμηθειών, εξοπλιστικών προγραμμάτων καθώς και προώθησης ευρύτερα «ημέτερων» φίλων επιχειρηματιών!

Υπό αυτό το πρίσμα είναι προφανής η συσπείρωση κυβέρνησης-τραπεζιτών σε έναν πόλο απέναντι στους φόβους της Φρανκφούρτης και των εγχώριων συνομιλητών της.