Δεν αστειεύονται οι ιταλικές τράπεζες που φαίνεται να κάνουν βήματα ταχύτατα έναντι των υπολοίπων της Ευρώπης σε όλους τους τομείς. Κυρίαρχο ζήτημα τα κοινοτικά κονδύλια που θα διοχετευτούν στο πλαίσιο της πράσινης ανάπτυξης.
Ιταλικές Τράπεζες: Διαφοροποίηση εργασιών- Ενέργειες
Oι ιταλικές τράπεζες διαφοροποιούν τις εργασίες τους, δεν πρεσβεύουν το δόγμα όλοι για όλα και επεκτείνονται, εκπονώντας καινούρια business plans.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η BPER που διοχετεύει δυνάμεις στην πιστωτική επέκταση και στο wealth.
Με συνολικά έσοδα 5,4 δισ. ευρώ το 2024 εκτιμά έσοδα 5,5 δισ. ευρώ το 2027 παρά την πτώση των επιτοκίων.
Από την πλευρά της, η Unicredit που ως τράπεζα ενδιαφέρει και λόγω της συμμετοχής της στην Alpha Bank χτυπά με τρόπο έξυπνο το μαλακό υπογάστριο της γερμανικής οικονομίας, στηριζόμενη στους ευρωπαϊκούς κανόνες. Και παρά τη μεγάλη αντίθεση που κατ’ αρχήν εξέφρασε η αδύναμη Καγκελλαρία, από την πλευρά του ο SSM φαίνεται να δίνει στήριξη στον Andrea Orcel ενώ τα ΜΜΕ στην γείτονα υποστηρίζουν πως η τράπεζα μπορεί να πάρει πράσινο φως για την απόκτηση του 29,9% της Commerzbank ακόμη και μέσα στον Οκτώβριο.
Είναι δε πολύ χαρακτηριστικό το γεγονός πως το Βερολίνο αν και δήλωνε άγνοια των προθέσεων των Ιταλών φαίνεται πως τελικώς γνώριζε, σύμφωνα με δημοσιεύματα που υπήρξαν στα διεθνή πρακτορεία.
Μήνες πριν από την αγορά του μεριδίου της Commerzbank , οι διευθυντές της Unicredit Piazza Gae Aulenti και ο πρόεδρος Pier Carlo Padoan συναντήθηκαν με υψηλόβαθμα στελέχη της γερμανικής κυβέρνησης για να εξηγήσουν τις προθέσεις της τράπεζας.
Συγχρόνως οι ιταλικές τράπεζες φρόντισαν να δώσουν υψηλά μερίσματα στους μετόχους τους κρατώντας ανοιχτές τις πόρτες στις αγορές κεφαλαίων αν και εφόσον χρειαστούν κεφάλαια για την επέκτασή τους. Προς το παρόν όπως και όλες οι ευρωπαϊκές τράπεζες διαθέτουν ισχυρή ρευστότητα.
Ποιοι είναι οι στόχοι
Τι κρύβεται όμως πίσω από την ανασύνταξη του πιστωτικού συστήματος της Ιταλίας.
Κάποιοι αναφέρουν πως η έκθεση Ντράγκι πέρα από την επικοδομητική κριτική κρατάει και ένα πράσινο κλειδί.
Ο κεντρικός πυλώνας της έκθεσης Ντράγκι είναι η πρόταση για δημόσιο πρόγραμμα πράσινων επενδύσεων της τάξης του 5% του συνολικού ευρωπαϊκού εισοδήματος μέσω νέου κοινού χρέους που δεν πρέπει να επιβαρύνει τα αδύναμα κράτη-μέλη, αλλά να είναι κοινό χρέος.
Αυτό μεταφράζεται αριθμητικά σε κοντά 400 δισ. ετησίως για ενεργειακές επενδύσεις μέχρι το 2030 που κάτω από τις όποιες συνθήκες θα μοχλευτούν μέσα από τις τράπεζες.
Το στοιχείο αυτό θα οδηγήσει σε ένα προβάδισμα τις τράπεζες που είναι καλύτερα τοποθετημένες πανευρωπαϊκά. Αυτό ακριβώς λοιπόν επιδιώκουν τα ιταλικά πιστωτικά ιδρύματα σε μια κούρσα κυριαρχίας στον ευρωπαϊκό πιστωτικό χάρτη.
