Οι σχέσεις της Τράπεζας της Ελλάδος με την Ελληνική Ένωση Τραπεζών (ΕΕΤ) ποτέ δεν ήταν φανερά τουλάχιστον εχθρικές, αλλά και ποτέ δεν βρίσκονταν στο καλύτερό τους επίπεδο, τέτοιο που να μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι υπάρχει σε όλα τα θέματα αγαστή συνεργασία.

Για να αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε την πραγματική διάσταση και κυρίως τις αιτίες που γεννούν αυτή την ιδιότυπη και υφέρπουσα αντιπαλότητα, θα πρέπει να πάει αρκετά πίσω το κοντέρ του χρόνου και να λάβει υπόψη του προσωπικές σχέσεις και επιδιώξεις.

Μία εικόνα, που φυσικά δεν ήταν η πρώτη, πήραμε όλοι όταν τέθηκε το θέμα της ρύθμισης των κόκκινων δανείων και η μεν Τράπεζα Ελλάδος πρότεινε τη δική της φόρμα, ενώ ο τότε αρμόδιος για το θέμα υφυπουργός, Γιώργος Ζαββός, σε πλήρη συνεννόηση με τις περισσότερες διοικήσεις των τραπεζών, φυσικά και με τις ευλογίες της ΕΕΤ, πρότεινε το σχέδιο “Ηρακλής”, το οποίο και κατίσχυσε της πρότασης της Τράπεζας της Ελλάδος.

Λέγεται μάλιστα, χωρίς φυσικά ποτέ να επιβεβαιωθεί, ότι με αφορμή αυτό το μείζον θέμα υπήρξε η πρώτη μεγάλη ρήξη στις μέχρι τότε άριστες σχέσεις του προέδρου της ΕΕΤ, Βασίλη Ράπανου και του διοικητή της ΤτΕ, Γιάννη Στουρνάρα.

Κόντρες και μάλιστα πέραν της συνήθους έντασης, υπήρξαν κατά το ίδιο επίμαχο διάστημα και με άλλα κορυφαία τραπεζικά στελέχη, προέδρους και διευθύνοντες συμβούλους των τεσσάρων συστημικών τραπεζών, διαταράσσοντας τις σχέσεις μεταξύ της κεντρικής τράπεζας και των τραπεζών, που αναζητούσαν απεγνωσμένα σωσίβιο για τα κόκκινα δάνεια, χωρίς να ματώσουν άλλο οι ισολογισμοί τους.

Στο παρασκήνιο δε λέγεται ότι ειπώθηκαν τότε, “πολύ βαριά… γαλλικά”, τα οποία έχουν στιγματίσει τις περαιτέρω σχέσεις συγκεκριμένων προσώπων…

Ενοχλεί ορισμένους τραπεζίτες η διάσωση – και η ανάδειξη σε ισχυρό πέμπτο πόλο- της Attica bank!

Η άλλη ανομολόγητη και αθέατη για τους περισσότερους μεγάλη κόντρα μεταξύ των δύο πλευρών, ΕΕΤ και ΤτΕ, εξελίχθηκε καθ΄ όλη τη διάρκεια της προσπάθειας διάσωσης της Attica Bank, μέχρι και την πιο πρόσφατη εξέλιξη της, με την έλευση της Thrivest των Μπάκου-Καϋμενάκη-Εξάρχου και την συνένωση της προοπτικά με την Παγκρήτια τράπεζα και το ελληνικό δίκτυο της HSBC.

Η δημιουργία ενός πέμπτου ισχυρού τραπεζικού πόλου, ο οποίος μάλιστα έχει αναφορές και ρίζες στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της χώρας, που τις έχουν ξεχάσει οι συστημικές τράπεζες και δεν μπορούν καν να πλησιάσουν στα δανειοδοτικά προγράμματά τους, σαφώς δεν αποτελεί επιθυμητή κατάσταση και εξέλιξη για αυτές.

Κάποια μάλιστα μεγαλοστελέχη συστημικών τραπεζών, μιλούν με υποτιμητικό τρόπο για το όλο εγχείρημα που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, θεωρώντας “πιο βολική” την περίπτωση της Optima Bank, που βρίσκεται και σε διαδικασία εισαγωγής της στο Χρηματιστήριο.

Το θέμα είναι, όμως, ότι ο νέος στρατηγικός του ενιαίου σε λίγο τραπεζικού σχήματος, δεν έχει κακές σχέσεις με τις συστημικές τράπεζες, αντιθέτως διατηρεί άριστες σχέσεις, άλλωστε μέσω αυτών έχει φέρει στη χώρα πολύ μεγάλες καταθέσεις και δεν επιθυμεί καμία κόντρα ή ρήξη.

Άλλωστε, ήταν, είναι και θα παραμείνει “εκτός πεδιάς” σε αυτό το θέμα, το οποίο ούτε δημιούργησε ούτε θέλει να εμπλακεί σε αντιπαραθέσεις που δεν τον αφορούν!

Διαβάστε περισσότερα