Ο Γιώργος Σεϊταρίδης ύστερα από αρκετά χρόνια απουσίας από τα καλλιτεχνικά δρώμενα και τη δημοσιότητα, επέστρεψε στο θέατρο, αυτή τη φορά μέσα από την παράσταση «Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν». Ο ηθοποιός μίλησε για την απόφασή του να απομακρυνθεί από την Αθήνα, για τη ζωή που έστησε μακριά από τους θορύβους της πόλης, αλλά και για το πώς αυτή η απόσταση τον βοήθησε να καταλάβει ότι το θέατρο, τελικά, δεν τον είχε εγκαταλείψει ποτέ.
Συγκεκριμένα ο ηθοποιός μίλησε στην κάμερα της εκπομπής Breakfast@Star και περιέγραψε πως τα χρόνια που έζησε εκτός πρωτεύουσας συνοδεύτηκαν από έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, με άλλους ρυθμούς και προτεραιότητες. Όπως τόνισε, η απόφαση της επιστροφής δεν ήταν αποτέλεσμα ενός ξαφνικού ξεσπάσματος, αλλά μιας εσωτερικής διεργασίας που ωρίμαζε αργά και σιωπηλά.
«Τα χρόνια που έλειπα από την Αθήνα, μου έλειψε το θέατρο και αυτός ήταν και ο λόγος που αποφασίσαμε μαζί με τη σύντροφό μου να επιστρέψουμε. Είχαμε τακτοποιηθεί, είχαμε πάρει τη σειρά μας, ζούσαμε όμορφα, με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής», σημείωσε αρχικά.
Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι για μεγάλο διάστημα πάλευε με τον εαυτό του προκειμένου να μην αναγνωρίσει την ανάγκη του για επιστροφή στη σκηνή, προσπαθώντας ακόμη και να πείσει τον εαυτό του ότι αυτή η επιθυμία δεν υπήρχε πλέον. «Πέρασαν στιγμές που φοβόμουν να παραδεχτώ πως θέλω να επιστρέψω. Προσπαθούσα να το σβήσω από μέσα μου, έκανα ότι δεν υπάρχει, αλλά όλο αυτό φούντωσε και δεν με άφηνε να ησυχάσω. Κατάλαβα ότι ο μόνος τρόπος να ηρεμήσω ήταν να το δοκιμάσω ξανά και ό,τι είναι να γίνει, ας γίνει», τόνισε.
Αναφερόμενος στην περίοδο που έζησε στο Πήλιο, μίλησε για τη βαθιά σύνδεση που ένιωσε με τη φύση και την ανάγκη του να απομονωθεί για να δει πιο καθαρά τον εαυτό του. «Κάποια στιγμή, πριν από χρόνια, πήγα στο Πήλιο, μου άρεσε τόσο πολύ που είπα “εδώ θα πεθάνω”. Όμως κάτι μου έλειπε. Κάτι ζητούσα ακόμα. Πίστεψα ότι στη φύση θα δω ένα κομμάτι της ζωής που αν δεν το ζούσα, δεν θα το έβλεπα ποτέ», είπε.
Παράλληλα, θέλησε να ξεκαθαρίσει ότι η επιλογή του να απομακρυνθεί από την Αθήνα δεν σχετιζόταν με κάποια προσωπική κρίση ή ψυχολογική κατάρρευση, όπως είχε κατά καιρούς διαρρεύσει. «Δεν αποφάσισα να φύγω για κανέναν ψυχολογικό λόγο, για κανένα δράμα. Δεν πήγα για να ξεπεράσω κάτι, ούτε έφυγα επειδή αντιμετώπιζα προβλήματα ή καταχρήσεις όπως λέγεται. Ήταν απλώς μια εσωτερική αναζήτηση. Τίποτα δραματικό. Μόνο ανάγκη για επαναπροσδιορισμό», τόνισε κλείνοντας.
