“Η μη είσοδος του ΜέΡΑ25 στη Βουλή είναι το λιγότερο. Το μείζον είναι ο αποψινός θρήνος της Αριστεράς που αποτύχαμε να μετατρέψουμε την δεκαετή αντίσταση στην μνημονιακή καταστροφή σε προοδευτικό μέτωπο και να αποτρέψουμε την μετατροπή της οργής σε Ακροδεξιό ρεύμα. Τίποτα βέβαια δεν χάθηκε οριστικά”,
Το μήνυμα του Γιάννη Βαρουφάκη μετά τις εκλογές που άφησαν το κόμμα του έξω από την Βουλή ήταν πως το Μέρα 25 δεν καταρρέει, αλλά “μαζί προχωράμε” και παραμένει στην ηγεσία του τουλάχιστον μέχρι το συνέδριο του κόμματος. «Όπως δεν ήμουν Τσίπρας το 2015, δεν θα γίνω Τσίπρας σήμερα» συμπλήρωσε αργότερα.
“Ουδείς αναντικατάστατος, ναι. Αλλά κι ουδείς δικαιούται να αφήσει το ΜέΡΑ25 ακυβέρνητο, χωρίς διαδικασία διαδοχής, πριν το καλοκαίρι, στο δρόμο για το Συνέδριο. Θα επρόκειτο για κλασική αστική ολιγαρχική στάση του τύπου: «μετά από εμένα το χάος». Το ίδιο και μια ανθρωποθυσία συνοδοιπόρων γύρω μου ώστε να μείνω εγώ αλώβητος την ώρα που ικανοποιείται το αίτημα κάποιων για χαρακίρι «υπευθύνων». Έχω υποχρέωση στον κόσμο που μας σταματά στο δρόμο, που μας λέει «μην τα παρατήσετε». Έχω υποχρέωση σε εσάς να εγγυηθώ, τουλάχιστον μέχρι το Συνέδριο, την ανασυγκρότηση του ΜέΡΑ25”.
Η ανασυγκρότηση ωστόσο άρχισε με την διαγραφή της Σοφίας Σακοράφα που πρόλαβε να αποχωρήσει επειδή “τον περασμένο Φλεβάρη, η Σοφία έπληξε όλους μας βραβεύοντας τον Αχιλλέα Μπέο – τον ακροδεξιό, μισογύνη παράγοντα της νύχτας και κόκκινο πανί για όλα τα κινήματα της περιοχής’. Ο Γραμματέας λέει στην επιστολή του για την διαγραφή της πως υπήρξε γενναιόδωρος “τότε όταν η Σοφία αρνήθηκε να ζητήσει συγγνώμη από τους προοδευτικούς ανθρώπους του Βόλου”. Αλλά στις αρχές Ιουνίου “νέα φωτογραφία-κόλαφος είδε το φως της δημοσιότητας με την Σοφία σε εγκάρδια χειραψία με τον… Βαγγέλη Μαρινάκη – τον ολιγάρχη που κατονομάζαμε, με προσωπικό κίνδυνο, στη Βουλή”.
Μια αποχώρηση από το ψηφοδέλτια πριν τις εκλογές του Απόστολου Λουλουδάκη είχε περάσει απαρατήρητη τότε . ‘Το σύνδρομο δυστυχώς του Ζαχαριαδισμου έχει εισχωρήσει βαθειά στην πολιτική μας ζωή ακόμη και στα αστικά κόμματα και μας καταδιώκει δεκαετίες τώρα .Ανήλθαν στην εξουσία με την στήριξη και την ψήφο μας το 2015 και την επόμενη μέρα ξεκίνησαν τις διώξεις και τον αποκεφαλισμό αυτών που δεν ανήκαν στον σκληρό πυρήνα του κόμματος του τρία τις εκατό … Αφού αποκεφάλισαν κυριολεκτικά ενοχλητικούς συντρόφους που πορεύτηκαν μαζί τα δύσκολα χρόνια που πάλευαν για την επιβίωση τους , άνοιξαν την πόρτα σε στελέχη του διεφθαρμένου ΠΑΣΟΚ και της Δεξιάς με μοναδικό στόχο την ενσωμάτωση στο κόμμα των πελατειακών τους δικτύων που οδήγησαν στον εκφυλισμό και στις αλλεπάλληλες ήττες . Μηχανισμοί και γραφειοκρατικές δομές από επαγγελματικά στελέχη υποκατέστησαν τα πολιτικά όργανα του κόμματος ,επέβαλαν συνεργασίες με συνοπτικές διαδικασίες που μετέτρεψαν το κόμμα σε ένα αριστεριστικο ακτιβιστικο μόρφωμα και με χυδαίες μεθόδους κατηύθυναν από την Αθήνα τις σταυροδοσίες σε αρεστούς της παρέας των επαγγελματικών στελεχών ..Παρέδωσαν οριστικά το κόμμα που με ιδρώτα και θυσίες στείλαμε στην Βουλή το 2019 στα γκρουπούσκουλα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και άλλαξαν την φυσιογνωμία του κόμματος’.
Τα μηνύματα του Γιάνη Βαρουφάκη μετά την ήττα στις εκλογές στα οποία ο ίδιος χαρακτηρίζει τον εαυτό του γενναιόδωρο και αναντικατάστατο που δεν δικαιούται να αφήσει το ΜέΡΑ25 ακυβέρνητο, χωρίς διαδικασία διαδοχής, αποκαλύπτουν μια αλαζονική, έως μοναρχική και ναρκισσιστική συμπεριφορά ενός “εγώ που δεν κρύβει ο “Γραμματέας”. Δυστυχώς ο Γιάνης που ήταν βέβαιο πριν τις εκλογές ότι το κόμμα του μπαίνει στη Βουλή ώσπου ήρθαν οι “Δήμητρες” κατανάλωσε την εμπιστοσύνη όσων των ακολούθησαν σε μια προσπάθεια όχι για ένα ριζοσπαστικό κόμμα, αλλά ένα προσωπικό μηχανισμό.
Αυτό που επιδίωξη ήταν να δικαιωθεί ιστορικά για το 2015 όταν ως υπουργός Οικονομικών διαβεβαίωνε τους πολίτες ότι «οι τράπεζες ανοίγουν την Τρίτη – με σίγουρη συμφωνία», ότι θα “τρέξουν να μας δανείσουν με τις πυτζάμες”. Το αποτέλεσμα ήταν μια εικόνα που επανέφερε η Νέα Δημοκρατία στη μνήμη των ψηφοφόρων με τις ουρές στις τράπεζες όταν το υπουργείο άλλαζε θέση ανά τέσσερις ώρες, αλλά τον πρόλαβε ο ως πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας.
Κι ένα παιδί θα καταλάβαινε πως ο υπουργός Οικονομικών τότε αυτοσχεδίαζε με βάση την έμπνευση της στιγμής όταν έγινε θέμα στα μίντια όλου του κόσμου, πότε με τις εκπληκτικές δηλώσεις του, πότε με το ντύσιμό του ή το περίφημο «Ουάου».Η δήλωση ότι “το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου θα μείνει στην παγκόσμια ιστορία ως μοναδική στιγμή που ένας μικρός ευρωπαϊκός λαός όρθωσε το ανάστημά του εναντίον της Χρεοδουλοπαροικίας» έδειξε ότι ο Γιάνης, ένας ιδιοφυής και νάρκισσος επαναστάτης ή ένας αλαζονικός «τζογαδόρος» που έπαιξε τη χώρα του στα ζάρια δεν έχει αντιληφθεί τι συνέβη γιατί δεν θέλει.
Για την ιδιοφυία του Βαρουφάκη -την ίσως παρανοϊκή- δεν μετρά η τυπική λογική, όσο το παιχνίδι. Μερικοί βλέπαν στο βλέμμα του τότε υπουργού πως το μάτι του γυάλιζε όταν είχε περιγράψει αυτό που θα συνέβαινε: «Σε είκοσι λεπτά θα είχαν στεγνώσει όλα τα ΑΤΜ. αύριο το πρωί οι ουρές έξω από τις τράπεζες θα ήταν ατελείωτες και μετά από μια ώρα οι τράπεζες θα κατέβαζαν τα ρολά. Η οικονομία θα κατέρρεε».
Ο πρώην υπουργός πίστευε ότι οι δανειστές θα έκαναν ουρά να μας δανείσουν! Ωστόσο ανατριχιάζει στην ιδέα εθνικού νομίσματος την ίδια στιγμή που την επιδιώκει. Γιατί “μέχρι το κράτος να παράξει το νέο νόμισμα (κάτι που παίρνει βδομάδες), η χώρα θα είχε βυθιστεί στο απόλυτο σκότος”.
Ο οικονομολόγος δεν ήταν παρά ένας -καλός- συγγραφέας:”Η κατάργηση του κοινού νομίσματος θα οδηγήσει στο σπάσιμο του γαλλο-γερμανικού άξονα. Το Παρίσι θα βρεθεί λοιπόν από την απέναντι όχθη του Ρήνου, σε μια λατινική νομισματική ένωση με την Ιταλία και την Ισπανία. Το νέο μάρκο (!) θα φέρει ύφεση. Η νέα ένωση θα ξεκινά από τον Ρήνο και θα αγγίζει την τέως Σοβιετία. Η γερμανική βιομηχανία θα χάσει σημαντικό μέρος των εξαγωγών της προς την Κίνα. Η Ευρώπη θα μπει σε πολιτικές και οικονομικές περιπέτειες. Ο θάνατος του ευρώ θα σπρώξει την οικουμένη σε μια βαθιά Παγκόσμια Ύφεση”.
Οι τελευταίες παρεμβάσεις του δεν έπεισαν τους ψηφοφόρους ή μάλλον τους έπεισαν ότι δεν άλλαξε καθόλου από τότε που έλεγε: «Υπόσχομαι «αίμα και δάκρυα», «Γιατί όχι να το κάνουμε Κούγκι».
Ο ναρκισσισμός συνδυάζεται πολύ καλά με τον βολονταρισμό καθώς νομίζει πως η Ελλάδα είναι χώρα της Λατινικής Αμερικής και ο ίδιος κάτι σε Τσε Γκεβάρα. Οι θεωρίες του ότι …το Βέλγιο θα εξαφανιζόταν ή Γερμανία θα φύγει από το ευρώ δείχνουν μια καλπάζουσα και μάλλον αρρωστημένη φαντασία. Ο δόκτορας έπαιζε με την ελληνική οικονομία όπως θά παιζε play station και μάλλον το διασκέδαζε πολύ, φροντίζοντας πάντα να ταιριάζει τις εκκεντρικές δηλώσεις του- π.χ. «χρεοκοπήστε άφοβα!»- με το ντύσιμό του. Πιθανόν και να έκανε δηλώσεις ανάλογα με το τι φορούσε.
Ο άνθρωπος που χειριζόταν τις τύχες της χώρας ενδέχεται να είναι ένας μυθομανής όταν έλεγε πως η μητέρα του ήταν ακροδεξιά τρομοκράτισσα με εντολή να παρακολουθεί τον άντρα που τελικά παντρεύτηκε ή ότι ι ο θείος του ήταν στη Ζίμενς στέλεχος, αλλά και βομβιστής που καταδικάστηκε μάλιστα σε θάνατο – όταν είχε καταργηθεί η θανατική ποινή!
Η εμφάνισή του πριν τις εκλογές με “βενσερέμος” κατά της ολιγαρχίας και θεωρίες για νομίσματα και “Δήμητρες” -που μπορεί να είναι πρωτοποριακές, αν δεν είναι απλώς εντυπωσιακές- και μετά τις εκλογές με δηλώσεις με πολλά “εγώ”δείχνουν ότι δεν έχει αντιληφθεί ότι έχει τελειώσει με την πολιτική. Ωστόσο ο “Γραμματέας” που λέει ο ίδιος για τον ευατό του πως είναι “γενναιόδωρος”, πως είναι αναντικατάστατος -ναι!- και πως θα δρομολογήσει ο ίδιος την Διαδοχή Του θα πρέπει να συμφιλιωθεί με την ιδέα πως οι θεατές βαρέθηκαν το έργο και τον κατέβασαν από την πολιτική σκηνή.
Αν όχι η Βουλή, το… θέατρο, η επιστήμη, η λογοτεχνία χρειάζονται έναν ιδιοφυή -ίσως παρανοϊκό- σταρ και οι οπαδοί του θα πρέπει να περιμένουν νέο έργο, αφού άλλωστε “τίποτα δεν τέλειωσε οριστικά”.
