Κρίση αντιμετωπίζουν οι γαλλικές βιοτεχνίες ένδυσης. Ο «μεταπανδημικός κόσμος» που οραματίστηκαν πολλοί κατά την κρίση του Covid-19 το 2020 – όπου οι καταναλωτές θα «αγόραζαν λιγότερα, αλλά καλύτερα» και η κυβέρνηση θα στήριζε τον εγχώριο κλάδο – δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, αναφέρει ο Ζερόμ Περμινζέα, συνδιευθυντής του βρετονικού brand Le Minor.

Η αναλογία των ρούχων που φτιάχνονται στη Γαλλία παραμένει περίπου στο 4% των ετήσιων πωλήσεων του κλάδου, σύμφωνα με το Γαλλικό Ινστιτούτο Μόδας. Ο πληθωρισμός μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022 και η άνοδος των μισθών αύξησαν το κόστος παραγωγής. Έτσι, οι κατασκευαστές των παραδοσιακών μάλλινων ναυτικών πουλόβερ δυσκολεύονται πλέον να προσφέρουν ένα γαλλικό μοντέλο κάτω από 180 ευρώ έναντι 150 ευρώ το 2022, εκτιμά ο Ερβέ Κουλουμπέλ, διευθύνων σύμβουλος της Royal Mer.

Το «Made in France» έχει ξαναγίνει μια μικρή εξειδικευμένη αγορά, αναγνωρίζει η Καρίνα Ρενουίγ-Τιμπεργκιέν, συνδιευθύντρια της βιοτεχνίας πλεκτών MLT στο Ροάν, στην κεντρική Γαλλία.

Οι Γάλλοι θέλουν να αγοράζουν εγχώρια αλλά δεν μπορούν

Στο τέλος του 2023, σχεδόν το 90% των Γάλλων καταναλωτών δήλωναν ότι ήθελαν να αγοράζουν περισσότερα γαλλικής κατασκευής προϊόντα, σύμφωνα με δημοσκόπηση της OpinionWay. Στην πράξη όμως, η μειωμένη αγοραστική δύναμη οδηγεί πολλούς στα φθηνά ρούχα, καινούργια ή μεταχειρισμένα. Η τιμή παραμένει ο σημαντικότερος παράγοντας επιλογής, πολύ πάνω από την ποιότητα ή τον τόπο κατασκευής.

Η εκρηκτική άνοδος της κινεζικής πλατφόρμας Shein έχει «διαταράξει πλήρως την αντίληψη της αξίας των ρούχων», λέει ο Λουντοβίκ Σαμσόν, επικεφαλής της μάρκας LaFrançaise: «Όταν οι άνθρωποι βομβαρδίζονται με διαφημίσεις για ρούχα των 8 ευρώ, δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί ένα πουλόβερ κοστίζει 180».

Λουκέτα, απολύσεις και στροφή στο ηλεκτρονικό εμπόριο

Καθώς τα καταστήματα στο κέντρο των πόλεων χάνουν πελάτες ή κλείνουν, οι Γάλλοι παραγωγοί χάνουν κρίσιμα δίκτυα διανομής.

Ο συνεταιρισμός των καταστημάτων «Made in France», με επικεφαλής την Εμιλί Οβρέ, μετρά πλέον μόνο 25 καταστήματα, έναντι 35 πριν πέντε χρόνια. Η ιδρύτρια του L’Appartement Français παραδέχεται ότι «δεν πληρώνεται κάθε μήνα».

Η πίεση έχει οδηγήσει πολλούς κατασκευαστές σε περικοπές προσωπικού. Η Le Minor, με έδρα τη Βρετάνη, έκλεισε το εργαστήριο της στο Κιμπέρ στο τέλος του 2024 και μείωσε το προσωπικό της στο Γκιντέλ σε 49 άτομα, από 72 το 2022. Η Royal Mer, μεταξύ Σολέ και Νάντης, έχασε 22 εργαζόμενους σε δύο χρόνια.

Για να επιβιώσουν, οι εταιρείες στρέφονται στο διαδίκτυο. Η Maison Lemahieu, στο βόρειο Saint-André-lez-Lille, διαθέτει πλέον 40% του τζίρου της μέσω e-shop.

Η Royal Mer αντλεί 30% των εσόδων της από online πωλήσεις, ενώ η Le Minor με 4 εκατ. ευρώ τζίρο το 2024, πραγματοποιεί το ήμισυ των πωλήσεών της μέσω διαδικτύου και των δύο παριζιάνικων καταστημάτων της. «Σήμερα, οι απευθείας πωλήσεις είναι το μόνο βιώσιμο μοντέλο», εξηγεί ο Περμινζέα.

«Πρέπει να διασπείρουμε τον κίνδυνο,» προσθέτει ο Ζαν-Γκι Λε Φλοκ, διευθύνων σύμβουλος της Armor Lux, η οποία διαθέτει 100 καταστήματα και 15 εκατ. ευρώ online πωλήσεις επί συνόλου 130 εκατ. ετησίως.

Πολύ ακριβό για το κράτος

Παρά τις δυσκολίες, οι γαλλικές βιοτεχνίες επεκτείνουν την παραγωγή τους σε επαγγελματικά ενδύματα.
Η Armor Lux επιβιώνει χάρη στις στολές των υπαλλήλων της La Poste και της SNCF, οι οποίες όμως κατασκευάζονται σε μεγάλο βαθμό στη Βόρεια Αφρική και την Ασία.

Η συμμετοχή σε δημόσιους διαγωνισμούς θεωρητικά θα μπορούσε να δώσει ώθηση στο «Made in France», αλλά στην πράξη είναι περίπλοκη και δαπανηρή.

Οι ελπίδες για τις συμβάσεις «πουλόβερ και ζέρσεϊ» του στρατού στο τέλος του 2024 διαψεύστηκαν.
Αν και ορισμένες εταιρείες όπως Saint James, Leo Minor και Paul Boyé Technologies κέρδισαν παραγγελίες, οι μικρές βιοτεχνίες έμειναν εκτός.

Επιπλέον, τα ενδύματα δεν θα παραχθούν εξ ολοκλήρου στη Γαλλία, ορισμένες φάσεις θα εκτελεστούν στο εξωτερικό, όπως στη Μαδαγασκάρη, στο Μαρόκο και στην Ινδία.

Διαβάστε ακόμη: