Κάθε μέρα στο Λονδίνο, χιλιάδες επιβάτες μιας κεντρικής γραμμής του Μετρό κάνουν μια υπόγεια παράκαμψη γύρω από τα τεράστια υπόγεια θησαυροφυλάκια της Τράπεζας της Αγγλίας, φέρνοντάς τους όσο πιο κοντά γίνεται στα 500 δισεκατομμύρια δολάρια χρυσού που κατέχει η τράπεζα για λογαριασμό κρατών, εμπορικών τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Οι συρμοί του μετρό έρχονται τόσο κοντά που το προσωπικό στα θησαυροφυλάκια αναφέρει μερικές φορές ότι ακούει ένα βουητό καθώς περνούν.

Σύμφωνα με το Bloomberg, από τον Ιανουάριο, η μικρή ομάδα που επιβλέπει τα αποθέματα εργάζεται για να «ξεθάψει» ράβδους χρυσού για παράδοση σε traders οι οποίοι έχουν εκμεταλλευτεί μια σπάνια ευκαιρία αρμπιτράζ που δημιουργήθηκε από την εικασία ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα επιβάλει δασμούς στο πολύτιμο μέταλλο, μαζί με μια γκάμα άλλων εισαγόμενων αγαθών.

Ενώ οι συναλλαγές μπορούν να ξεκινήσουν με ένα κλικ του ποντικιού, οι ράβδοι πρέπει να μετακινηθούν σε τέτοιο όγκο που έχει εκθέσει σοβαρά υλικοτεχνικά προβλήματα στην παγκόσμια αγορά χρυσού.

Οι φύλακες των θησαυροφυλακίων της Τράπεζας είναι πιο απασχολημένοι από ό,τι ήταν εδώ και χρόνια, οι εταιρείες εργάζονται υπερωρίες και τα διυλιστήρια είναι κλεισμένα για μήνες με παραγγελίες για την αναμόρφωση ράβδων χρυσού από το Λονδίνο σε μορφή που μπορεί να παραδοθεί στην προθεσμιακή αγορά των ΗΠΑ.

Η ασφάλεια των θησαυροφυλακίων – που έχει αποδειχθεί επί αιώνες – και το πόσο φθηνό είναι να αποθηκεύεις χρυσό εκεί, σε σχέση με τα εμπορικά θησαυροφυλάκια που αποτελούν το υπόλοιπο της αγοράς χρυσού του Λονδίνου, σημαίνει ότι οι κάτοχοι σπάνια μετακινούν τις ράβδους τους. Αλλά τώρα, μετακινούν τον χρυσό με τον ταχύτερο ρυθμό εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Πάνω από 20 εκατομμύρια ουγγιές τύπου troy, αξίας περίπου 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων, έχουν εισέλθει στα αποθετήρια του χρηματιστηρίου Comex της Νέας Υόρκης από την ημέρα των αμερικανικών προεδρικών εκλογών, με το μεγαλύτερο μέρος τους να προέρχεται από την αγορά χρυσού του Λονδίνου – τη μεγαλύτερη στον κόσμο.

Οι κινήσεις αυτές έχουν γίνει θέμα συζήτησης στην αγορά, όπου οι τιμές του χρυσού έφτασαν σε νέο υψηλό ρεκόρ λίγο κάτω από τα 3.000 δολάρια ανά ουγγιά. Το ράλι – το οποίο είδε τις τιμές του χρυσού στις ΗΠΑ να αυξάνονται ταχύτερα από οπουδήποτε αλλού – οφείλεται εν μέρει στην ανησυχία ότι η οικονομική πολιτική του Τραμπ θα μπορούσε να επιβαρύνει σημαντικά την παγκόσμια ανάπτυξη.

Αυτό σημαίνει ότι αγοράζοντας χρυσό spot στο Λονδίνο και πουλώντας ένα αντίστοιχο συμβόλαιο μελλοντικής εκπλήρωσης στις ΗΠΑ, οι traders ήταν σε θέση να αποκομίσουν ένα υγιές εγγυημένο κέρδος περίπου 50 δολαρίων ανά ουγγιά – το οποίο θα μπορούσε να μεταφραστεί σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια δεδομένων των σχετικών όγκων. Το ασφάλιστρο της Νέας Υόρκης μειώθηκε έκτοτε σε πιο φυσιολογικά επίπεδα, περίπου 10 δολάρια ανά ουγγιά, αλλά πρέπει να αποσυρθεί ακόμη πολύς χρυσός για να καλυφθούν οι υποχρεώσεις των εμπόρων που πούλησαν συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης στην αμερικανική αγορά.

Για να αποκομίσουν τα μέγιστα δυνατά κέρδη από το εμπόριο, οι επενδυτές στις παγκόσμιες τράπεζες, όπως η JPMorgan Chase  και η HSBC Holdings  βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα στην Τράπεζα της Αγγλίας, οι οποίοι διεκπεραιώνουν τα αιτήματά τους για την απόσυρση μετάλλων αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων από το θησαυροφυλάκιό τους.

«Αυτό που συμβαίνει στην αγορά του Λονδίνου είναι ένα βραχυπρόθεσμο υλικοτεχνικό ζήτημα, αλλά έχει πραγματικές συνέπειες», δήλωσε ο Τζον Ριντ, ανώτερος στρατηγικός αναλυτής της αγοράς στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Χρυσού. «Δεν υπάρχει τόσο πολύς χρυσός στο Λονδίνο όσο συνήθως, αλλά και πάλι, υπάρχει ακόμα πολύς χρυσός. Μόλις μπορέσει να μεταφερθεί από την Τράπεζα της Αγγλίας, τότε όλα θα πρέπει να ηρεμήσουν».

Η κεντρική τράπεζα αρνήθηκε να σχολιάσει το θέμα αυτό, αλλά ο υποδιοικητής για τις αγορές και τις τράπεζες Ντέιβ Ράμσντεν δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου στις 6 Φεβρουαρίου πως «ο χρυσός είναι ένα φυσικό περιουσιακό στοιχείο, οπότε υπάρχουν πραγματικοί υλικοτεχνικοί περιορισμοί και περιορισμοί ασφαλείας».

«Χρειάζεται χρόνος», προσέθεσε ο Ράμσντεν, «και το υλικό είναι επίσης αρκετά βαρύ».

Υπερωρίες

Στα διασταυρούμενα πυρά αυτού του υπερατλαντικού εμπορίου βρίσκεται μια ομάδα από περίπου 15 άτομα τα οποία είναι και το προσωπικό της Τράπεζας της Αγγλίας που έχει περάσει από πολλές δοκιμασίες μέχρι να προσληφθεί.

Όταν ένας πελάτης υποβάλλει αίτημα ανάληψης, αναλαμβάνουν τη σωματικά απαιτητική διαδικασία του να «ξεθάψουν» τις ράβδους – η καθεμία από τις οποίες ζυγίζει 12,5 κιλά – από τα θησαυροφυλάκια που είναι διασκορπισμένα σε δύο υπόγειους ορόφους, σύμφωνα με πληροφορίες του Bloomberg. Ως δημόσιος οργανισμός, η Τράπεζα της Αγγλίας δεν μπορεί να δικαιολογήσει το κόστος μιας μεγαλύτερης μόνιμης ομάδας για να χειριστεί αυτές τις σπάνιες εξάρσεις δραστηριότητας – η τελευταία ήταν κατά τη διάρκεια της πανδημίας το 2020 – και η ασφάλεια καθιστά πιο δύσκολη την πρόσληψη προσωρινών εργαζομένων.

Για την αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων, το προσωπικό συνήθως πληρώνεται υπερωρίες για να καθαρίσει την εκκρεμότητα το συντομότερο δυνατό. Αλλά μια ιδιορρυθμία του συστήματος σημαίνει ότι αντί να έχουν δικαίωμα σε οποιαδήποτε μπάρα στην Τράπεζα της Αγγλίας, οι κάτοχοι αποκτούν την κυριότητα συγκεκριμένων ράβδων.

Το προσωπικό πρέπει να εντοπίζει την κάθε μία με το συγκεκριμένο σειριακό αριθμό, γεγονός που μπορεί να περιλαμβάνει τη μετατόπιση και την επανατοποθέτηση πολλών παλετών χρυσού για να βρεθεί ακριβώς αυτή που χρειάζεται, σύμφωνα με άτομα που έχουν άμεση γνώση της διαδικασίας.

Η τράπεζα πρέπει επίσης να διασπείρει τον χρυσό που κατέχει πιο αραιά από ό,τι κάποια άλλα θησαυροφυλάκια, όχι για λόγους ασφαλείας, αλλά λόγω της γεωλογίας. Το Σίτι του Λονδίνου είναι χτισμένο πάνω σε πηλό, και προκειμένου να αποφευχθεί η βύθιση του κτιρίου, η Τράπεζα – η οποία μετακόμισε στο σπίτι της στην Threadneedle Street το 1734 – στοιβάζει το χρυσό σε συγκεκριμένο ύψος.

Όταν η JPMorgan δημοσίευσε πέρυσι μια αγγελία για έναν εργαζόμενο στα ιδιωτικά της θησαυροφυλάκια, προσέφερε μια σπάνια ματιά στο πόσο σωματικά και ψυχικά απαιτητική μπορεί να είναι η δουλειά της μεταφοράς ράβδων. Οι υποψήφιοι έπρεπε να μπορούν να σηκώνουν εύκολα και επανειλημμένα ράβδους συνολικού βάρους 30 κιλών και να είναι ικανοί να μετακινούν 15 μετρικούς τόνους ράβδων σε μια ημέρα. Θα χρειάζονταν επίσης πρώτης τάξεως δεξιότητες επικοινωνίας και αριθμητικής, άδεια χειρισμού περονοφόρου ανυψωτικού μηχανήματος και προσοχή στη λεπτομέρεια. Οι λεπτομέρειες της αμοιβής για τον αδέκαστο, μαθηματικά άρτιο και πολύ δυνατό νικητή υποψήφιο δεν αποκαλύφθηκαν.

Φρενίτιδα

Η Τράπεζα της Αγγλίας κατέχει περίπου 420.000 ράβδους χρυσού και τον Ιανουάριο σημειώθηκε η μεγαλύτερη εκροή από το 2012. Το προσωπικό ανέσυρε περίπου 8.145 ράβδους – κατά μέσο όρο 370 ανά εργάσιμη ημέρα – τον περασμένο μήνα, αλλά εξακολουθεί να έχει δημιουργηθεί ένα ανεκτέλεστο υπόλοιπο εβδομάδων. Μόλις κάθε φορτίο είναι έτοιμο, θωρακισμένα φορτηγά που διαχειρίζονται εταιρείες όπως η Brink’s Co. παραλαμβάνουν το φορτίο στην αυλή ράβδων στο πίσω μέρος της τράπεζας και το μεταφέρουν σε αεροδρόμια στα περίχωρα του Λονδίνου.

Οι τριβές στον πραγματικό κόσμο που εμπλέκονται στην πραγματοποίηση του εμπορίου δεν τελειώνουν όταν το μέταλλο βγαίνει από την Τράπεζα της Αγγλίας ή από τα άλλα θησαυροφυλάκια της πόλης που διαχειρίζονται η JPMorgan, η HSBC και άλλοι. Στο αεροδρόμιο οι ράβδοι φορτώνονται σε εμπορικές πτήσεις σε σωρούς έως και πέντε τόνων.

Αλλά αντί να πετάξουν απευθείας στη Νέα Υόρκη, εκτρέπονται πρώτα σε διυλιστήρια στην Ελβετία, για να μετατραπούν σε μικρότερες ράβδους του 1 κιλού που μπορούν να παραδοθούν έναντι συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης στο χρηματιστήριο Comex της Νέας Υόρκης. Εκεί, υπάρχει μια άλλη φρενήρης έκρηξη δραστηριότητας, καθώς οι εταιρείες τρέχουν για να καταγράψουν τις ράβδους και να τις αποθηκεύσουν σε ιδιωτικά θησαυροφυλάκια που εποπτεύονται από το χρηματιστήριο, σύμφωνα με άτομο που γνωρίζει τη διαδικασία.

Θα έπρεπε να είναι μια σπουδαία επιχείρηση για τα διυλιστήρια αφού, εκτός του ότι είναι πιο απασχολημένα με την αύξηση των συναλλαγών, βγάζουν περισσότερα χρήματα σφυρηλατώντας μικρότερες ράβδους, αλλά τα κέρδη αυτά έχουν δεχθεί πιέσεις από την αύξηση της ζήτησης για μέταλλο spot, η οποία έχει αυξήσει κατακόρυφα το κόστος χρηματοδότησης των διυλιστηρίων.

«Οι παραγγελίες για ράβδους σε κιλά, όχι μόνο στην Argor, αλλά συνολικά στον κλάδο, αυξήθηκαν δραματικά», δήλωσε ο Ρόμπιν Κόλβενμπαχ, διευθύνων σύμβουλος της Argor-Heraeus, ενός διυλιστηρίου πολύτιμων μετάλλων. Προσέθεσε ότι η δυναμικότητα της εταιρείας για τη διύλιση ράβδων κιλού «ήταν πλήρης τον Δεκέμβριο, τον Ιανουάριο και προβλέπεται να είναι πλήρης και τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο».

Η επιστροφή

Το πρώτο σημάδι ότι οι traders συνυπολόγιζαν τον κίνδυνο δασμών του Τραμπ στα μέταλλα – είτε μεμονωμένα είτε ως μέρος ενός συνολικού πακέτου που είχε υποσχεθεί ο πρόεδρος στην πορεία του προς τον Λευκό Οίκο – υλοποιήθηκε στις αρχές του έτους, όταν οι προθεσμιακές τιμές του χρυσού, του αργύρου και του χαλκού άρχισαν να εκτοξεύονται πάνω από άλλους διεθνείς δείκτες αναφοράς τιμών. Ωστόσο, ο Λευκός Οίκος δεν έχει δώσει καμία ρητή ένδειξη ότι θα επιβάλει δασμούς στον χρυσό και πολλοί παρατηρητές της αγοράς πιστεύουν ότι θα τον γλιτώσει. Ο κίνδυνος, ωστόσο, παραμένει.

Οι επενδυτές άρπαξαν σύντομα την ευκαιρία να επωφεληθούν από την εκτίναξη των τιμών του χρυσού στη Νέα Υόρκη και ο αντίκτυπος ήταν άμεσος. Οι traders χαλκού έσπευσαν επίσης να στείλουν μέταλλο στις ΗΠΑ από όλο τον κόσμο και όχι μόνο από τους κορυφαίους παραγωγούς στη Χιλή και το Περού.

Αλλά το παράθυρο για την εκμετάλλευση του arbitrage έχει ήδη κλείσει, λένε οι ειδικοί του κλάδου, γεγονός που θέτει το ερώτημα τι θα συμβεί με το ασυνήθιστα μεγάλο απόθεμα χρυσού που βρίσκεται στις αποθήκες του Comex στις ΗΠΑ.

Όταν το κίνητρο για την εισαγωγή χρυσού στις ΗΠΑ -που παραδοσιακά είναι καθαρός εξαγωγέας του πολύτιμου μετάλλου- εξαφανιστεί, δήλωσε ο Νίκος Καβαλής, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας συμβούλων Metals Focus, είναι πιθανό να υπάρξει ένας κλυδωνισμός στην κατεύθυνση του εμπορίου, καθώς οι φρέσκες ράβδοι του 1 κιλού που έχουν συσσωρευτεί στη Νέα Υόρκη θα σταλούν πίσω στις αγορές του εξωτερικού -είτε για να αναπληρώσουν τα αποθέματα στο Λονδίνο, είτε για να καλύψουν τη φυσική ζήτηση στη Μέση Ανατολή ή την Ασία.

«Αν η κατανάλωση στην Ασία παραμείνει αδύναμη, τότε τα διυλιστήρια θα βγουν κερδισμένα, επειδή θα πρέπει να τις ξαναφτιάξουν σε μεγαλύτερες ράβδους για το Λονδίνο – πράγμα που σημαίνει περισσότερες χρεώσεις ανακατασκευής», δήλωσε ο Καβαλής. «Εάν, ταυτόχρονα, υπάρχει ισχυρή ζήτηση από τις κεντρικές τράπεζες, κάλλιστα ένα μέρος αυτού του υλικού θα μετατραπεί σε μεγάλες ράβδους και θα σταλεί κατευθείαν πίσω στην Τράπεζα της Αγγλίας.

Διαβάστε ακόμη: