Στην επανεξέταση της στρατηγικής για τα στεγαστικά προγράμματα οδηγείται το οικονομικό επιτελείο ενόψει ΔΕΘ, καθώς η εικόνα είναι αντιφατική: από τη μία το «Ανακαινίζω Νοικιάζω» που μέσα σε λίγους μήνες έχει απορροφήσει σχεδόν το 100% του προϋπολογισμού του με πάνω από 6.000 αιτήσεις, και από την άλλη το «Αναβαθμίζω το σπίτι μου» που παρά τα 400 εκατ. ευρώ διαθέσιμα έχει μόλις 2.670 αιτήσεις. Η ζήτηση στρέφεται εκεί όπου υπάρχει απευθείας επιδότηση και όχι δανεισμός, όσο ευνοϊκός κι αν είναι.

Το «Ανακαινίζω Νοικιάζω» στηρίχθηκε στην απλή διαδικασία, στη γρήγορη προκαταβολή έως 50% και στην επιδότηση έως 13.500 ευρώ για ανακαινίσεις κενών ακινήτων που θα μισθωθούν για τρία χρόνια. Ο εισοδηματικός κόφτης στις 40.000 ευρώ δεν λειτούργησε αποτρεπτικά και έτσι το πρόγραμμα χαρακτηρίζεται ήδη πετυχημένο, με το μοναδικό πρόβλημα ότι τα κονδύλιά του εξαντλούνται με ρυθμούς που δεν αφήνουν περιθώρια για νέες αιτήσεις.

Στον αντίποδα, το «Αναβαθμίζω το σπίτι μου» προσφέρει μηδενικό επιτόκιο για το μεγαλύτερο μέρος του δανείου και πλήρη επιδότηση επιτοκίου για το υπόλοιπο, χωρίς εισφορά, ωστόσο επειδή στηρίζεται σε δανεισμό και όχι σε επιχορήγηση, το ενδιαφέρον του κόσμου παραμένει χαμηλό. Με λίγα λόγια, οι πολίτες δείχνουν ξεκάθαρη προτίμηση στο «ζεστό χρήμα» αντί για τα άτοκα δάνεια, ακόμα κι αν αυτά προσφέρονται με ευνοϊκούς όρους.

Το μεγάλο ερώτημα είναι αν μπορούν τα αδιάθετα κονδύλια του «Αναβαθμίζω» να στηρίξουν το «Ανακαινίζω Νοικιάζω». Το σενάριο μοιάζει ιδανικό, αλλά επειδή πρόκειται για πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης, η μεταφορά κονδυλίων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση θέλει να ενισχύσει δράσεις που θα επαναφέρουν στην αγορά μακροχρόνιας μίσθωσης μέρος των περίπου 600.000 κενών ακινήτων και ταυτόχρονα θα βάλουν «φρένο» στις τιμές των ενοικίων που πιέζουν τα νοικοκυριά.

Διαβάστε ακόμη: