Άλλο ένα τίτλο έχει από σήμερα, Παρασκευή 3 Οκτωβρίου ο Ράφα Ναδάλ, ο οποίος γεννήθηκε στη Μαγιόρκα της Ισπανίας πριν 39 χρόνια.
Ο Ισπανός πρώην τενίστας έγινε ο πρώτος αθλητής που αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας από το Πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα, η υψηλότερη διάκριση που απονέμεται από το ακαδημαϊκό ίδρυμα, ως «παράδειγμα αξιών όπως η πειθαρχία, η ομαδική εργασία, η ταπεινότητα, η απλότητα, η επιμονή και το πνεύμα βελτίωσης», σύμφωνα με πανεπιστημιακές πηγές.
Στην ψηφοφορία του Ιανουαρίου φέτος, έλαβε 177 ψήφους υπέρ και 91 κατά, από τους γιατρούς εκείνους που τόνισαν ότι αυτό το είδος διάκρισης θα έπρεπε να επικεντρώνεται σε ακαδημαϊκά ζητήματα σε τομείς που αποτελούν αντικείμενο μελέτης του πανεπιστημίου, όπως αναφέρει η ισπανική εφημερίδα “El Pais”.
Η τελετή άρχισε με ένα βίντεο-αφιέρωμα στις καλύτερες στιγμές της επαγγελματικής καριέρας του. Στη συνέχεια, ο Ναδάλ εκφώνησε ομιλία στο διδακτικό προσωπικό του ακαδημαϊκού ιδρύματος της Σαλαμάνκα, που ήταν συγκεντρωμένο στο αμφιθέατρο του ιστορικού κτιρίου:
«Είναι τιμή μου να είμαι ο πρώτος αθλητής που λαμβάνει αυτή τη διάκριση από το παλαιότερο πανεπιστήμιο της Ισπανίας και ένα από τα παλαιότερα στον κόσμο. Δεν ξέρω αν είμαι άξιος, αλλά το έχουν σκεφτεί έτσι και η αλήθεια είναι ότι είμαι πολύ ευγνώμων και συγκινημένος.
Είναι μια ευθύνη, αναμφίβολα, αλλά, λοιπόν, θα προσπαθήσω, όπως κάνω πάντα, να είμαι ο εαυτός μου, να κάνω τα πράγματα όσο καλύτερα μπορώ και να τιμήσω αυτό το ραντεβού με τη συμπεριφορά μου».
Αν και ο Ναδάλ δεν έχει ακολουθήσει την παραδοσιακή ακαδημαϊκή ζωή, πιστεύει ότι το βραβείο αποτελεί αναγνώριση των επιτευγμάτων του:
«Με προσπάθεια, αφοσίωση και ταλέντο, μπορείς να πετύχεις εξαιρετικούς στόχους. Ο αθλητισμός με δίδαξε την αξία της πειθαρχίας. Τίποτα δεν επιτυγχάνεται χωρίς καθημερινή προσπάθεια, δέσμευση και προσοχή στις μικρές λεπτομέρειες» δήλωσε.
Τόνισε επίσης ότι έχει «διδακτορικό στην ανθεκτικότητα» και ότι η υγιής φιλοδοξία του τον έχει οδηγήσει να κατακτήσει πολλά τρόπαια:
«Αυτό που έμαθα στο γήπεδο έχει μείνει μαζί μου τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου. Ο αθλητισμός με δίδαξε επίσης να μην νιώθω ότι είμαι καλύτερος από οποιονδήποτε άλλον, γιατί σε αγώνες και τουρνουά, όπως και στη ζωή, κανείς δεν κερδίζει πάντα. Υπάρχει πάντα ένας αντίπαλος που μπορεί να σε ξεπεράσει. Η αποδοχή της ήττας, η μάθηση από αυτήν και η σκληρή δουλειά για να ξανασηκωθείς είναι ένα από τα πιο πολύτιμα μαθήματα που έχω πάρει με την πάροδο του χρόνου».
