Σε αντίθεση με ότι συνέβαινε σε άλλες, παλαιότερες προεκλογικές περιόδους, όταν η παροχολογία αποτελούσε το κεντρικό μοτίβο υποσχέσεων, τώρα η αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων επικεντρώνεται κυρίως στα της φορολογίας.
Δηλαδή, ποιο κόμμα θα φορολογήσει τι και με τι ποσοστό και ποιοι ευνοούνται από τις προτάσεις αυτές και ποιοι χάνουν.
Ο προεκλογικός διάλογος για τη φορολογία είναι φυσικά θεμιτός και χρήσιμος, για να μπορεί ο ψηφοφόρος να έχει μία – κατά το δυνατόν – συνολική άποψη για το τι πρεσβεύει και τι θέλει να εφαρμόσει κάθε κόμμα, που του ζητάει την ψήφο του.
Αλλά, εδώ, έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο, δηλαδή να μην συζητούνται άλλα εξ ίσου σοβαρά και μάλλον σοβαρότερα θέματα, όπως αυτό του τρόπου που προτείνουν τα κόμματα για την αύξηση του παραγόμενου πλούτου της χώρας, αυτό που με απλά λόγια ονομάζουμε αύξηση ή “διεύρυνση” του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ).
Πως, από ποια συνολική πίτα θα ασκήσεις οικονομική πολιτική και πολύ περισσότερο κοινωνική πολιτική, που το πιθανότερο είναι να καταστεί σύντομα πιο αναγκαία από την πρώτη, αν επιβεβαιωθούν οι φόβοι ύφεσης.
Βέβαια, για να αναφερθείς σοβαρά στο θέμα της αύξησης του ΑΕΠ, χρειάζεται σε βάθος μελέτη όλων των δεδομένων και των παραμέτρων, χρειάζεται να υπερβείς τη συνήθη οδό των γενικόλογων και ανέξοδων προτάσεων, να παραμερίσεις χρόνιες κομματικές και κοινωνικές αγκυλώσεις.
Να συνεργαστείς με επιστημονικούς, παραγωγικούς και εργασιακούς φορείς, να καταστρώσεις εν ολίγοις ένα μακρόπνοο εθνικό σχέδιο ανάπτυξης, αξιοποιώντας τα πλεονεκτήματα της πρωτογενούς παραγωγής, ενισχύοντας την μεταποίηση και το εμπόριο με μόνιμα κίνητρα, θέτοντας σε πρώτο πλάνο την αγροτική παραγωγή στο σύνολό της και μοιράζοντας χέρσα και αναξιοποίητη γη σε νέους ανθρώπους, ακτήμονες και ανέργους, οι οποίοι ζουν ή επιβιώνουν απλώς με επιδόματα και “δουλειές του ποδαριού”.
Είδατε να γίνεται σε βάθος τέτοια σοβαρή συζήτηση, πέρα από ανερμάτιστες κορώνες σε προεκλογικά παράθυρα και σε ατέρμονους μονολόγους;
Είδατε, βρήκατε, διαβάσατε στα προεκλογικά προγράμματα, αναλύσεις και κυρίως προτάσεις χειροπιαστές, άμεσα εφαρμόσιμες, που να καταλήγουν σε αύξηση του παραγόμενου πλούτου, μέσα από ένα καλά δομημένο πρόγραμμα αξιοποίησης και ενίσχυσης των παραγωγικών δυνατοτήτων ανά Περιφέρεια ή ανά νομό και δήμους;
Δυστυχώς, για μία ακόμα φορά κυριαρχούν και σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία τα εύκολα και εντυπωσιακά λόγια, οι υποσχέσεις, οι αχρείαστοι διαξιφισμοί.
Το μέλλον αυτού του τόπου, δεν θα ‘ρθεί από μόνο του και δεν θα είναι αυτό που οραματίζεται ο καθένας και η κάθε μία, ειδικά οι νέοι άνθρωποι, αν τα κομματικά επιτελεία, δεν βγουν έξω, στην κοινωνία και στους φορείς της και να κάνουν κτήμα τους την πραγματικότητα και όχι το ιδεατό ή το εικονικό.
