Υπάρχουν στιγμές που η ελληνική κεφαλαιαγορά θυμίζει περισσότερο λαϊκή παρά χρηματιστήριο. Κι αν αυτό ακούγεται υπερβολικό, ας δούμε την υπόθεση της Μπλε Κέδρος και να κρίνουμε όλοι μαζί. Γιατί εδώ δεν μιλάμε απλώς για μια επιχειρηματική αστοχία ή μια καθυστέρηση γραφειοκρατικής φύσεως. Μιλάμε για προσβολή της έννοιας “εισηγμένη εταιρεία”. Μιλάμε για έναν εμπαιγμό των επενδυτών. Μιλάμε για μια αντίληψη που ξεκάθαρα λέει: “κάνουμε ό,τι θέλουμε, όποτε θέλουμε, και λογαριασμό δεν δίνουμε σε κανέναν.”
Η Μπλε Κέδρος, του ομίλου Ευμορφίδη, υπέγραψε – κρατηθείτε – στις 19 Ιουνίου 2025 ένα δεσμευτικό προσύμφωνο πώλησης του ξενοδοχειακού της project στο Κουκάκι, έναντι 18,6 εκατομμυρίων ευρώ, με την Vivium Holding του Elie Khouri. Πολύ ωραία. Επιχειρηματικότητα, επενδύσεις, ανάπτυξη. Μπράβο. Αλλά υπάρχει ένα μικρό προβληματάκι, κανείς δεν το ήξερε.
Η διοίκηση της εταιρείας θεώρησε μάλλον περιττό να ενημερώσει τη χρηματιστηριακή κοινότητα. Και όχι, δεν μιλάμε για κάποιο επουσιώδες περιστατικό. Μιλάμε για την πώληση ολόκληρης θυγατρικής εταιρείας. Για μια πράξη που επηρεάζει άμεσα την εικόνα, την αποτίμηση και την προοπτική της εισηγμένης. Κι όμως, δεν υπήρξε καμία απολύτως ανακοίνωση – μέχρι που η υπόθεση διέρρευσε στον Τύπο και δημοσιοποιήθηκε στις 28 Αυγούστου, πάνω από δύο μήνες μετά την υπογραφή.
Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, λένε οι πληροφορίες, έμεινε άφωνη. Κι εγώ ρωτάω, γιατί; Μήπως δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιοι λειτουργούν λες και τρέχουν καφενείο και όχι ανώνυμη εταιρεία εισηγμένη σε οργανωμένη αγορά; Μήπως στην Ελλάδα κάναμε το “εισηγμένος” ταμπέλα χωρίς αντίκρισμα; Μήπως το Χρηματιστήριο έχει καταντήσει πεδίο για τους insiders και τους “ξερόλες” της αγοράς που νομίζουν ότι οι υποχρεώσεις διαφάνειας είναι ευχές και όχι νόμος;
Το πρόβλημα είναι δομικό. Δεν είναι μόνο η Μπλε Κέδρος. Είναι η νοοτροπία που κουβαλούν πολλοί, που νομίζουν ότι μπορούν να παίζουν με τα λεφτά του κόσμου χωρίς να δίνουν λογαριασμό. Είναι η ατιμωρησία. Είναι η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς που έχει τα εργαλεία – καιρός είναι να αρχίσει να τα χρησιμοποιεί.
Ένα ξεκάθαρο μήνυμα στους διοικούντες εισηγμένες
Ας το ξεκαθαρίσουμε, όταν είσαι εισηγμένος, δεν σου ανήκει μόνο η εταιρεία. Σου ανήκει το management – όχι το κεφάλαιο. Το κεφάλαιο ανήκει στους μετόχους. Κι όταν αυτοί οι μέτοχοι ενημερώνονται από την εφημερίδα για συμφωνίες 18 εκατομμυρίων, ενώ η εταιρεία σιωπά, τότε έχεις καταχραστεί την εμπιστοσύνη τους. Δεν είσαι σε χωριό. Δεν είσαι στο μαγαζί του μπαμπά σου. Είσαι στην αγορά – κι εδώ παίζουν λεφτά. Πραγματικά λεφτά. Συνταξιούχων, ιδιωτών, funds, ανθρώπων που εμπιστεύτηκαν την εταιρεία σου.
Το να ενημερώνεις εγκαίρως είναι υποχρέωση, όχι προαίρεση. Είναι ο ελάχιστος σεβασμός απέναντι σε αυτούς που έβαλαν τα λεφτά τους σε σένα. Αν δεν μπορείς να το καταλάβεις αυτό, τότε δεν έχεις θέση σε εισηγμένη εταιρεία.
Το σκάνδαλο των εσωτερικών πληροφοριών
Και εδώ έρχεται το δεύτερο, εξίσου σοβαρό ζήτημα, η χρήση εσωτερικών πληροφοριών. Το πρόβλημα έχει γίνει πλέον κοινό μυστικό. Η “αγορά” ξέρει ποιοι κερδίζουν λίγο πριν ανακοινωθεί κάτι. Ποιοι αγοράζουν/πουλάνε με τρόπο που μόνο σύμπτωση δεν μπορεί να είναι. Ποιοι μεταφέρουν “πληροφορία” κάτω από το τραπέζι, με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται τάση χωρίς κανείς να καταλαβαίνει το γιατί – μέχρι να έρθει η ανακοίνωση και να εξηγηθεί εκ των υστέρων η “προαίσθηση”.
Αυτό δεν είναι χρηματιστηριακή λειτουργία. Είναι παράνομη δραστηριότητα. Είναι κατάχρηση προνομιακής πληροφορίας. Είναι market manipulation. Και πλέον δεν ψιθυρίζεται – συζητιέται ανοιχτά στην αγορά. Από αναλυτές, επαγγελματίες, ιδιώτες. Όλοι ξέρουν ποιοι το κάνουν. Όλοι βλέπουν τα ίδια ονόματα και τους ίδιους λογαριασμούς να επαναλαμβάνουν μοτίβα που βγάζουν μάτι.
Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, λοιπόν, οφείλει να ελέγξει. Να διαβάσει αυτές τις γραμμές, να κινητοποιηθεί, και να ανοίξει τους λογαριασμούς που όλοι ξέρουν. Δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς πλέον άγνοια. Και μη μας πουν για έλλειψη προσωπικού – αυτό το επιχείρημα είναι ντροπή. Όταν υπάρχει οργανωμένο pattern κατάχρησης, δεν έχεις δικαίωμα να λες “δεν προλαβαίνω”.
Αν δεν μπορεί να γίνει τίποτα, τότε ας το κλείσουμε. Να το ξέρουμε, τουλάχιστον, ότι παίζουμε σε αγορά-παρωδία. Αλλά αν υπάρχει έστω και μια στάλα αξιοπιστίας, ήρθε η ώρα να δοθεί το μήνυμα, οι καιροί του “κάνω ό,τι θέλω” τελείωσαν.
Η σιωπή είναι συνενοχή
Η Μπλε Κέδρος δεν είναι η μόνη που κινήθηκε έξω από το πλαίσιο. Είναι όμως το πιο πρόσφατο και τρανταχτό παράδειγμα. Αν δεν υπάρξει αντίδραση, τότε η Επιτροπή γίνεται μέρος του προβλήματος. Γιατί η σιωπή, εδώ, είναι συνενοχή. Γιατί αν η Επιτροπή δεν επιβάλει κυρώσεις – ουσιαστικές, και όχι απλώς για τα μάτια του κόσμου – τότε στέλνει το μήνυμα ότι όλα επιτρέπονται. Και την επόμενη φορά, κάποιος άλλος θα το ξανακάνει. Και ο φαύλος κύκλος θα συνεχιστεί.
Κλείνοντας
Δεν είμαστε παιδάκια. Δεν είμαστε αφελείς. Ξέρουμε πώς λειτουργεί η αγορά – με κινήσεις μπροστά και πίσω από τις κουρτίνες. Αλλά όταν η κατάσταση ξεφεύγει τόσο πολύ, όταν η καταστρατήγηση βασικών κανόνων γίνεται κανόνας, τότε πρέπει κάποιος να μιλήσει. Να φωνάξει. Να απαιτήσει.
Αυτό κάνουμε εδώ.
Και ελπίζουμε – απαιτούμε – να ακούσει και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Γιατί έχει τα μέσα. Το ερώτημα είναι αν έχει και τη βούληση. Αν δεν μπορεί να καθαρίσει το τοπίο, τότε κάποιος άλλος πρέπει να το κάνει. Γιατί η ελληνική κεφαλαιαγορά δεν μπορεί να είναι playground για insiders. Δεν μπορεί να είναι χωριό.
Ή είσαι εισηγμένος – ή δεν είσαι. Διάλεξε.
Και αν δεν μπορεί η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, τότε ας κινητοποιηθεί το Υπουργείο Οικονομικών. Ο κύριος Κυριάκος Πιερρακάκης, που πήρε προσωπικά το ζήτημα της ΕΧΑΕ και των χρόνιων παθογενειών της, και το τελείωσε σε δύο μήνες, ας δώσει εντολή να μπει τέλος και σε αυτόν τον ευτελισμό. Δεν γίνεται να γελοιοποιείται άλλο αυτό που λέγεται ελληνικό χρηματιστήριο.
Ίσως, τελικά, χρειαζόμαστε κλώνους του κυρίου Πιερρακάκη για να αποκτήσουμε μια αγορά που να λειτουργεί σοβαρά, με διαφάνεια και κανόνες.
