Η Δήμητρα Παπαδήμα έδωσε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην εφημερίδα On Time και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου αυτή την εβδομάδα. Ανάμεσα σε άλλα, μάλιστα, η γνωστή πρωταγωνίστρια αναφέρθηκε στην ιδιαιτέρως δυναμική πλευρά του χαρακτήρα της η οποία και της έχει στοιχίσει, καθώς παραδέχεται η ίδια, στην επαγγελματική της διαδρομή.

Διάβαζα το βιβλίο σου, το «Όλα μαύρα» και τα έχασα και με αυτό που μου είπες, ότι ο πατέρας σου σήκωσε την καραμπίνα να σε χτυπήσει, επειδή δεν έκανες αυτό που ήθελε.

Ναι, σήκωσε την καραμπίνα να με χτυπήσει. Φαίνεται όμως ότι είμαι δυνατός χαρακτήρας. Αυτό αποδεικνύεται γιατί είναι και πολλά άλλα. Και μετά τους γονείς. Με μεγάλο κόπο και κόστος ψυχής προχώρησα. Και γι’ αυτό δεν δέχομαι μύγα στο σπαθί μου.

Αυτό όμως δεν σου στοίχισε στο επαγγελματικό σου κομμάτι;

Φυσικά μου στοίχισε και μου στοιχίζει. Αλλά τώρα πια, που να σου πω που το έχω γραμμένο… Τι να μου στοιχίσει τώρα πια; Αλλά τώρα έχω πάλι μια ένταση σχετικά με το παιδί μου. Το παιδί μου, το οποίο είναι πια μεγάλο και καταλαβαίνει τι γίνεται. Αλλά δεν θα μπορούμε να φτιάξουμε στον κόσμο. Ορίστε, έγραψα ένα παραμύθι. Έχουμε αριθμό πρωτοκόλλου από το Εθνικό θέατρο, από το Κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδας εδώ και τρία – τέσσερα χρόνια, ασχέτως αν βγήκε πρόσφατα στις προσθήκες των βιβλιοπωλείων. Έχει θετικές κρίσεις από ιδιωτικούς φορείς. Με το υπουργείο συζήτησα για να γίνει animation. Τρέχω και τίποτα δεν γίνεται.

Δεν ξέρω τι άλλο πρέπει να κάνω για να γίνει. Δηλαδή εκεί πια αρχίζω και γίνομαι επιθετική. Κι επειδή έχω περάσει και έχω σταθεί και έχω δουλέψει τόσο πολύ στη ζωή μου, με ποιοτικά πράγματα, νιώθω ότι αφήνω και έργο. Με την «Πηνελόπη Δέλτα», επειδή έπαιξα σε σχολείο στη Θεσσαλονίκη, τα παιδιά μείνανε «κάγκελο» στις θέσεις τους, όπως σ’ το λέω, χωρίς υπερβολή.

Για να τα ξυπνήσω τους είπα: «Σας αγαπάω σαν μάνα σας» και άρχισαν να με χειροκροτούν. Λοιπόν, μαθαίνουν για τη σχέση των γονιών και γιατί η Μαρίκα Κοτοπούλη έγινε… αγρίμι. Τώρα, έχω έτοιμο τον Ίωνα Δραγούμη, που θα κυκλοφορήσει και ως θεατρικό έργο. Είναι ένας μονόλογος που σκέφτομαι να τον παίξω εγώ.

Διαβάστε ακόμη: