Oι αστροναύτες Butch Wilmore και Suni Williams εγκλωβίστηκαν επί εννιά μήνες στο Διάστημα και τώρα που επέστρεψαν στη Γη όλα τα βλέμματα είναι επάνω τους.

Δεν είναι μόνο η εμπειρία της διαμονής επί μακρόν στο Διάστημα, ενώ μάλιστα ήταν προγραμματισμένο να μείνουν πολύ λιγότερο, αλλά είναι και οι επιπτώσεις από όλο αυτό. Τι μπορεί να έχει προκαλέσει στην υγεία τους; Ακόμη και στην εμφάνισή τους; Επίσης, τι θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν στον μέλλον εξαιτίας της επί μακρόν αυτής παραμονής τους στο Διάστημα;

Η Νew York Post αναφέρει ενδεικτικά:

Ύψος
Μια από τις εκπληκτικές επιπτώσεις της μικροβαρύτητας είναι ότι οι αστροναύτες ψηλώνουν στο Διάστημα -μερικές φορές μέχρι και δύο εκατοστά, καθώς διαστέλλονται οι σπονδυλικοί δίσκοι λόγω της έλλειψης βαρύτητας.

Ωστόσο, αυτή η αλλαγή είναι προσωρινή.

Μόλις ο αστροναύτης επιστρέψει στη Γη, η σπονδυλική στήλη συμπιέζεται ξανά, γεγονός που συνήθως τον επαναφέρει στο συνηθισμένο του ύψος.

Οστά
Ο παρατεταμένος χρόνος στο Διάστημα οδηγεί σε σημαντική απώλεια οστικής πυκνότητας και ίσως αυτή είναι μια από τις σημαντικότερες συνέπειες, καθώς λόγω της έλλειψης βαρύτητας τα οστά αρχίζουν να χάνουν μέταλλα και γίνονται πιο αδύναμα.

Σύμφωνα με τη NASA, οι αστροναύτες χάνουν μεταξύ 1% και 1,5% της οστικής πυκνότητας.

Μύες
Η ατροφία των μυών είναι ένα άλλο συχνό ζήτημα στις διαστημικές αποστολές. Ο Shenhav Shemer, καθηγητής βιολογίας στο Technion – Ισραηλινό Ινστιτούτο Τεχνολογίας, δήλωσε στο Axios ότι οι μύες είναι πιθανό να αποδυναμώνονται προοδευτικά όσο περισσότερο καιρό ο αστροναύτης βρίσκεται στο Διάστημα.

Σύμφωνα με τη NASA, οι αστροναύτες πρέπει να ασκούνται τουλάχιστον δύο ώρες την ημέρα σε διάδρομο ή στατικό ποδήλατο για να αποφύγουν την απώλεια οστικής πυκνότητας και μυών.

«Χωρίς αυτή την άσκηση, δεν θα μπορούσαν να περπατήσουν ή να σταθούν όρθιοι όταν θα επέστρεφαν στη Γη μετά από μήνες αιώρησης στο Διάστημα», αναφέρει.

Όραση
Πολλοί αστροναύτες επιστρέφουν στη Γη με προβλήματα όρασης λόγω του Νευρο-οφθαλμικού Συνδρόμου που σχετίζεται με τη Διαστημική Πτήση (SANS).

Η βασική θεωρία γύρω από αυτή την επίπτωση είναι ότι η έλλειψη βαρύτητας μεταβάλλει την κατανομή των υγρών στο σώμα, οδηγώντας σε αυξημένη πίεση στο οπτικό νεύρο και αλλαγές στο σχήμα των ματιών -οι βολβοί των ματιών μπορεί να πεπλατυνθούν και το οπτικό νεύρο μπορεί να διογκωθεί, οδηγώντας σε μειωμένη όραση και μειωμένη ροή αίματος στον αμφιβληστροειδή.

Ενώ ορισμένα από αυτά τα προβλήματα μπορεί να επιμένουν για χρόνια, κανένα μέλος του πληρώματος δεν έχει αναφέρει σημαντική ή μόνιμη απώλεια όρασης μετά από μια αποστολή μέχρι στιγμής.

Καρδιά
Επειδή δεν χρειάζεται να δουλέψει τόσο σκληρά για να αντλήσει αίμα ενάντια στη βαρύτητα, η καρδιά μπορεί να γίνει ελαφρώς μικρότερη και λιγότερο αποδοτική στη μικροβαρύτητα.

Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλή αρτηριακή πίεση και ζάλη όταν οι αστροναύτες επιστρέφουν για πρώτη φορά στη Γη.

Οι έρευνες δείχνουν ότι η επίδραση αυτή είναι προσωρινή και ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι οι αστροναύτες έχουν γενικά καλύτερη καρδιαγγειακή υγεία από τον γενικό πληθυσμό στη Γη.

Ισορροπία
Η μικροβαρύτητα επηρεάζει τις δομές του εσωτερικού αυτιού που είναι υπεύθυνες για την ισορροπία.

Μετά από μήνες αιώρησης, οι αστροναύτες μπορεί να χρειαστεί να προσαρμοστούν στο σοκ της βαρύτητας, με αποτέλεσμα να αισθάνονται ταλαντευόμενοι και αποπροσανατολισμένοι -ένα φαινόμενο γνωστό ως «διαστημικά πόδια».

Κίνδυνος καρκίνου
Οι αστροναύτες εκτίθενται σε περισσότερη ακτινοβολία εκτός της προστατευτικής ατμόσφαιρας της Γης, αυξάνοντας έτσι τον συνολικό κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου.

Η χρήση δοσιμέτρου και άλλα μέτρα προστασίας μπορούν να βοηθήσουν στον μετριασμό αυτού του κινδύνου, τον οποίο η NASA έχει ως στόχο να μην είναι υψηλότερος από 3% περισσότερο από ό,τι ισχύει για τον γενικό πληθυσμό.

Διαβάστε ακόμη: