Την θέσπιση της δυνατότητας τετραήμερης εργασίας στο Βέλγιο και την θετική αντιμετώπιση που είχε η συγκεκριμένη είδηση από τα Μέσα Ενημέρωσης, ειδικώς δε, από εκείνα που πρόσκεινται στην Αριστερά, σχολίασε με ανάρτησή του στο Facebook ο Κωστής Χατζηδάκης, υπογραμμίζοντας τα αρνητικά σχόλια που έλαβε από τη συγκεκριμένη μερίδα του Τύπου αντίστοιχη νομοθετική παρέμβαση της ελληνικής κυβέρνησης πριν από οκτώ μήνες.
«Το ίδιο ακριβώς καθιερώσαμε και εμείς πριν από 8 μήνες, με τον Νόμο για την Προστασία της Εργασίας, αλλά μας περνούσαν γενεές δεκατέσσερις» αναφέρει στο σχόλιό του ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών υποθέσεων ο οποίος σημείωσε: «Το πάντρεμα των προσωπικών και οικογενειακών αναγκών του εργαζόμενου με τις υποχρεώσεις της δουλειάς είναι ένα από τα ζητούμενα της εποχής μας.
Κάθε λογικό μέτρο που συμβάλλει σε αντίστοιχη ευελιξία είναι καλοδεχούμενο. Αλλά τίθεται το ερώτημα: Αν τους αρέσουν οι ρυθμίσεις του Βελγίου, γιατί δεν τους άρεσαν οι ίδιες ακριβώς ρυθμίσεις του τρισκατάρατου “νόμου Χατζηδάκη” τον περασμένο Ιούνιο;».
Ο Κωστής Χατζηδάκης παρουσιάζει αναλυτικά τις ομοιότητες των δύο νομοθετικών ρυθμίσεων και επισημαίνει ότι αυτό που για το Βέλγιο χαρακτηρίστηκε «τετραήμερη εργασία χωρίς μείωση μισθού» (και χωρίς μείωση των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας), για την Ελλάδα ήταν «κατάργηση του 8αώρου με ατομικές συμβάσεις».
«Δεν είναι μόνο οι αντιφάσεις, τα ψέματα, η πολιτική υποκρισία» συμπληρώνει. «Η κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός, αλλά και εγώ προσωπικά δεχθήκαμε τόνους λάσπης για το συγκεκριμένο νόμο. Με αναίσχυντες διαστρεβλώσεις επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί ότι με τα μέτρα για τη συμφιλίωση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής δήθεν καταργείται το 8ωρο. Την ώρα μάλιστα που δείχναμε ότι υπήρχε σχετική ευρωπαϊκή οδηγία την οποία είχε υπογράψει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση και ότι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας και με ατομικές συμβάσεις είναι συνήθης ευρωπαϊκή πρακτική.
Και ακόμα περισσότερο όταν ψηφίσαμε και θα ξεκινήσουμε να εφαρμόζουμε σε λίγους μήνες την ψηφιακή κάρτα εργασίας που είναι εγγύηση για το σεβασμό του ωραρίου του εργαζομένου! Πάντοτε θα θυμάμαι ότι βουλευτής της αντιπολίτευσης είχε πει από το βήμα της Βουλής, με αφορμή το συγκεκριμένο νόμο, ότι οι (νεκροί) γονείς μου θα πρέπει να ντρέπονται για μένα! Μάλιστα. Όπως το διαβάζετε! Αν ήμουν Βέλγος υπουργός αντίθετα – νομοθετώντας τα ίδια πράγματα- θα ήταν μια χαρά!».
