Ενώ οι υπόλοιπες συστημικές τράπεζες στρέφουν το βλέμμα τους στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, με ταξίδια και επαφές με επενδυτικά funds του Ντουμπάι και του Άμπου Ντάμπι, η Εθνική Τράπεζα ακολουθεί τελείως διαφορετικό δρόμο. Δεν ψάχνει κεφάλαια. Πάει να επενδύσει – και μάλιστα στο πιο δύσκολο, αλλά και πιο ακατέργαστο «διαμάντι» της περιοχής: τη Σαουδική Αραβία.
Με ένα κατάστημα που ετοιμάζει στο Ριάντ, η Εθνική δείχνει ότι έχει σχέδιο, θάρρος και –κυρίως– στρατηγική σκέψη. Και πίσω από την κίνηση, βρίσκεται ένας άνθρωπος που ξέρει πού βαδίζει ο Παύλος Μυλωνάς.
Την ώρα που οι άλλες τράπεζες δημιουργούν δίκτυο επαφών με κρατικά επενδυτικά κεφάλαια στα Εμιράτα – και καλά κάνουν, αφού πρόκειται για ώριμες αγορές με διαθέσιμο χρήμα – ο Μυλωνάς αποφασίζει να κινηθεί πιο έξυπνα. Πιο πονηρά. Δεν μπαίνει στη γραμμή με τους υπόλοιπους, δεν πάει όπου πάνε όλοι. Διαλέγει μια αγορά πιο κλειστή, πιο δύσκολη, αλλά με μεγαλύτερη προοπτική: τη Σαουδική Αραβία.
Το Ριάντ δεν είναι εύκολος προορισμός για καμία ευρωπαϊκή τράπεζα. Έχει αυστηρό ρυθμιστικό πλαίσιο, πολιτισμικές ιδιαιτερότητες και διαφορετικό ρυθμό από το Ντουμπάι. Όμως είναι και η πιο «παρθένα» αγορά της περιοχής, με τεράστιο αναπτυξιακό πρόγραμμα σε εξέλιξη και ένα κράτος που ρίχνει τρισεκατομμύρια σε υποδομές, τεχνολογία, τουρισμό και βιομηχανία.
Ο Μυλωνάς βλέπει εκεί κάτι που άλλοι αργούν να δουν, αν μπεις πρώτος, κερδίζεις θέσεις. Αν περιμένεις να ωριμάσει η αγορά, έχεις μείνει πίσω. Η Εθνική λοιπόν δεν περιμένει. Πάει να «στρώσει τραπέζι» τώρα – όχι όταν η Σαουδική Αραβία γίνει ο νέος μαγνήτης διεθνών κεφαλαίων.
Η κίνηση αυτή δεν έχει να κάνει μόνο με το εξωτερικό. Έχει και εσωτερικό μήνυμα, η Εθνική δεν είναι πια τράπεζα συντήρησης, ούτε παίκτης ρουτίνας. Θέλει να δείξει ότι δεν πάει μόνο να πάρει από τις αγορές – πάει να βάλει. Ότι έχει όραμα για εξωστρέφεια, ότι διαλέγει δρόμους δύσκολους αλλά κερδοφόρους.
Οι άλλες συστημικές συνεχίζουν την παραδοσιακή διαδρομή, με επαφές, forums και παρουσία στις ανοιχτές αγορές των Εμιράτων. Η Εθνική, με μια πιο «ύπουλη» κίνηση –με την καλή έννοια– πάει να βάλει τη σημαία σε έδαφος που κανείς δεν έχει προλάβει. Δεν πάει να βρει επενδυτές. Πάει να γίνει μέρος του παιχνιδιού, από την αρχή.
Αν πετύχει, θα είναι μπροστά όταν οι υπόλοιποι αρχίσουν να χτυπάνε πόρτες στη Σαουδική Αραβία. Αν όχι, θα έχει δείξει τόλμη, πρωτοβουλία και αντίληψη της διεθνούς σκακιέρας.
Το σίγουρο είναι ένα: ο Παύλος Μυλωνάς παίζει έξυπνα. Δεν κάνει απλά επενδυτική πολιτική. Παίζει με στρατηγική. Και σε αυτό το παιχνίδι, ο πρώτος κερδίζει πάντα κάτι παραπάνω.
