Ο Άντι Γκοτς έχει βγάλει περισσότερες φωτογραφίες με διασημότητες, απ ‘ότι η Άνι Λίμποβιτς, ο Ντέιβιντ Μπέιλι και ο Λόρδος Σνόουντον, μαζί – και όλα τα οφείλει σε μια τυχαία συνάντηση.
Σχεδόν πριν τρεις δεκαετίες, ο ηθοποιός Τζος Άκλαντ έδωσε την άδεια στον Γκοτς να τον φωτογραφίσει. Ο Άκλαντ, πρότεινε στην συνέχεια τον Γκοτς στην Γκρέτα Σκάκι για να την φωτογραφίσει. Απο κει και πέρα η Σκάκι πρότεινε τον Γκοτς σε κάποιον άλλον, και αυτός ο κάποιος άλλος σε κάποιον άλλο… και τα υπόλοιπα, όπως λένε, είναι ιστορία.
“Κάπως έτσι, ο Ντάστιν Χόφμαν με σύστησε στον Μπραντ Πιτ”, λέει ο Γκοτς. “Στην συνέχεια ο Μπραντ με πρότεινε στον Κλούνεϊ. Ο Κλούνεϊ με πρότεινε στην Τζούλια Ρόμπερτς και αυτή με την σειρά της με σύστησε στην Σούζαν Σάραντον, η οποία θεώρησε ότι πρέπει οπωσδήποτε να φωτογραφίσω τον Πολ Νιούμαν…”
Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Γκοτς βρέθηκε σε εκατοντάδες κουζίνες διασημοτήτων, σουίτες ξενοδοχείων, εξοχικά σπίτια σε λίμνες, ιδιωτικά τζετ, περιφραγμένους κήπους, σαλόνια και κινηματογραφικά πλατό. Κατά μήκος της διαδρομής του, έχει αποθανατίσει τους πιο διάσημους και καταξιωμένους ηθοποιούς σε όλον τον κόσμο.
Ο Άντι Γκοτς λατρεύει την ασπρόμαυρη απεικόνιση των προσώπων. Είναι κάτι, που τον αντιπροσωπεύει κι εφαρμόζει στις περισσότερες φωτογραφίες του.
Μερικά απο τα πολλά αξιόλογα έργα του Γκοτς δεν έχουν ξαναδεί το φως της δημοσιότητας. Ρίξτε μια ματιά στα παρακάτω, καθώς είναι τα αγαπημένα του φωτογράφου και καθένα από αυτά συνοδεύεται από μια μοναδική ιστορία.
Κέιτ Μος
“Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που μπορεί να μην τους γνωρίζετε προσωπικά, αλλά θέλετε να είναι ακριβώς όπως τους φαντάζεστε. Πήγα στο σπίτι της Κέιτ Μος στις 10.30 το πρωί και μου άνοιξε την πόρτα με ένα ποτήρι λευκό κρασί και ένα τσιγάρο στο χέρι. Αυτός είναι ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο θέλετε να σας υποδεχτεί η Κέιτ Μος.”
“Όταν την συναντάς, είναι τόσο φυσιολογική. Έχει φωτογραφηθεί εκατομμύρια φορές και έχει ρετουσαριστεί άλλες τόσες, αλλά αυτές οι φωτογραφίες γνώριζε καλά ότι δεν πρόκειται να παραποιηθούν – και δεν την ένοιαζε καθόλου. Της άρεσε. Ήξερε ότι είχε ρυτίδες, κηλίδες και σημάδια κούρασης. Δεν ήθελα την Κέιτ Μος στα 20 της, αλλά στα 40 της.”
“Θέλω σε 100 χρόνια, οι άνθρωποι που θα κοιτάξουν αυτή την φωτογραφία να πουν: “Εκείνη την ημέρα η Κέιτ Μος έδειχνε πραγματικά έτσι.””
Κλιντ Ίστγουντ
“Ήθελα να φωτογραφίσω τον Κλιντ πάρα πολύ καιρό. Δεν θα μου επέτρεπε να διασκεδάσω ακόμα και με την ιδέα να τον φωτογραφίσω. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί – όλοι μου έλεγαν ότι ήταν ένας πολύ γλυκός άνθρωπος και χάριζε τον χρόνο του στους ανθρώπους. Έτσι, μετά από τρία χρόνια προσπάθειας, θεωρούσα ότι πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγος. Μια μέρα φωτογράφιζα τον Μόργκαν Φρίμαν, ο οποίος είχε κάνει πρόσφατα μια ταινία μαζί του, και τον ρώτησα γιατί ο Κλιντ δεν δεχόταν να τον φωτογραφίσω.”
“Ο Μόργκαν είπε: “Μισεί να συναντά νέους ανθρώπους. Είναι “κουφός” απέναντι τους εκτός και αν του μιλήσουν με τέτοιο τρόπο που να τον κάνουν να τους ακούσει – και μισεί να παραδέχεται ότι έχει αυτό το ελάττωμα.” Τελικά, ο Μόργκαν του μίλησε για μένα και ο Κλιντ μου αφιέρωσε λίγο χρόνο.”
“Επιθυμούσα τόσο πολύ αυτή την φωτογράφιση, που ήξερα ακριβώς τι ήθελα. Θα μπορούσα να κλείσω τα μάτια μου και να δω την φωτογραφία. Την είχα ονειρευτεί.”
“Ο Κλιντ έχει ένα από αυτά τα πρόσωπα που ο χρόνος έχει περάσει πάνω τους αφήνοντας όμορφα τα σημάδια του – έχει κάνει πολλές ταινίες σε εξωτερικούς χώρους και η ζωή του είναι τόσο ενεργή, που αυτό αποτυπώνεται και στο πρόσωπο του. Αυτό μου αρέσει.”
“Έτσι, πήγα στο σπίτι του και έστησα τα πάντα. Ονειρευόμουν αυτή τη στιγμή για τόσο πολύ καιρό, και έτσι ήξερα ακριβώς πώς ήθελα να είναι το φως και πώς ήθελα να είναι το πρόσωπό του. Ήταν πολύ χαμογελαστός και χαρούμενος τις περισσότερες φορές, αλλά του είπα – θέλω Dirty Harry, δεν θέλω έναν ευτυχισμένο παππού. Το δευτερόλεπτο που το είπα αυτό ήταν, πάτησα το κλείστρο και τελειώσαμε!”
“Αφού τελειώσαμε, είχα ακόμα χρόνο μαζί του – για να μιλήσω, να κάνω ερωτήσεις, να είμαι μόνος μαζί του στο σπίτι του και να είμαι φίλος του για μια μέρα. Πήρα ακόμη λίγες λήψεις, αυτός έφτιαξε φαγητό και μιλήσαμε για τα πάντα.”
Σαρλίζ Θερόν
“Δεν βγαίνουν πάντα όλες οι φωτογραφίσεις όπως τις θέλετε, και ένα παράδειγμα αποτελεί η φωτογράφιση που έκανα με την Σαρλίζ. Ήξερα ότι είχε μια έντονη προσωπικότητα και ήταν ένα χαρούμενο, ζωντανό και διασκεδαστικό πλάσμα, αλλά εκείνη την ημέρα δεν είχε την καλύτερη διάθεση. Δεν ήξερα γιατί και δεν ρώτησα.”
“Αυτό που μου αρέσει σε αυτή την φωτογράφιση είναι το γεγονός ότι είναι αντανακλαστική. Το να φωτογραφίσεις μια σταρ του κινηματογράφου υποτονική είναι αρκετά περίεργο. Μερικές φορές είναι πολύ πιο δύσκολο να καθίσεις και να αφήσεις την φωτογράφιση να ξεδιπλωθεί εντελώς φυσικά.”
Ρόμπερτ Ντε Νίρο
“Μπορεί να σκέφτεστε τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο σαν τον Αλ Πατσίνο και να νομίζετε ότι είναι αρκετά παρόμοιοι αστέρες, αλλά στην πραγματικότητα ο Μπομπ έχει κάνει τα πάντα – από δραματικές ταινίες μέχρι κωμωδίες. Έτσι, ήξερα ότι ο Μπομπ έχει αίσθηση του χιούμορ και μου έδειξε μια διαφορετική πλευρά.”
“Έκανα αυτή την φωτογράφιση στο υπόγειο ενός μπαρ. Καθώς περίμενα να έρθει ο Μπομπ, έλαβα μια κλήση από τον ατζέντη του ο οποίος μου είπε: “Ο Μπομπ έχει κολλήσει στην κίνηση. Θα καθυστερήσει περίπου μια ώρα. Μου είπε να ανοίξεις έναν λογαριασμό στο όνομα του στο μπαρ, να παραγγείλεις φαγητό και να απολαύσεις μερικά ποτά.””
“Περίπου μία ώρα αργότερα ο Μπομπ μπαίνει στο μπαρ φορώντας ένα navy blazer με χρυσά κουμπιά και καπέλο ναυτικού. Αυτός ήταν ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, σε ένα γεμάτο μπαρ στη μέση της ημέρας, και κανένας άνθρωπος δεν τον παρατήρησε. Όσοι τον είδαν, παρατήρησαν έναν ηλικιωμένο άνδρα με ναυτικό καπέλο να κατευθύνεται προς το μπαρ και οι υπόλοιποι δεν κατάλαβαν τίποτα.”
“Ο Μπομπ ήρθε και κάθισε δίπλα μου , έβαλε το χέρι του γύρω απο τον ώμο μου και άρχισε να μου μιλάει σαν να με γνώριζε όλη του την ζωή. Είπε: “Λυπάμαι πολύ που άργησα. Είχα ένα τρομερό ταξίδι και μόλις έλαβα ένα τηλεφώνημα από την γυναίκα μου. Μου είπε δεν είναι πολύ καλά. Δεν είναι χαρούμενη.””
“Καθίσαμε στο μπαρ και ήξερα ότι δεν είχε καλή διάθεση. Κάποια στιγμή κατάφερα να του αποσπάσω την προσοχή κάνοντας του κάποια τρικ με χαρτιά. Πάντα έχω χαρτιά στην τσέπη μου, καθώς χαλαρώνουν τους ανθρώπους σε μια φωτογράφιση.”
“Κατεβήκαμε στο υπόγειο και άρχισα να παίρνω μερικές λήψεις. Κάποια στιγμή τον ρώτησα αν τον πειράζει να τον μιμούνται με ατάκες του τύπου ‘you talkin’ to me’, αλλά μου είπε: “Δεν με πειράζει καθόλου, αλλά έχεις δει τον Αλ Πατσίνο να κάνει μια μίμηση για μένα;””
“Και ξαφνικά άρχισε να κάνει μια μίμηση που κάνει ο Πατσίνο όταν θέλει να τον μιμηθεί. Το έκανε για λίγα δευτερόλεπτα και εκείνη την στιγμή ήξερα ότι είχα κάτι. Έβγαλα την μηχανή και πήρα αυτά τα πλάνα. Αυτή είναι η φωτογράφιση που πραγματικά τον συνοψίζει. Αυτή είναι η πλευρά του Μπομπ που ήθελα.”
Πολ Νιούμαν
“Υπήρχαν μερικοί άνθρωποι που ήταν στην λίστα μου για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, και σκέφτηκα ότι δεν θα είχα καν την ευκαιρία ούτε για συνέντευξη. Ο Πολ ήταν ένας από αυτούς τους ανθρώπους. Αυτή η φωτογράφιση έγινε το 2004 και ο Πολ ήξερε ότι είχε καρκίνο. Τον επισκέφθηκα στο σπίτι του και από τη στιγμή που μου άνοιξε την πόρτα, ήταν όλα και ακόμα περισσότερα απ’ όσα θα θέλατε σε έναν άνθρωπο. Ήταν ο πιο ταπεινός, ειλικρινής, όμορφος, φιλικός, ζωντανός τύπος που γνώρισα ποτέ.”
“Όταν κάναμε την φωτογράφιση, φορούσε ένα πολύ μεγάλο χονδρό δαχτυλίδι, το οποίο το είχε κερδίσει σε έναν αγώνα μερικούς μήνες νωρίτερα. Ήταν 83 ετών και ήταν άρρωστος, αλλά εξακολουθούσε να αγωνίζεται.”
“Κάποια στιγμή, ο Πολ άρχισε να κάνει αστείες γκριμάτσες και έτσι καταλήξαμε σε αυτά τα πλάνα.”
Χάρισον Φορντ
“Ο Χάρισον είναι ένα αίνιγμα. Πολλοί άνθρωποι με προειδοποίησαν για την συνεργασία μαζί του. Όταν είπα ότι επρόκειτο να φωτογραφίσω τον Χάρισον Φορντ, πολλοί μου είπαν:” Να προσέξεις. Είναι δύσκολος. Δεν του αρέσει να κάνει συνεντεύξεις. Μισεί να φωτογραφίζεται. Είναι πάντα γκρινιάρης.”
“Την ημερα της φωτογράφισης έφτασε στο ξενοδοχείο μόνος του. Ήταν πολύ ευγενικός όταν μπήκε μέσα στο δωμάτιο, ενω εγώ ακόμα έκανα το στήσιμο. Έτσι κάθισε εκεί και περίμενε, βγάζοντας το κινητό του και αρχίζοντας να στέλνει email. Πήγα πίσω από την φωτογραφική μηχανή μου, και ήμουν έτοιμος, ωστόσο ο ίδιος ακόμα καθόταν στο σκαμπό με το τηλέφωνο του.”
“Έτσι ξαφνικά, και ενώ υπήρχε σιωπή στο δωμάτιο, του είπα: “Κύριε Φόρντ, άκουσα ότι είστε μ@λ%κ#ς”. Σταμάτησε ότι έκανε και κοίταξε σιγά-σιγά προς το μερος μου και είπε: “Ορίστε;”, είπα: “Έχω ακούσει ότι είστε πραγματικά δυσκολος στις συνεργασίες και λίγο αντικοινωνικός”, τότε μαλάκωσε και είπε: “Οι άνθρωποι νομίζουν ότι είμαι μ#λ%κ@ς. Πάντα το έκαναν. Αλλά το θέμα είναι ότι βαριέμαι. Θα πάω κάπου και θα μου κάνουν την ίδια ερώτηση 20 φορές, και υπάρχουν τόσα που μπορώ να πω.””
“Ξεκινήσαμε την φωτογράφιση και τον ρώτησα: “Θα θέλατε να δοκιμάσετε να κάνετε μερικές αστείες γκριμάτσες;” Και είπε: “35 χρόνια δεν μου το ζήτησε κανένας. Αλλά υποθέτω ότι θα το ήθελα πολύ!””
“Έτσι έκανα 20 ληψεις με αυτόν να κάνει περίεργες γκριμάτσες. Μετά μουυ ανοίχτηκε και άρχισε να μιλάει για παλιά αεροσκάφη και το πάθος του για να πετάξει. Ξαφνικά άλλαξε και άρχισε να διασκεδάζει.”
