Την Τετάρτη αναμένονται τα αποκαλυπτήρια από την Κομισιόν του νέου Συμφώνου Σταθερότητας.

Αν και  για το 2023 ισχύει η ρήτρα διαφυγής, ώστε οι κυβερνήσεις να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν με περισσότερη ευελιξία την ενεργειακή κρίση, τα πράγματα φαίνεται πως θα είναι πολύ διαφορετικά  από το 2024.

Τι αλλάζει στο Σύμφωνο Σταθερότητας

Η Ευρώπη, μετά από δυο αλλεπάλληλες κρίσεις -αυτή του κορονοϊού αλλά και την ενεργειακή- θα προχωρήσει σε μια ριζική μεταρρύθμιση των δημοσιονομικών κανόνων.

Σύμφωνα με τους υφιστάμενους κανόνες της ΕΕ, το δημόσιο χρέος των κρατών μελών πρέπει να είναι κάτω από το 60% του ΑΕΠ και το έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ ενώ υπάρχει και η υποχρέωση για περιορισμό κατά το 1/20 της διαφοράς του χρέους κάθε χώρας από το 60%. Κάτι που πρακτικά είναι πλέον ανεφάρμοστο για πολλές χώρες κράτη μέλη.

Η Ευρώπη, εν μέσω μιας μεγάλης κρίσης, φαίνεται πως πετά αυτόν τον στενό κορσέ και αναμένεται να προτείνει έναν πιο χαλαρό ενδιάμεσο στόχο στο 90% για τις υπερχρεωμένες χώρες αλλά με κάποιους συγκεκριμένους όρους όπως ότι μέσα σε τέσσερα χρόνια θα πρέπει να ακολουθήσουν ένα αξιόπιστο σχέδιο μείωσης  του χρέους ως προς το ορόσημο του 90%.
Αυτό σημαίνει πως σε διαφορετική ταχύτητα από τις άλλες χώρες θα κινούνται οι χώρες με πολύ υψηλό χρέος όπως η Ελλάδα και η Ιταλία.

Ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, προσερχόμενος στο Eurogroup δήλωσε πως το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας  θα πρέπει να διασφαλίζει τη δημοσιονομική σταθερότητα.

Παράλληλα, όμως  τόνισε πως θα πρέπει να διέπεται από ευελιξία ως προς τον οικονομικό κύκλο, από ρεαλισμό, ως προς την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων, από ιδιαίτερες πρόνοιες για δαπάνες που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια της Ευρώπης και από ιδιαίτερη έμφαση στις δημόσιες επενδύσεις, οι οποίες έχουν να κάνουν με το μέλλον της Ευρώπης, με την επίτευξη υψηλού και διατηρήσιμου ρυθμού οικονομικής μεγέθυνσης.

Η βασική ιδέα  που  κρύβεται πίσω από το σχέδιο της Κομισιόν  φαίνεται πως είναι η επιβολή στα κράτη μέλη ενός μεσοπρόθεσμου σχεδίου που θα βασίζεται στην εξέλιξη των δαπανών παρά στο επίπεδο των ελλειμμάτων για την επιστροφή του χρέους σε βιώσιμο επίπεδο. Για τις υπερχρεωμένες χώρες θα υπάρχει ένα ειδικό καθεστώς, δηλαδή θα υπάρχει μια οροφή δαπανών προσαρμοσμένη στις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε χώρας.

Σκληρή μάχη

Η μάχη όμως αναμένεται  να είναι σκληρή καθώς υπάρχουν χώρες που θέλουν να αφαιρεθεί μόνο ο κανόνας  του 1/20 αλλά και άλλες, όπως οι χώρες του Νότου, που  υποστηρίζουν ότι οι κανόνες θα πρέπει να τους επιτρέπουν να αφαιρούν από τους υπολογισμούς του ελλείμματος τις δαπάνες  όπως πχ για την άμυνα.

Το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι ένα εργαλείο που υιοθετήθηκε από τις χώρες της Ευρωζώνης το 1997, εν όψει της έλευσης του ενιαίου νομίσματος την 1η Ιανουαρίου 1999. Απαντούσε στις ανησυχίες της Γερμανίας που φοβόταν την υιοθέτηση χαλαρής δημοσιονομικής πολιτικής από τις χώρες μέλη και επέβαλε τους ισοσκελισμένους δημόσιους λογαριασμούς.

Διαβάστε ακόμη: