Κάποτε η μεγάλη κυρία της αστυνομικής λογοτεχνίας, Άγκαθα Κρίστι, επισκέφθηκε ένα πολυκατάστημα στο Λονδίνο. Είχε διαπιστώσει με φρίκη ότι τα περσινά της ρούχα είχαν στενέψει και χρειαζόταν-επειγόντως- να αγοράσει ρούχα για ένα ταξίδι. Η υποδοχή της πωλήτριας ήταν εξαιρετικά αποθαρρυντική, αφού την παρέπεμψε κατευθείαν στα extra large μεγέθη, η συγγραφέας, με ισχυρή δόση αυτοσαρκασμού, είπε: “Aχ, αυτό το απαίσιο extra large! Τί ταπείνωση να είσαι extra large! Και ακόμα μεγαλύτερη ταπείνωση να το βλέπουν οι άλλοι αμέσως ότι είσαι extra large!”
Από τη Μανταλένα-Μαρία Διαμαντή
Η Άγκαθα υπήρξε ιδιαίτερα περίεργη, φοβερά εργατική, πολύ κοινωνική, πολυταξιδεμένη, πολυγραφότατη. Έγραψε πάνω από εξήντα αστυνομικά μυθιστορήματα, δεκαεννέα θεατκά έργα κι έξι διηγήματα με το ψευδώνυμο Μαίρη Ουέστμακοτ. Έπλασε δύο εκπληκτικούς λογοτεχνικούς χαρακτήρες. Τον Πουαρό και την αιωνίως δεσποινίδα Μάρπλ. Η τελευταία, είναι ένας έμμεσος φόρος τιμής στις ανώνυμες γυναίκες που δεν έκαναν οικογένεια, δεν καταξιώθηκαν επαγγελματικά, δεν θάμπωσαν με την εξωτερική εμφάνισή τους. Ο παχουλός κι εγωπαθής Βέλγος ντετέκτιβ, εκφράζει – μεταξύ άλλων – τον κοσμοπολιτισμό της Κρίστι. Εκείνη πετυχαίνει να τον επιβάλει ως εθνικό ήρωα στη Μεγάλη Βρετανία. Έναν τύπο από την Continent, όπως υποτιμητικά αποκαλούν οι συμπατριώτες της την ηπειρωτική Ευρώπη.
Το “’Εγκλημα στο Όριεν Εξπρές” είναι ένα από τα πλέον διάσημα και συναρπαστικά μυθιστορήματα μυστηρίου, που περιστρέφεται γύρω από τις προσπάθειες του Ηρακλή Πουαρό να λύσει μια υπόθεση δολοφονίας πάνω στο διάσημο τρένο.
Ήταν το 1974 η τελευταία φορά που το μοιραίο τρένο ταξίδεψε στο σινεμά, με το “΄Εγκλημα στο Όριεν Εξπρές” του Σίντνεϊ Λουμέτ, με τον Αλμπερτ Φίνεϊ στο ρόλο του Ηρακλή Πουαρό,τη Λορίν Μπακόλ στο ρόλο της Χάμπαρντ και τους Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Ινγκριντ Μπέργκμαν, Σον Κόνερι, Ζακλίν Μπισέ και Αντονι Πέρκινς. Όλοι μάζι συνθέτουν ένα υπέρλαμπρο καστ από υπόπτους…
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα μυθιστορήματα της Άγκαθα Κρίστι εκτός από την άψογη πλοκή τους, διακρίνονται και για το ιδιαίτερο χιούμορ τους, το σαρκαστικό σχολιασμό της παρακμής του αποικιοκρατικού μεγαλείου, τα παραπλανητικά στοιχεία που μπερδεύουν τους αναγνώστες αλλά και τους ολοζώντανους διαλόγους.
