Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Πολ Τόμσεν που υπήρξε πρώην διευθυντής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ. ομολόγησε το λάθος του για την Ελλάδα ενώ ξεκαθάρισε ότι η χώρα μας δεν θα χρειαστεί νέο μνημόνιο.
 
Η δημοσιονομική βιωσιμότητα της Ελλάδας θα απαιτήσει ένα ευρύ φάσμα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, υποστηρίζει αρχικά ο Πολ Τόμσεν.
Ο «σκληρός» του ΔΝΤ εμφανίζεται απαισιόδοξος ως προς την προοπτική αυτή, απορρίπτοντας πάντως κατηγορητικά τον κίνδυνο να χρειαστεί η χώρα ένα νέο Μνημόνιο.
Επισημαίνει, όμως, ότι τα υψηλά χρέη θα χρειαστούν αναδιάρθρωση ή αμοιβαιοποίηση μέσω της ΕΚΤ.
Ο γνώριμός μας ως ο «σκληρός» της τρόικας μιλά ακόμη για τα Μνημόνια και παραδέχεται, αναλαμβάνοντας την ευθύνη και σε προσωπικό επίπεδο, ότι θα έπρεπε να γίνει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους νωρίτερα, το 2010.
«Σίγουρα βλέπω διαφορετικά το πρόβλημα απ’ ό,τι το 2010.

Ουσιαστικά, το πρόβλημα είναι ότι η είσοδος της Ελλάδας στην ευρωζώνη ήταν μια πολιτική απόφαση που δεν είχε καμία βάση στην οικονομική πραγματικότητα.

Η ιδέα που ήταν τότε δημοφιλής στους οικονομολόγους, ότι η υιοθέτηση ενός ονομαστικού ζουρλομανδύα (nominal straitjacket) με τη μορφή ενός κοινού νομίσματος θα ανάγκαζε να υποστηριχθούν πολιτικά οι προαναφερθείσες μεταρρυθμίσεις, αποδείχθηκε ψευδαίσθηση.
Το κυρίαρχο πρόβλημα είναι ότι η ευρωζώνη δεν σημειώνει πρόοδο στο να ξεπεράσει τα προβλήματα διακυβέρνησης που προκύπτουν από το γεγονός ότι δεν είναι πολιτική ένωση, το διακριτό χαρακτηριστικό που την ξεχωρίζει από άλλες μεγάλες νομισματικές περιοχές και είναι η πηγή του εγγενούς προβλήματος σταθερότητας.
Και δεν σημειώνει πρόοδο η Ευρώπη ούτε στην επιβολή της συμμόρφωσης με τους αδύναμους κανόνες που θεσπίστηκαν ως υποκατάστατο μιας πολιτικής ένωσης, αντιθέτως.
Στο πλαίσιο αυτό, δεν βλέπω πώς η Ευρώπη θα σημειώσει πρόοδο για να ξεπεραστούν τα διαρθρωτικά προβλήματα που διέπουν τον κατακερματισμό Βορρά – Νότου και πιστεύω ότι η κρίση του COVID-19 θα αυξήσει αυτόν τον κατακερματισμό, παρά τις επιχορηγήσεις και την αμοιβαιοποίηση χρέους», λέει στα «ΝΕΑ» ο Τόμσεν.
«Οπως το βλέπω τώρα, θα ήμουν πολύ πιο δυναμικός στο να υποστηρίξω αναδιάρθρωση του χρέους ήδη το 2010.
Αποδέχομαι ότι αυτό θα ήταν επικίνδυνο τότε ελλείψει μηχανισμών ασφάλειας, αλλά τουλάχιστον θα έπρεπε να επιμείνουμε σε μια κατανόηση με τους ευρωπαίους πιστωτές ότι το χρέος θα αναδιαρθρωνόταν μόλις παρουσιάζονταν τέτοιοι μηχανισμοί ασφάλειας.
Μολονότι το ΔΝΤ κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα καθυστερημένα, άλλοι φαίνεται να μην έχουν φτάσει εκεί ακόμα», καταλήγει.
Δείτε όλες τις  τελευταίες Ειδήσεις από την  Ελλάδα και τον  Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο  Radar.gr.